Σύνδρομο στέρησης του κινητού τηλεφώνου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Νομοφοβία)
Η συνεχής χρήση των κινητών τηλεφώνων έχει γίνει εθισμός σε πολλές κοινωνίες.

Το σύνδρομο στέρησης του κινητού τηλεφώνου[1][2] (στην αγγλική γνωστό ως nomophobia = no mobile phobia, νομοφοβία), αναφέρεται στον διάχυτο φόβο και άγχος που προκαλείται σε ένα άτομο -συνήθως νεαρής ηλικίας- όταν στερηθεί ή αποχωριστεί το κινητό τηλέφωνό του.[3][4][5] Έχει θεωρηθεί σύμπτωμα και είναι σύνδρομο της προβληματικής χρήσης των ψηφιακών μέσων στην ψυχική υγεία του ανθρώπου.[6][7]

Περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αν και το σύνδρομο στέρησης του κινητού τηλεφώνου δεν εμφανίζεται στο ισχύον Εγχειρίδιο Διαγνωστικών και Στατιστικών Ψυχικών Διαταραχών (DSM-5), έχει προταθεί ως μία νέα «φοβία», με βάση τους ορισμούς που δίνονται στο DSM-IV.[8] 

Σύμφωνα με τους Bianchi και Philips (2005), οι ψυχολογικοί παράγοντες που εμπλέκονται στην υπερβολική χρήση κινητού τηλεφώνου,[9] μπορεί να περιλαμβάνουν χαμηλή αυτοεκτίμηση όσο και εξωστρεφή προσωπικότητα -όταν κοινωνικά άτομα χρησιμοποιούν το κινητό τηλέφωνό τους υπερβολικά-.

Είναι επίσης πολύ πιθανό ότι συμπτώματα μπορεί να προκληθούν και από άλλες υποκείμενες ή προϋπάρχουσες ψυχικές διαταραχές, όπως κοινωνική φοβία ή διαταραχή κοινωνικού άγχους, κοινωνικό άγχος,[10] και διαταραχή πανικού.[11]

Ο όρος, δηλαδή το αγγλικό σύμμειγμα για το «no-mobile-phone phobia»,[12] επινοήθηκε κατά τη διάρκεια μελέτης του 2008 από τα Ταχυδρομεία της Μεγάλης Βρετανίας, που ανέθεσε στο YouGov να αξιολογήσει τις ανησυχίες που υπέστησαν οι χρήστες κινητών τηλεφώνων. Η μελέτη διαπίστωσε ότι σχεδόν το 53% των χρηστών των κινητών τηλεφώνων στη Μ. Βρετανία τείνουν να ανησυχούν όταν «χάσουν το κινητό τους τηλέφωνο, εξαντληθεί η μπαταρία ή η πίστωση ή δεν έχουν κάλυψη δικτύου».[4] [13] Οι περισσότεροι με τέτοια συμπτώματα νομοφοβίας, ποτέ δεν απενεργοποιούν τα κινητά τους τηλέφωνα. [14]

Ερευνητικά δεδομένα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με τις νέες τεχνολογίες, νέες προκλήσεις εμφανίζονται καθημερινά. Αναδύθηκαν νέα είδη φοβιών (βλ. τεχνοφοβίες).[15] Μελέτη των Shambare, Rugimbana & Zhowa (2012) ισχυρίζεται ότι τα κινητά τηλέφωνα είναι «πιθανώς ο μεγαλύτερος εθισμός στα ναρκωτικά του 21ου αιώνα». Επίσης, ότι οι φοιτητές μπορούν να περάσουν έως και εννέα ώρες κάθε μέρα στα τηλέφωνά τους. Γεγονότα που υποδηλώνουν εξάρτηση από τέτοιες τεχνολογίες [16] που εν τέλει αντί να απελευθερώνουν, μάλλον υποδουλώνουν τους χρήστες.[17]

Μια έρευνα από τη SecurEnvoy έδειξε ότι νεαροί ενήλικες και έφηβοι είναι πολύ πιο πιθανό να υποφέρουν από το σύνδρομο στέρησης του κινητού τηλεφώνου. Η ίδια έρευνα ανέφερε ότι το 77% των εφήβων έχουν ήδη αναφέρει άγχος και ανησυχίες όταν ήταν χωρίς τα κινητά τους τηλέφωνα.[18]

Μερικοί ψυχολογικοί προγνωστικοί παράγοντες που πρέπει να ανιχνευτούν σε ένα άτομο που μπορεί να πάσχει από αυτή τη φοβία είναι:[19]

  • αυτο-αρνητικές απόψεις
  • χαμηλή αυτοεκτίμηση και αυτο-αποτελεσματικότητα
  • υψηλή εξωστρέφεια
  • παρορμητικότητα και αίσθηση επείγοντος.[9]

Συμπτώματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το σύνδρομο στέρησης του κινητού τηλεφώνου εμφανίζεται σε καταστάσεις όπου ένα άτομο βιώνει άγχος λόγω του φόβου ότι δεν θα έχει πρόσβαση σε κινητό τηλέφωνο. Το άγχος προκαλείται από διάφορους παράγοντες, όπως η απώλεια κινητού τηλεφώνου, η απώλεια λήψης και μια μπαταρία κινητού τηλεφώνου που έχει πεθάνει. [8]

Γενικά συμπτώματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • ανησυχία
  • αναπνευστικές διαταραχές
  • τρόμος
  • ιδρώτας
  • αποπροσανατολισμός
  • ταχυκαρδία[8]

Συναισθηματικά συμπτώματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • κατάθλιψη
  • πανικός
  • φόβος
  • εξάρτηση
  • απόρριψη
  • χαμηλή αυτοεκτίμηση
  • μοναξιά [8]

Θεραπεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μέχρι σήμερα, οι επιστημονικά αποδεκτές και αποδεδειγμένα κατάλληλες θεραπείες είναι πολύ περιορισμένες. Ωστόσο, οι πολλά υποσχόμενες θεραπείες περιλαμβάνουν γνωστική και συμπεριφορική ψυχοθεραπεία, σε συνδυασμό με φαρμακολογικές παρεμβάσεις.[8] Οι θεραπείες που χρησιμοποιούν ως δραστικές την τρανυλκυπρομίνη και την κλοναζεπάμη επέτυχαν ορισμένη μείωση των αρνητικών επιδράσεων της νομοφοβίας.[11]

Σε ακραίες ή σοβαρές περιπτώσεις, η νευροψυχοφαρμακολογία μπορεί να είναι επωφελής, κυμαινόμενη από βενζοδιαζεπίνες έως αντικαταθλιπτικά σε συνήθεις δόσεις.[14] Οι ασθενείς υποβλήθηκαν επίσης σε θεραπεία με επιτυχία χρησιμοποιώντας τρανυλκυπρομίνη σε συνδυασμό με κλοναζεπάμη. Ωστόσο, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι αυτά τα φάρμακα έχουν σχεδιαστεί για τη θεραπεία της διαταραχής του κοινωνικού άγχους και όχι της ίδιας της νομοφοβίας[10].

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «Σύνδρομο στέρησης από τα κινητά στους εφήβους». Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ. 30 Νοεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 6 Απριλίου 2022. 
  2. ↑ «Σύνδρομο στέρησης μπορεί να προκαλέσει το ίντερνετ». HealthyLiving.gr. 5 Ιανουαρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 6 Απριλίου 2022. 
  3. ↑ Κατερίνα, Σπανού (4 Δεκεμβρίου 2019). «Νομοφοβία: Το άγχος αποχωρισμού από το κινητό». iatronet.gr. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2021. 
  4. ↑ 4,0 4,1 Charlie D'Agata Nomophobia: Fear of being without your cell phone. CBS News. April 3, 2008.
  5. ↑ https://www.tanea.gr/2014/01/19/health/mipws-pasxete-apo-nomofobia-i-syndromo-fantastikwn-donisewn/
  6. ↑ Aboujaoude, Elias (2018-10-29). «Problematic Internet use two decades later: apps to wean us off apps». CNS Spectrums 24 (4): 371–373. doi:10.1017/S109285291800127X. ISSN 1092-8529. PMID 30507371. 
  7. ↑ Brandless Support (28 Ιουνίου 2012). «Nomophobia: The Fear of Being Without a Gnome...er, Phone». SocialTechPop. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουνίου 2016. 
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 8,4 Bragazzi, N. L., & G. D. Puenete (2014). A proposal for including nomophobia in the new DSM-V. Psychology Research and Behavior Management 7. 155-160.
  9. ↑ 9,0 9,1 Adriana Bianchi and James G. Philips (February 2005). «Psychological Predictors of Problem Mobile Phone Use». CyberPsychology & Behavior 8 (1): 39–51. doi:10.1089/cpb.2005.8.39. PMID 15738692. 
  10. ↑ 10,0 10,1 King, A. L. S., A. M. Valenca, A. C. O. Silva, T. Baczysnki, M. R. Carvalho & A. E. Nardi (2013). «Nomophobia: Dependency on virtual environments or social phobia?». Computers in Human Behavior 29: 140–144. doi:10.1016/j.chb.2012.07.025. 
  11. ↑ 11,0 11,1 King, A. L. S., A. M. Valença & A. E. Nardi (2010). «Nomophobia: the mobile phone in panic disorder with agoraphobia: reducing phobias or worsening of dependence?». Cognitive and Behavioral Neurology 23 (1): 52–54. doi:10.1097/wnn.0b013e3181b7eabc. PMID 20299865. 
  12. ↑ «Nomophobia is the fear of being out of mobile phone contact - and it's the plague of our 24/7 age». Evening Standard. April 1, 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις July 6, 2008. https://web.archive.org/web/20080706204512/http://www.thisislondon.co.uk/news/article-23468919-details/Nomophobia+is+the+fear+of+being+out+of+mobile+phone+contact+-+and+it%27s+the+plague+of+our+247+age/article.do. Ανακτήθηκε στις 2011-08-10. 
  13. ↑ Dixit, Sanjay; Shukla, Harish; Bhagwat, AK; Bindal, Arpita; Goyal, Abhilasha; Zaidi, Aliak; Shrivastava, Akansha (2010). «A Study to Evaluate Mobile Phone Dependence Among Students of a Medical College and Associated Hospital of Central India». Indian Journal of Community Medicine 35 (2): 339–41. doi:10.4103/0970-0218.66878. PMID 20922119. 
  14. ↑ My Name Is Mo R., And I Am A Nomophobe, CBSnews.com. February 11, 2009. Retrieved August 2011
  15. ↑ Australian Mobile, Telecommunications Association (2003). AMTA 2003 Annual Report. Australia: Canberra, Australian Capital Territory. 
  16. ↑ Mick, D. G., & S. Fournier (25 September 1998). «Paradoxes of technology: Consumer cognizance, emotions, and coping strategies.». Journal of Consumer Research 25 (2): 123–143. doi:10.1086/209531. https://archive.org/details/sim_journal-of-consumer-research_1998-09_25_2/page/123. 
  17. ↑ Roberts, J. A., L. H. P. Yaya & C. Manolis (2014). «The invisible addiction: Cell-phone activities and addiction among male and female college students.». Journal of Behavioral Addictions 3 (4): 254–265. doi:10.1556/jba.3.2014.015. PMID 25595966. 
  18. ↑ Bianchi, Adriana· Phillips, James G. «Psychological predictors of problem mobile phone use». CiteSeerX. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2021. 
  19. ↑ Bragazzi, Nicola Luigi; Puente, Giovanni Del (2021-06-02). «A proposal for including nomophobia in the new DSM-V». Psychology Research and Behavior Management 7. doi:10.2147/PRBM.S41386. PMID 24876797. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4036142/. Ανακτήθηκε στις 2021-06-27. 

 

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Σύνδρομο_στέρησης_του_κινητού_τηλεφώνου&oldid=10450706"