Γεννήθηκε το 1870 και καταγόταν από πλούσια οικογένεια. Υπηρέτησε σαν στρατιωτικός στις τότε ισπανικές αποικίες στην Κούβα, το Μαρόκο και τις Φιλιππίνες. Από το 1917 διετέλεσε φρούραρχος σε μεγάλες πόλεις της Ισπανίας. Το 1923 ο Βασιλιάς Αλφόνσος Η΄ τον βοήθησε να πάρει την εξουσία με κίνημα και να καταλύσει την Α΄ Ισπανική Δημοκρατία. Σύμφωνα με τον Μπίβορ,[31] το πραξικόπημα προκλήθηκε λόγω της στρατιωτικής αποτυχίας του Στρατηγού Silvestre, ο οποίος έπεσε σε ενέδρα των Μαροκινών στο Annual. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ανικανότητας κατά το οποίο 10000 στρατιώτες σκοτώθηκαν και 4000 αιχμαλωτίστηκαν. Η αντίδραση ήταν έντονη, ο βασιλιάς επικρίθηκε οδηγώντας τον Μιγέλ Ριβέρα σε πραξικόπημα, αφήνοντας όμως τον βασιλιά Αλφόνσο ΙΓ στη θέση του ως αρχηγό κράτους.[32] Ιδρυσε τη δική του πολιτική οργάνωση, την Πατριωτική ένωση (Union Patriotica) και διόρισε στην κυβέρνηση του, τον σοσιαλιστή Λάργκο Καμπαλέρο με σκοπό να συστήσει συμβούλια επίλυσης βιομηχανικών διαφορών. Πέτυχε να τελειώσει τον πόλεμο στο Μαρόκο, στην οροσειρά Ριφ. Το έλλειμμα του προϋπολογισμού διπλασιάστηκε το 1925 και 1929 μετά από διάφορα κατασκευαστικά έργα υποδομών[33]Υπήρξε φυγή κεφαλαίων και το εθνικό νόμισμα της ισπανίας, η Πεσέτα έχασε το 50% της αξίας της. Ο Αλφόνσος ΙΓ άρχισε να ανησυχεί και μια αντιπολίτευση που είχε αναπτυχθεί από αριστερούς και φιλελεύθερους γνωστή ως Δημοκρατική Συμμαχία (Ισπανία) (Alianza Republicana) με σκοπό της εκδίωξη του καθεστώτος αλλά και της μοναρχίας αντιτάχθηκε σε αυτήν. [34]
Στις 28 Ιανουαρίου 1930, παραιτήθηκε και αυτοεξορίστηκε στη Γαλλία μέχρι τον θάνατο του. Ο Αλφόνσος ΙΓ΄ εμπιστεύθηκε την επόμενη κυβέρνηση στον Στρατηγό, Ντάμασο Μπερενγκιέρ.[35] Πέθανε στις 16 Μαρτίου1930.
.jpg)
