Μετάβαση στο περιεχόμενο

Μαρία της Ναβάρρας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μαρία της Ναβάρας
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1330
Γαλλία
Θάνατος16  Απριλίου 1347[1]
Βαλένθια[1]
Αιτία θανάτουεπιπλοκή κατά τον τοκετό
Τόπος ταφήςΜονή Πομπλέτ
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Αραγωνίας
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΓαλλικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΚαταλανικά
Γαλλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααριστοκράτης
Οικογένεια
ΣύζυγοςΠέτρος Δ΄ της Αραγωνίας (από 1342)[2][3]
ΤέκναΚωνσταντία της Αραγωνίας
Ιωάννα της Αραγωνίας, κόμισσα του Αμπούριας
ΓονείςΦίλιππος Γ΄ της Ναβάρρας[2] και Ιωάννα Β΄ της Ναβάρρας[2]
ΑδέλφιαΛευκή της Ναβάρρας, βασίλισσα της Γαλλίας[2]
Αγνή της Ναβάρας
Ιωάννα της Ναβάρρας
Λουδοβίκος της Ναβάρρας
Κάρολος Β΄ της Ναβάρρας[2]
Φίλιππος της Ναβάρρας
Ιωάννα της Ναβάρρας
ΟικογένειαΟίκος του Εβρέ
Commons page Σχετικά πολυμέσα
Η σφραγίδα (σιγγίλιο) της Μαρίας των Εβρέ, πριγκίπισσας της Ναβάρρας.

H Μαρία της Ναβάρρας, γαλλ. Marie (Γαλλική γλώσσα : Marie d'Evreux, 1329 - 29 Απριλίου 1347) από τον Οίκο του Εβρέ ήταν κόρη του κόμη του Εβρέ και της βασίλισσας της Ναβάρρας, έγινε με τον γάμο της βασίλισσα της Αραγωνίας. Ήταν η πρώτη κόρη του Φιλίππου Γ΄, κόμη του Εβρέ και της Ιωάννας Β΄ των Καπετιδών κόρης του Λουδοβίκου Ι΄ της Γαλλίας. Οι γονείς που είχαν τοποθετήσει τον Οίκο του Εβρέ σαν την νέα δυναστεία στο Βασίλειο της Ναβάρρας ήθελαν να βελτιώσουν τις σχέσεις τους με τους γείτονες τους στην Ιβηρική. Συμφώνησαν τον αρραβώνα ανάμεσα στην μεγαλύτερη κόρη τους Ιωάννα με τον Πέτρο που ήταν διάδοχος στο Στέμμα της Αραγωνίας.[4]

Ο Πέτρος Δ΄ της Αραγωνίας ωστόσο που ανέβηκε στον θρόνο τον Ιανουάριο του 1356 προτίμησε να παντρευτεί την δεύτερη κόρη του Φιλίππου Γ΄ Μαρία, αυτό ανάγκασε την Ιωάννα να παραιτηθεί από τα δικαιώματα της για χάρη της μικρότερης αδελφής της.[5] Η γαμήλια συνθήκη υπογράφηκε από τον πατέρα της στο "κάστρο του Ανέτ" (6 Ιανουαρίου 1336). Ο όρος ήταν σε περίπτωση που η μητέρα της πέθαινε χωρίς γιους θα μπορούσαν η Ιωάννα και ο Πέτρος να κληρονομήσουν το Στέμμα της Ναβάρρας.[6] Η γαμήλια τελετή πραγματοποιήθηκε στην Σαραγόσα (25 Ιουλίου 1337). Παρά το γεγονός ότι οι γονείς της βρήκαν δυσκολίες να πληρώσουν την προίκα της Μαρίας οι σχέσεις τους με τον Πέτρο παρέμειναν άριστες.[6] Η Μαρία δέχτηκε από τον Πέτρο Δ΄ τις πόλεις Χάκα, Ταρραγόνα και Τερουέλ. Η νέα βασίλισσα έκανε μεγαλοπρεπή είσοδο στην Βαρκελώνη που ήταν πρωτεύουσα του Στέμματος της Αραγωνίας.[7]

Η Μαρία της Ναβάρρας ήταν ευσεβής και πιστή σύζυγος, γεννήθηκαν η Κωνσταντία της Αραγωνίας, βασίλισσα της Σικελίας (1343), η Ιωάννα της Αραγωνίας, κόμισσα του Αμπούριας (1344) και η Μαρία (1345) που απεβίωσε 2 ετών. Ο Πέτρος Δ΄ έβλεπε ότι δεν μπορεί να κάνει γιο, προσπάθησε να ορίσει διάδοχο την μεγαλύτερη κόρη του Κωνσταντία, αντιστάθηκαν σκληρά ο μικρότερος αδελφός του Ιάκωβος Α΄ του Ουρζέλ και το Κοινοβούλιο της Αραγωνίας. Η βασίλισσα Μαρία γέννησε στην Βαλένθια έναν γιο τον Ινφάντη Πέτρο (23 Απριλίου 1347) αλλά το βρέφος πέθανε την επόμενη μέρα. Η Μαρία πέθανε σε λίγες μέρες από επιπλοκές στην γέννα (29 Απριλίου 1347), όρισε κληρονόμους τις κόρες της και ζήτησε να ταφεί στο Μοναστήρι του Πομπλέτ. Η ταφή της έγινε όμως στο Μοναστήρι του Αγίου Βικέντιου στην Βαλένθια, ο χήρος σύζυγος προχώρησε σε λίγους μήνες σε δεύτερο γάμο.[8]

  1. 1,0 1,1 «Diccionario biográfico español» (Ισπανικά) Royal Academy of History. 2011.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 «Kindred Britain»
  3. p11339.htm#i113388. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  4. Woodacre 2011, σ. 142
  5. Surget 2008, σ. 34
  6. 6,0 6,1 Surget 2008, σ. 35
  7. Miron 1913, σ. 178
  8. Miron 1913, σ. 180
  • Miron, E. L. (1913). The queens of Aragon: their lives and times. Brentano's.
  • Surget, Marie-Laure (2008). Mariage et pouvoir : reflexion sur le role de l'alliance dans les relations entre les Evreux-Navarre et les Valois au XIV siecle (1325–1376). Laboratoire d'ethnographie regionale.
  • Woodacre, Elena (2011). The Queen and her consort: succession, politics and partnership in the Kingdom of Navarre, 1274–1512. Bath Spa University.
  • Woodacre, Elena (2013). The Queens Regnant of Navarre: Succession, Politics, and Partnership, 1274–1512. Palgrave Macmillan. ISBN 978-1-137-33914-0.