Μπρυνισέντε της Φουά
| Μπρυνισέντε του Φουά | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Θάνατος | 1324[1] |
| Τόπος ταφής | couvent des Cordeliers de Périgueux |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Ηλίας Ζ΄ κόμης του Περιγκόρ (από 1298) |
| Τέκνα | Archambaud IV of Périgord Hélie de Talleyrand-Périgord, Bishop of Auxerre Roger-Bernard of Périgord Αγνή του Περιγκόρ Rassemburge de Périgord[2] |
| Γονείς | Ρογήρος Βερνάρδος Γ΄ της Φουά[2] και Μαργαρίτα της Μονκάδα[2] |
| Αδέλφια | Γκαστόν Α΄ της Φουά Mathe de Foix Constance de Foix Marguerite de Foix |
| Οικογένεια | Οίκος της Φουά |
Η Μπρουνισέντε, γαλλ.: Brunissende of Foix, (απεβ. τον Σεπτέμβριο του 1324) από τον Οίκο του Φουά έγινε κόμισσα του Περιγκόρ από τον γάμο της με τον Ηλία Ζ'. Σύμφωνα με διάφορες πηγές, η Μπρουνισέντε είχε επιρροή στην πολιτική του νεοσύστατου παπισμού της Αβινιόν λόγω της στενής σχέσης της με τον πάπα Κλήμη Ε'. Αυτή η διευθέτηση υποτίθεται ότι επέτρεψε στην Μπρουνισέντε να εξασφαλίσει μία σταδιοδρομία στον κλήρο για τον γιο της, Ελιέ, ο οποίος θα συνέχιζε να έχει μια σημαντική καριέρα ως καρδινάλιος.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήταν κόρη του Ρογήρου-Βερνάρδου Γ΄ κόμη της Φουά από τη σύζυγό του Μαργαρίτα της Μονκάδα υποκόμισσα του Μπεάρν. [3]
Ο γάμος της[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Μπρουνισέντε παντρεύτηκε τον Ηλία Ζ΄ του Περιγκόρ το 1298. Για τον Ηλία αυτός ήταν ο δεύτερος γάμος του λόγω του θανάτου της πρώτης του συζύγου, της Φιλίππας, το 1286. Η οικογένεια της Μπρουνισέντε της παρείχε μία προίκα 6.000 λιβρών. [3] Αυτή και ο Ηλίας είχαν πολλά παιδιά, τον Ελιέ, τον Aρσαμπώ και τον Ρογήρο-Βερνάρδο. [4] Ανάμεσα στις κόρες της ήταν η Ροζεμπούργκ και η Aγνή. [4]
Η Μπρουνισέντε φημολογήθηκε ότι ήταν η ερωμένη του Κλήμη Ε΄, ωστόσο ο Τζιοβάννι Βιλάνι ομολογεί, ότι οι ιστορίες που είχε ακούσει για τη σχέση μεταξύ αυτής και του πάπα, ήταν μόνο φήμες. [5] Ο Ζακούρ ήταν βέβαιος ότι ο Μπρουνισσέντε είχε συναντήσει τον πάπα όταν είχε επισκεφθεί το Περιγκιέ και οι Περιγκόριοι ήταν στενοί σύμμαχοι του Γάλλου βασιλιά, στον οποίο ο πάπας ήταν υπόχρεος. [5]
Η χηρεία και το τέλος της[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1311 η Μπρουνισέντε έμεινε χήρα. Λόγω του ότι ο Αρσαμπώ ήταν ανήλικος, ανέλαβε την επιτροπεία στην κομητεία του Περιγκόρ. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι δεσμοί της με τον παπισμό της Αβινιόν ενισχύθηκαν. Οι χάρες στον Ηλία δεν σταμάτησαν, όταν απεβίωσε ο σύζυγός της. Στις 23 Ιανουαρίου 1314 έγινε μέλος του συλλόγου του καθεδρικού στην Εκκλησία του Καόρ (Cahors), με κράτηση προκαταρκτικού. Αυτό σίγουρα συνεπάγεται κάποια μορφή επικοινωνίας μεταξύ του πάπα και της Μπρουνισέντε: ο Zακούρ ισχυρίστηκε ότι η εύνοια, ήταν αποτέλεσμα του αιτήματος της Μπρουνισέντε, καθώς ήταν επίτροπος εκείνη την εποχή, φαίνεται λογικό να προέρχεται από αυτήν. [5]
Η Μπρουνισέντε πιθανότατα απεβίωσε στο Moντανιάκ ντ'Ωμπερός, όπου η τελευταία της διαθήκη συντάχθηκε την Κυριακή, 30 Σεπτεμβρίου 1324. [6] Η κηδεία της είδε ένα από τα πολλά δραματικά επεισόδια στον μακρύ, μάταιο αγώνα των κομήτων του Περιγκόρ με τους ανεξάρτητους αστούς του Περιζιέ. Το σώμα της μεταφέρθηκε στο Περιζιέ για ταφή στο μοναστήρι των Μοναχών, συνοδευόμενο από τους τρεις γιους της, τις κόρες της και ένα πλήθος ευγενών κυριών, βαρόνων και ιπποτών, οι οποίοι φιλοξενήθηκαν στο μοναστήρι των Φραγκισκανών.
Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Ανακτήθηκε στις 27 Νοεμβρίου 2018.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
- ↑ 3,0 3,1 Zacour 1960, σελ. 6.
- ↑ 4,0 4,1 Zacour 1960, σελ. 6-7.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Zacour 1960, σελ. 8.
- ↑ Zacour 1960, σελ. 9.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ward, Jennifer, Women in Medieval Europe 1200-1500 (Λονδίνο: Routledge, 2016)
- Zacour, Norman P. (1960). "Talleyrand: The Cardinal of Périgord (1301-1364)". Transactions of the American Philosophical Society. American Philosophical Society. 50 (7). doi:10.2307/1005798. JSTOR 1005798.