Μαριάντζελο Ακκόρσο
| Μαριάντζελο Ακκόρσο | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Mariangelo Accorso (Ιταλικά) |
| Γέννηση | 1489[1][2][3] Λ'Άκουιλα |
| Θάνατος | 4 Αυγούστου 1546[1][2] Λ'Άκουιλα |
| Ψευδώνυμο | Velustius Metianus[4] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | λατινική γλώσσα[5][6][7] Ιταλικά[6] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αρχαιολόγος αναγεννησιακός ανθρωπιστής φιλόλογος συγγραφέας[8] ανθρωπιστής[8] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Μαριάντζελο Ακκόρσο ή Ακκούρσιος (ιταλικά: Mariangelo Accorso, λατινικά: Mariangelus Accursius, 1489 ή 1490 – 1544 ή 1546) ήταν Ιταλός συγγραφέας και κριτικός.[9]
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στη Λ' Άκουιλα (Αμπρούτσο), που τότε ανήκε στο Βασίλειο της Νάπολης.[10]
Ήταν πολύ αγαπητός του Καρόλου Ε΄, στην αυλή του οποίου διέμεινε επί τριάντα τρία χρόνια και από τον οποίο απασχολήθηκε σε διάφορες ξένες αποστολές. Στην άριστη γνώση των ελληνικών και των λατινικών απέκτησε και μια βαθιά εξοικείωση με πολλές σύγχρονες γλώσσες. Επέδειξε ασυνήθιστη επιμέλεια στην ανακάλυψη και την ταξινόμηση αρχαίων χειρογράφων, για την οποία τα ταξίδια του στο εξωτερικό του έδιναν ιδιαίτερες ευκαιρίες. Το έργο του με τίτλο Diatribae in Ausonium, Solinum et Ovidium (1524) αποτελεί μνημείο πολυμάθειας και κριτικής ικανότητας.[11]
Ήταν ο πρώτος εκδότης των Επιστολών του Κασσιόδωρου, με την Πραγματεία του για την ψυχή (1538). Η έκδοση του Ακκόρσο, για τον Αμμιανό Μαρκελλίνο (1533) περιέχει πέντε βιβλία περισσότερα από κάθε προηγούμενη. Η επιτηδευμένη χρήση απαρχαιωμένων όρων, που εισήγαγαν ορισμένοι Λατίνοι συγγραφείς της εποχής εκείνης, διακωμωδείται με χιούμορ από τον ίδιο, σε έναν διάλογο στον οποίο παρουσιάζονται ως συνομιλητές ένας Οσκανός, ένας Βολσκιανός και ένας Ρωμαίος (1531). Ο Ακκόρσο κατηγορήθηκε για λογοκλοπή στις σημειώσεις του για τον Αυσόνιο, κατηγορία την οποία απέρριψε με τον πιο επίσημο και δυναμικό τρόπο.[10]
Έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Osco, Volsco Romanaque eloquentia interlocutoribus, dialogus ludis Romanis actus . Εκδόθηκε πιθανώς στη Ρώμη, σύμφωνα με κάποιους E. Guillery, το 1513, σε άλλους από τον J. Beplin το 1515
- Diatribae. Εκδόθηκε πιθανώς στη Ρώμη. Η λατινική λεπτομέρεια είναι "Romae: in aedibus Marcelli Argentei, octauo Kalendas Aprilis 25 III, 1524"
- Ammianus Marcellinus a Mariangelo Accursio mendis quinque millibus purgatus, atque libris quinque auctus ultimis, nunc primum ab eodem inuentis, Augustae Vindelicorum: in aedibus Silwani Otmar, Μάιος 1533
- Magni Aurelii Cassiodori Variarum Libri XII. Στοιχείο De anima liber unus. Recens inventi, & in lucem dati a Mariangelo Accursio , Augustae Vindelic.: Ex. aedibus Henrici Silicei, Μάιος 1533
- Decimi Magni Ausonii Burdigalensis Opera, Iacobus Tollius, MD recensuit, et integris Scaligeri, Mariang. Accursii, Freheri, Scriverii; selectis Vineti, Barthii, Acidalii, Gronovii, Graevii, aliorumque notis accuratissime digestis, nec non & suis adimadversionibus illustravit , Άμστερνταμ: από τον Ioannem Blaeu, 1671
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb10492437n. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 2,0 2,1 2,2 (Αγγλικά) SNAC. w6mm6ncp. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 Autoritats UB. a1279152.
- ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jo2015877931. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2020.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb10492437n. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 6,0 6,1 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jo2015877931. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2022.
- ↑ CONOR.SI. 311839843.
- ↑ 8,0 8,1 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jo2015877931. Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ Berardi, Maria Rita (2005). I monti d'oro: identità urbana e conflitti territoriali nella storia dell'Aquila medievale (στα Ιταλικά). Liguori. ISBN 978-88-207-3879-2.
- ↑ 10,0 10,1
Μία ή περισσότερες προτάσεις από το προηγούμενο κείμενο ενσωματώνει κείμενο από έκδοση που είναι πλέον κοινό κτήμα: Chisholm, Hugh, επιμ.. (1911) «Accorso (Accursius), Mariangelo» Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα 1 (11η έκδοση) Cambridge University Press, σελ. 122
- ↑ Inscriptiones sacrosanctae vetustatis non illae quidem Romanae, sed totius fere orbis summo studio ac maximis impensis terra marique conquisitae feliciter incipiunt. Raymundo Fuggero, Petrus Apianus mathematicus Ingolstadiensis & Barptholomeus Amantius poeta dedicaverunt, Ingolstadii : in aedibus P. Apiani, 1534
|