Μηχανή Καρνό

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Το διάγραμμα της μηχανής Carnot
Ο κύκλος Carnot

Η μηχανή του Καρνότ είναι μια θερμοδυναμική θεωρητική «κατασκευή», μια θερμική μηχανή που έχει τη μέγιστη δυνατή απόδοση μεταξύ των μηχανών που λειτουργούν ανάμεσα σε δύο θερμοκρασίες Τh και Τc. Η μηχανή εκτελεί μια κυκλική αντιστρεπτή μεταβολή, που ονομάζεται Κύκλος Καρνό. Η απόδοση της μηχανής σε αυτό τον κύκλο είναι το ανώτερο θεωρητικό όριο, η μέγιστη δυνατή απόδοση. Το βασικό μοντέλο της θεωρητικής κατασκευής ανέπτυξε ο Γάλλος φυσικός Νικολά Καρνό στα 1824.

Η λειτουργία της μηχανής αποτελείται από τέσσερις μεταβολές, δύο ισόθερμες και δύο αδιαβατικές, που εκτελούνται μεταξύ μιας θερμής δεξαμενής με θερμοκρασία Th και μιας ψυχρής δεξαμενής με θερμοκρασία Tc.

Η μηχανή που το αέριό της ακολουθεί τον κύκλο αυτό δεν κατασκευάστηκε για τεχνικούς λόγους (ιδεατή μηχανή).

Συντελεστής απόδοσης μηχανής Carnot[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

, όπου ισχύει

όπου Th και Tc η θερμοκρασία της θερμής και ψυχρής δεξαμενής, Qh και Qc η θερμότητα που απορροφά και αποβάλλει στις ισόθερμες μεταβολές η μηχανή και W το έργο που παράγει. Για να έχουμε απόδοση 100% πρέπει Τc=0, που είναι αδύνατον.[1]


Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Φυσική Β΄ Λυκείου Θετικών Σπουδών. 2014.