Μαρία Γκολίτζυνα
| Μαρία Γκολίτζυνα | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1834 |
| Θάνατος | 8 Απριλίου 1910 |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | Κυρία επί των τιμών[1] |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Vladimir Dmitriyevich Golitsyn |
| Τέκνα | d:Q116875571 |
| Γονείς | Mikhail Pashkov και Maria Trofimovna Pashkova (Baranova) |
| Αδέλφια | Ekaterina Mikhailovna Pashkova Aleksandra Mikhailovna Apraksina (nee Pashkova) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η πριγκίπισσα Μαρία Μιχαηλόβνα Γκολίτζυνα (1834 - 1910) ήταν Ρωσίδα ευγενής, αυλική και φιλάνθρωπος. Υπηρέτησε ως Κυρία επί των ενδυμάτων για την αυτοκράτειρα Αλεξάνδρα Φεοντόροβνα (Άλιξ της Έσσης) από το 1894 έως το 1910.
Ζωή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ήταν η κόρη του αντιστράτηγου Μιχαήλ Βασιλιγιέβιτι Πάσκοφ και της Μαρία Μπαράνοβα Τροφίμοβνα. Το 1857, παντρεύτηκε τον πρίγκιπα Βλαδίμηρο Ντμιτρίεβιτς Γκολίτσυν (1815-1888). Είχε ένα παιδί, τη Μαρία Βλαντιμίροβνα Γκολίτσινα (1860-1933), η οποία για ένα διάστημα υπηρέτησε ως δεσποινίδα των τιμών.
Η Γκολίτσυνα έγινε Κυρία του Τάγματος της Αγίας Αικατερίνης το 1879. Υπηρέτησε ως αναπληρώτρια πρόεδρος της γνωστής Πατριωτικής Εταιρείας (Ρωσία) το 1896-1910. Η Μαρία Γκολίτζυνα περιγράφεται από τους συγχρόνους της ως επιβλητικός χαρακτήρας και ως ακραία αντιδραστική συντηρητική, αντίθετη σε όλες τις μορφές φιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων της αυταρχικής μοναρχίας. [2] Το 1894 διορίστηκε στη θέση της ανώτερης Κυρίας των Τιμών στη νέα αυτοκράτειρα, με ευθύνη όλων των γυναικών υπαλλήλων της αυλής της αυτοκράτειρας, η οποία είχε επιλεγεί από τη χήρα αυτοκράτειρα Μαρία Φεοντόροβνα (Ντάγκμαρ της Δανίας) .
Σύμφωνα με τον στρατηγό Α.Α. Μοσόλοφ, κανείς δεν ήταν πιο κατάλληλος για να επιβλέπει τις κυρίες των τιμών: "θα ήταν δύσκολο να βρεθεί μία κυρία πιο ταιριαστή από την πριγκίπισσα Γκολίτσυνα για να προσωποποιήσει την υψηλή θέση της Κυρίας επί των Ενδυμάτων. . . Είχε μία καλά ανεπτυγμένη αίσθηση για οτιδήποτε δεν ανήκει στην εθιμοτυπία." [3]
Μετέφερε όλα τα παιδιά της τελευταίας αυτοκράτειρας στη βάπτιση τους.
Την διαδέχτηκε στην αυλική θέση της η Ελισαβέτα Αλεξέεβνα Ναρισκίνα (1838-1928).
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Е. А. Нарышкина. Мои воспоминания. Под властью трех царей. - М .: Новое литературное обозрение, 2014. - 688 с.
- А. А. Мосолов. При дворе последнего императора— СПб., 1992. С. 200.