Μανιταρόπιτα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Τα αποξηραμένα μανιτάρια πρέπει να μείνουν σε χλιαρό νερό περίπου μισή ώρα χωρίς να πετάξουμε στη συνέχεια το νερό.

Η μανιταρόπιτα είναι παραδοσιακή πίτα των χωριών του ορεινού συγκροτήματος Βιτσίου, όπως Οξυά Καστοριάς, Πολυκέρασο Καστοριάς και Περικοπή Φλώρινας. Παρασκευάζεται είτε από νωπά μανιτάρια είτε από αποξηραμένα. Σερβίρεται και ως νηστίσιμη χωρίς την προσθήκη των τεσσάρων ή πέντε αυγών.

Γενικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Προτιμούνται τα μανιτάρια της περιοχής τα γνωστά «καλογεράκια» (πορτσίνι) του είδους Βωλίτης ο εδώδιμος (Boletus edulis). Τα αποξηραμένα μανιτάρια,[1] το 1/6 του βάρους των νωπών δηλαδή 50 γραμ., πρέπει να μείνουν σε χλιαρό νερό περίπου μια ώρα χρησιμοποιώντας στη συνέχεια το νερό (1,5 φλιτζάνι) στην παρασκευή της πίτας γιατί διαφορετικά το άρωμα οι ουσίες που πέρασαν στο νερό θα χαθούν και θα μειώσουν σημαντικά την ποιότητα της πίτας.

Παραδοσιακή συνταγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ένα από τα σπουδαιότερα στοιχεία της παρασκευής της είναι η χρήση και ο τρόπος λιωσίματος των κρεμμυδιών περ. 500 γρ. που πρέπει να μαλακώσουν και να πολτοποιηθούν με το πιρούνι. Τα υπόλοιπα υλικά συνίστανται από αλεύρι μαλακού σιταριού (4,5 φλιτζάνια), βούτυρο κατά την πλάση του φύλλου, αλάτι (2 κουταλιές γλυκού κοφτές) και ελαιόλαδο (2 κουταλιές σούπας).

Παραπομπές-Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Antonio Carlucciο, «Το πλήρες βιβλίο μανιταριών-The Complete Mushroom Book» σ.97 ISBN 1-84400-040-0: «Ο Βωλίτης ο εδώδιμος είναι κατάλληλος για αποξήρανση γιατί είναι εύκολο να ανασυσταθεί με την εμβάπτιση σε ζεστό, όχι βραστό νερό, για περίπου 25΄ το οποίο δεν πετάμε γιατί είναι εμπλουτισμένο με το άρωμα και μπορεί το περίσσευμα να χρησιμοποιηθεί σε μεταγενέστερο μαγείρεμα».

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]