Μικρή συλλαβή

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η Μικρή συλλαβή είναι όρος που χρησιμοποιείται κυρίως στην περιγραφή των γλωσσών Μον-Χμερ, όπου μια λέξη που συνήθως αποτελείται από μια μειωμένη (μικρή) συλλαβή που ακολουθείται από μια πλήρη τονική ή τονισμένη συλλαβή. Η μικρή συλλαβή μπορεί να είναι της μορφής [[[Βοήθεια:Οδηγός προφοράς IPA|/Cə/]]] ή [[[Βοήθεια:Οδηγός προφοράς IPA|/CəN/]]], με μειωμένο φωνήεν, όπως στα καθομιλούμενα Χμερ, ή της μορφής [/CC/] χωρίς φωνήεν, όπως στο Μλαντρικό [/kn̩diːŋ/] "ομφαλό" (μικρή συλλαβή [/kn̩/]) και [/br̩poːŋ/] "κάτω" (μικρή συλλαβή [/br̩/]), και το kyndon στα Κάζι [/kn̩dɔːn/] "κανόνας" (μικρή συλλαβή [/kn̩/]), syrwet [/sr̩wɛt̚/] "σημάδι" (μικρή συλλαβή [/sr̩/]), kylla [/kl̩la/] "μετασχηματισμός" (μικρή συλλαβή [/kl̩/]), symboh [/sm̩bɔːʔ/] "σπόρος" (μικρή συλλαβή [/sm̩/]) και tyngkai [/tŋ̩kaːɪ/] "διατήρηση" (μικρή συλλαβή [/tŋ̩/]). Αυτό το ιαμβικό μοτίβο είναι μερικές φορές ονομάζεται εξαμισοσυλλαβικό (κυριολεκτικά "ένα και ένα μισό συλλαβές"), ένας όρος που επινοήθηκε από τον Αμερικανό γλωσσολόγο Τζέιμς Μάτισοφ στο 1973:86. Έξω από τα Μον-Χμερ, οι μικρές συλλαβές βρίσκονται στα βιρμανικά, όπου σε αντίθεση με τις πλήρεις συλλαβές έχουν τη μορφή [/Cə/], όπου δεν επιτρέπονται συμπλέγματα συμφώνων στην συλλαβική έναρξη, κανένα συλλαβικό κόντα και ήχος. Πρόσφατες αναπαραστάσεις των Πρωτο-Τάι και των Παλαιών Κινεζικών περιλαμβάνουν επίσης εξαμισοσυλλαβικές ρίζες με μικρές συλλαβές, ως μεταβατικές μορφές μεταξύ πλήρως δισυλλαβικών λέξεων και μονοσύλλαβων λέξεων που βρίσκονται στις σύγχρονες γλώσσες Τάι και τα σύγχρονα Κινεζικά.

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Matisoff, James A. (1973). 'Tonogenesis in Southeast Asia'. In Larry M. Hyman (ed.), Consonant Types and Tone (Southern California Occasional Papers in Linguistics No. 1), pp. 73–95. Los Angeles: Linguistics Program, University of Southern California.
  • Thomas, David (1992). 'On Sesquisyllabic Structure'. The Mon-Khmer Studies Journal, Vol. 21, pp. 206–210.