Μαρία Μπέικου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μαρία Μπέικου
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1925
Ιστιαία Εύβοιας
Θάνατος2011
Αθήνα
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΕλληνικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταδημοσιογράφος
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΚομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας

Η Μαρία Μπέικου (1925 -2011) ήταν μέλος του ΚΚΕ, αντιστασιακή με το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, μαχήτρια του ΔΣΕ και υπήρξε εκφωνήτρια του ελληνόφωνου σταθμού της Μόσχας «Εδώ Μόσχα».[1]

Βιογραφικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Μαρία Μπέικου (πατρικό όνομα Φέρλα) γεννήθηκε στην Ιστιαία της Εύβοιας το 1925. Από τα γυμνασιακά της χρόνια εντάχθηκε στην ΕΠΟΝ και το 1943 ήλθε στην Αθήνα για να σπουδάσει στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Οι σπουδές της όμως στην Ιατρική Σχολή διακόπηκαν εξαιτίας του πολέμου και στη συνέχεια η νεαρή φοιτήτρια κατατάχτηκε στον ΕΛΑΣ. Στην εαμοκρατούμενη Ευρυτανία γνώρισε τον σύντροφό της Γεωργούλα Μπέικο, υψηλόβαθμο στέλεχος του ΕΑΜ, και παντρεύτηκαν το 1945. Πολέμησε στις τάξεις της ΧΙΙΙης Μεραρχίας του ΕΛΑΣ και μετά τη Συνθήκη της Βάρκιζας βρέθηκε με τον ΕΛΑΣ στα Τρίκαλα. Ο άντρας της Γ. Μπέικος συλλαμβάνεται και φυλακίζεται το 1946, ενώ, ή ίδια καταφέρνει να ξεφύγει και να βρεθεί στις περιοχές που δρούσε ο Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας (ΔΣΕ).

Στον εμφύλιο πόλεμο εντάχθηκε στο ΔΣΕ Ρούμελης στην 2η Μεραρχία του Διαμαντή. Τον Μάρτιο του 1949 πήγε στο Γράμμο για την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη Γυναικών και παρέμεινε εκεί. Πολέμησε το καλοκαίρι του 1949 στο κύκνειο άσμα του ΔΣΕ στο Γράμμο και στο Βίτσι. Όταν ο ΔΣΕ ηττήθηκε πέρασε στη Σοβιετική Ένωση στην Τασκένδη και αργότερα το 1952 πήγε στη Μόσχα και εργάστηκε στο ραδιοφωνικό σταθμό. Παράλληλα σπούδασε στο Ινστιτούτο Κινηματογραφίας της Μόσχας, όπου γνώρισε τον συμφοιτητή της τότε Αντρέι Ταρκόφσκι[2].

Ξαναβρέθηκε με τον άντρα της το 1961 όταν εκείνος πήγε στη Μόσχα με διαπίστευση της εφημερίδας Αυγή.

Η Μπέικου επέστρεψε στην Ελλάδα το 1975, μετά το θάνατο του συζύγου της στη Μόσχα, και εργάστηκε ως μεταφράστρια στη Μεγάλη Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια, στην εφημερίδα Έθνος, ενώ ταυτόχρονα εργάστηκε για τη μετάκληση σημαντικών σοβιετικών καλλιτεχνών στην Ελλάδα[3].

Πέθανε στην Αθήνα στις 2011.

Εργογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Αφού με ρωτάτε, να θυμηθώ..., Καστανιώτης 2010[4]

Παραπομπές σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]