Μασίρα
Το Μασίρα (αραβ. جَزِيْرَة مَصِيْرَة, Jazīrat Maṣīrah), αναφερόμενο και ως Μαζέιρα, είναι νησί του Ινδικού Ωκεανού κοντά στην ανατολική ακτή του Ομάν, όντας το μεγαλύτερο νησί της αραβικής αυτής χώρας. Η έκτασή του είναι 649 τετρ. χιλιόμετρα και ο πληθυσμός του περίπου 12.000 κάτοικοι, μοιρασμένοι σε 12 χωριά, κυρίως στο βόρειο μέρος του νησιού (9.292 στην απογραφή του 2003). Διοικητικά, αποτελεί από μόνο του τη μία από τις 5 επαρχίες («βιλαέτια», Wilayat) του Νότιου Κυβερνείου Ας Σαρκίγια. Ο κυριότερος οικισμός είναι το Ρας-Χιλφ (αραβ. رَأْس حِلْف). Στο Μασίρα βρίσκεται βάση της Βασιλικής Πολεμικής Αεροπορίας του Ομάν και εργοστάσιο κατεργασίας αλιευμάτων. Το μεγαλύτερο μέρος του εσωτερικού του νησιού είναι έρημο.
Η οικονομία του νησιού στηρίζεται στην αλιεία και την ύφανση παραδοσιακών υφασμάτων και υφαντών, ενώ παλαιότερα άκμαζε η ναυπήγηση παραδοσιακών σκαφών. Επίσης, στη διάρκεια της ιστορίας υπήρξε[1] εξόρυξη χαλκού.
Η γύρω θάλασσα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το τοπίο του νησιού είναι τραχύ και η αφιλόξενη ακτογραμμή του έχει προκαλέσει πολλά ναυάγια των παραδοσιακών σκαφών «ντάου», εμφανή στις ακτές του, καθώς διατηρούνται από το ξηρό και θερμό κλίμα. Υπάρχουν επίσης ύφαλοι: μια νύχτα τον Σεπτέμβριο του 1835, το πολεμικό πλοίο «Peacock» των ΗΠΑ προσάραξε σε κοραλλιογενή ύφαλο, στα νότια του νησιού. Προς υπεράσπιση του πλοιάρχου, ο κυβερνήτης του βρετανικού ερευνητικού σκάφους «Παλίνουρος» επισημαίνει σε επίσημο έγγραφό του[2] με ημερομηνία 10 Νοεμβρίου 1835 την ύπαρξη ισχυρών ρευμάτων, ταχύτητας άνω των τριών κόμβων, που καθιστούν αναγκαία τη λήψη του στίγματος του πλοίου τουλάχιστον δύο φορές την ημέρα.
Πράγματι υπάρχει ταχύ θαλάσσιο ρεύμα στην περιοχή, με πολύ απότομο αλοκλινές, ορατό στην επιφάνεια του ωκεανού. Το βάθος των νερών εκεί είναι της τάξεως των 10 μέτρων και εμποδίζει το πλάγιο σόναρ. Παρά το άγονο του βυθού (άμμος και βράχος, χωρίς φυκιάδες), η περιοχή είναι πολύ παραγωγική, με ψαρότοπους, και κάθε βυθισμένο σκληρό σώμα (βαρέλια, σιδερικά) εποικίζεται αμέσως από την τοπική θαλάσσια πανίδα.
Τους θερινούς μήνες πνέει συνήθως σταθερός και αρκετά ισχυρός άνεμος, ιδανικός για ιστιοσανίδα (γουίντ-σέρφινγκ) ή kitesurfing και αρκετά καλός για σέρφινγκ.
Στις 5 και 6 Ιουνίου 2007, 7.000 άνθρωποι στο νησί υποχρεώθηκαν να εκκενώσουν τις κατοικίες τους εξαιτίας των μεγάλων κυμάτων του κυκλώνα Γκόνου, του ισχυρότερου που έπληξε ποτέ την Αραβική Θάλασσα.
Γεωγραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το νησί απέχει περί τα 19 χιλιόμετρα από την ηπειρωτική ακτή του Ομάν. Είναι μακρόστενο και λοφώδες, ιδίως στην ανατολική πλευρά του. Εκεί οι λόφοι υψώνονται πάνω από την ακτή μετά από μια στενή αμμώδη πεδινή περιοχή. Στη δυτική πλευρά υπάρχουν λίγοι και χαμηλότεροι λόφοι, που χωρίζονται από την ανατολική λοφοσειρά με μία εκτεταμένη αμμώδη πεδιάδα με αρκετά λοφάκια. Η υψηλότερη κορυφή του νησιού είναι το Τζαμπάλ Μαντρούμπ με υψόμετρο 256 μέτρα, περίπου 13 χιλιόμετρα νότια από το βόρειο άκρο του νησιού. Από την άλλη, στο νότιο άκρο του νησιού, το ακρωτήριο Ρας Αμπού Ρασάς (γεωγραφικές συντεταγμένες 20°09΄40΄΄ Β και 58°38΄10΄΄ Α) είναι χαμηλό, αλλά βραχώδες, με έναν χαρακτηριστικό κωνικό λόφο (Τζαμπάλ Σουβάιρ ή Τζαμπάλ αλ Χιλμ) ύψους 153 μέτρων τρία χιλιόμετρα στα βόρεια. Στο ακρωτήριο υπάρχει νέος φάρος ύψους 10 μέτρων, αναφερόμενος απλώς ως «Φάρος του Μασίρα». Τροφοδοτείται με ηλιακή ενέργεια και φωτίζει με αναλαμπές λευκού φωτός ανά 10 δευτερόλεπτα.
Τουρισμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το νησί Μασίρα άνοιξε για τον τουρισμό μόλις τη δεκαετία του 2010.[3] Μέχρι σήμερα δεν υπάρχουν αεροπορικές πολιτικές πτήσεις, οπότε το πορθμείο είναι ο βασικός τρόπος προσβάσεως στο νησί, με δρομολόγια 6 φορές την ημέρα από το μικρό λιμάνι Σάνα στην ηπειρωτική ακτή. Σήμερα υπάρχει ένα ξενοδοχείο 4 αστέρων και εγκατάσταση για kitesurfing, άθλημα για το οποίο το Μασίρα αποτελεί ελκυστικό μέρος το καλοκαίρι εξαιτίας των σταθερών ανέμων των μουσώνων, που φυσούν σταθερά με ταχύτητες περί τα 40 χιλιόμετρα την ώρα ή και περισσότερο.[4] Στο νησί ενοικιάζονται αυτοκίνητα.
Στρατιωτική βάση και στρατιωτική ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η στρατιωτική παρουσία των Βρετανών στο Μασίρα χρονολογείται από τη δεκαετία του 1930: Μια μικρή αποθήκη καυσίμων για αεροσκάφη που πετούσαν μεταξύ Άντεν και Μουσκάτ, βρισκόταν στο μέσο της δυτικής πλευράς του νησιού. Το 1942 υπήρξε μια αντιπαράθεση μεταξύ των βρετανικών δυνάμεων και των ντόπιων κατοίκων, που υποκινήθηκαν από τον έναν από τους δύο τοπικούς σεΐχηδες, ο οποίος τελικώς υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει το νησί.[5] Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου οι Βρετανοί πλήρωναν στον Σουλτάνο της Μασκάτης (Μουσκάτ) αποζημίωση 18.000 λιρών ανά έτος για την παροχή στις βρετανικές δυνάμεις «απαραίτητων εγκαταστάσεων», μεταξύ των οποίων και στο Μασίρα. Βρετανικό μνημόνιο του 1945 συνιστούσε την απόκτηση της νήσου με μακροχρόνια μίσθωση 99 ετών, παρά τα αμερικανικά ενδιαφέροντα (κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο οι ΗΠΑ είχαν επίσης βάση στο νησί).[5] Η βάση «RAF Masirah» συνέχισε να επεκτείνεται μέχρι και τη δεκαετία του 1970, υποστηρίζοντας τις βρετανικές και ομανικές δυνάμεις κατά των εξεγερμένων στον εμφύλιο Πόλεμο του Ντοφάρ, και παρέχοντας διευκολύνσεις τράνζιτ για πτήσεις μεγάλων αποστάσεων της RAF.
Το επίσημο τέλος της βρετανικής στρατιωτικής παρουσίας στο νησί ήρθε στις 31 Μαρτίου 1977, όταν η Πολεμική Αεροπορία του Σουλτάνου του Ομάν (σήμερα Βασιλική Πολεμική Αεροπορία του Ομάν) ανέλαβε τη βάση. Αργότερα οι ΗΠΑ χρησιμοποίησαν το Μασίρα ως βάση στην Επιχείρηση «Νύχι του αετού», την αποτυχημένη απόπειρα το 1980 για την απελευθέρωση των Αμερικανών ομήρων που κρατούνταν στο Ιράν.
Οικολογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Μασίρα είναι σημαντικός τόπος αποθέσεως αυγών για τη θαλάσσια χελώνα Caretta caretta.[6], όπως οι παραλίες στο Ρας Αλ Χαντ και στο Ρας Αλ Τζινζ (στο ανατολικότερο άκρο του Ομάν) είναι σημαντικές για ένα άλλο είδος θαλάσσιας χελώνας, την πράσινη χελώνα. Ο χαρακτηριστικότερος πληθυσμός από μεγάπτερες φάλαινες μεταναστεύει επίσης στα νερά γύρω από το νησί.[7][8]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Prothero, G.W. (1920). Arabia. Λονδίνο: H.M. Stationery Office. σελ. 98.
- ↑ Ruschenberger, William Samuel Waithman (24 Ιουλίου 2007) [1837]. «Chapter VI: Voyage from Zanzibar to Muscat». A Voyage Round the World: Including an Embassy to Muscat and Siam in 1835, 1836 and 1837. Harper & brothers. σελίδες 54–62. OCLC 12492287. Ανακτήθηκε στις 25 Απριλίου 2012.
- ↑ Oman's Desert Island, The Guardian, https://www.theguardian.com/travel/2010/sep/04/masirah-island-oman-middle-east, ανακτήθηκε στις 5 January 2014
- ↑ Riding the desert winds of the Masirah Island, Surfer Today, https://www.surfertoday.com/travel/riding-the-desert-winds-of-the-masirah-island, ανακτήθηκε στις 5 January 2014
- ↑ 5,0 5,1 Top Secret Cabinet Office Memorandum by the Secretary of State for Air and Secretary of State for India (CP 45 3) of 29 May 1945. The National Archives, Kew.
- ↑ Oman: a MEED practical guide, John Whelan 1984
- ↑ «MECA Open Data». Ministry of Environment and Climate Affairs. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιουλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 1 Ιανουαρίου 2018.
- ↑ Minton G. (2017), Pre-print manuscript published on humpback whales in the Persian Gulf, Arabian Sea Whale Network, https://arabianseawhalenetwork.org/2017/09/15/paper-published-on-humpback-whales-in-the-persian-gulf/, ανακτήθηκε στις September 21, 2017
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|