Μπέρνχαρντ Αλεξάντερ
| Μπέρνχαρντ Αλεξάντερ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 13 Απριλίου 1850[1] Πεστ |
| Θάνατος | 23 Οκτωβρίου 1927 ή 27 Οκτωβρίου 1927[1] Βουδαπέστη |
| Τόπος ταφής | Εβραϊκό κοιμητήριο της οδού Κόζμα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ουγγαρία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ουγγρικά[2] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | φιλόσοφος διδάσκων πανεπιστημίου |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Franz Alexander |
| Συγγενείς | Alfréd Rényi (εγγονός)[3] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Μπέρνχαρντ Αλεξάντερ (1850–1927) ήταν ένας Ούγγρος συγγραφέας εβραϊκής καταγωγής και καθηγητής φιλοσοφίας και αισθητικής.
Ζωή και καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Μπέρνχαρντ Αλεξάντερ γεννήθηκε ως Αλεξάντερ Μάρκους στην Πέστη [4] στις 13 Απριλίου 1850 και σπούδασε στη γενέτειρά του. Στη συνέχεια, παρακολούθησε γερμανικά πανεπιστήμια, όπου ακολούθησε σπουδές στους τομείς της φιλοσοφίας, της αισθητικής και της παιδαγωγικής. Κατά την επιστροφή του στην Ουγγαρία, διορίστηκε σε μια θέση διδασκαλίας σε ένα Realschule (λύκειο με επιστημονικό προσανατολισμό) στη Βουδαπέστη, και το 1878 έγινε δεκτός ως διδάκτωρ στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου της Βουδαπέστης, όπου έγινε τακτικός καθηγητής το 1895.
Από το 1892, ο Αλεξάντερ έδινε επίσης διαλέξεις πάνω στη δραματουργία και την αισθητική στην Εθνική Ακαδημία Θεάτρου, και πάνω στην αισθητική και την ιστορία του πολιτισμού στο Πολυτεχνείο Φραγκίσκος Ιωσήφ. Ήταν αντεπιστέλλον μέλος της Ουγγρικής Ακαδημίας Επιστημών και μέλος της λέσχης Kisfaludy, μιας σημαντικής δύναμης στην ουγγρική λογοτεχνία. Ήταν ο πατέρας του Φρανς Αλεξάντερ, ενός Ουγγροαμερικανού ψυχαναλυτή και ιατρού, ο οποίος θεωρείται ένας από τους ιδρυτές της ψυχοσωματικής ιατρικής και της ψυχαναλυτικής εγκληματολογίας, και παππούς του Άλφρεντ Ρενι, ενός Ούγγρου μαθηματικού που συνεισέφερε στη συνδυαστική, τη θεωρία γράφων, τη θεωρία αριθμών αλλά κυρίως στη θεωρία πιθανοτήτων.
Έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα κύρια έργα του Αλεξάντερ είναι A philosophia történetének eszméje, tekintettel a történetre általában (Η ιδέα της ιστορίας της φιλοσοφίας, λαμβάνοντας υπόψη την ιστορία γενικά, 1878). Kant. Élete, fejlődése és philosophiája (Καντ. Ζωή, ανάπτυξη και φιλοσοφία, 1881). A XIX. század pesszimizmusa: Schopenhauer és Hartmann (Η απαισιοδοξία του 19ου αιώνα: Σοπενχάουερ και Χάρτμαν, Βουδαπέστη, 1884, βραβείο δοκιμίου). Ο Αλεξάντερ, μαζί με τον καθηγητή Γιόζεφ Μπανότζι, επιμελήθηκε αργότερα μια σημαντική σειρά βιβλίων για φιλοσόφους, το Filosofiai Irók Tára, στα οποία έκανε μεταφράσεις και σχόλια για τοέργο του Ρενέ Ντεκάρτ, του Ντέιβιντ Χιουμ και του Ιμμάνουελ Καντ. Μαζί με τον Μπανότζι, μετέφρασε την Κριτική του καθαρού λόγου του Καντ. Ο Αλεξάντερ ήταν επίσης δραστήριος συγγραφέας για θέματα εκπαίδευσης, καθώς και επιμελητής του παιδαγωγικού περιοδικού Magyar Tanügy από το 1882 έως το 1886.
Εξορία και θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ωστόσο, ο Αλεξάντερ έγινε παρίας μέσα στο εθνικιστικό, αντισημιτικό περιβάλλον της Ουγγαρίας μετά το 1919 και της κυβέρνησης του Μίκλος Χόρτι, και πέρασε τέσσερα χρόνια στο εξωτερικό. Πέθανε στη Βουδαπέστη στις 23 Οκτωβρίου 1927.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2014.
- ↑ «Identifiants et Référentiels». (Γαλλικά) IdRef. Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. Ανακτήθηκε στις 5 Μαρτίου 2020.
- ↑ mathshistory
.st-andrews .ac .uk /Biographies /Renyi /. - ↑ The cities of Buda and Pest and the town of Óbuda were merged as the city of Budapest in the fall of 1873.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Bernát Alexander στο Wikimedia Commons
|