Μαλάγινα
Τα Μαλάγινα, γνωστά κατά τους ύστερους χρόνους ως Μελάγγεια, ήταν βυζαντινή διοικητική περιοχή στην κοιλάδα του ποταμού Σαγγάριου, στη Βόρεια Βιθυνία, η οποία χρησίμευε ως σημαντική τοποθεσία στρατοπέδευσης και οχυρωμένο στρατόπεδο (άπληκτον) του βυζαντινού στρατού.[1]
Τα Μαλάγινα ήσαν το πλησιέστερο άπληκτον στην αυτοκρατορική πρωτεύουσα, Κωνσταντινούπολη, και συνεπώς ήταν μείζονος σημασίας κατά την διάρκεια αυτοκρατορικών εκστρατειών με κατεύθυνση την Ανατολή: εκεί ήταν όπου οι στρατοί των ισχυρών θεμάτων των Ανατολικών, του Οψικίου και των Θρακησίων συναντούσαν τον αυτοκράτορα.[2][3] Η περιοχή αποτελούσε, επίσης, την τοποθεσία των σημαντικότερων ιπποφορβείων (μιτάτα) στη Μικρά Ασία.
Πρώτη αναφορά προς αυτό στις ιστορικές πηγές γίνεται το 798, όταν η Αυτοκράτειρα Ειρήνη συγκέντρωσε στρατό στη συγκεκριμένη τοποθεσία. Τα Μαλάγινα δέχθηκαν επίθεση από τους Άραβες το 798, το 860 και προς το 875.[3] Κατά την διάρκεια του 12ου αιώνα, ο Αυτοκράτορας Μανουήλ Α΄ Κομνηνός επιδιόρθωσε τις οχυρώσεις του κύριου φρουρίου της περιοχής, στη Μεταβολή, το οποίο και χρησιμοποίησε ως στρατόπεδο για τις εκστρατείες του εναντίον του Σελτζουκικού Σουλτανάτου του Ικονίου.
Κατά την διάρκεια της περιόδου βασιλείας των Αγγέλων, κατέστη ξεχωριστή επαρχία, της οποίας ο κυβερνήτης έφερε τον τίτλο του δούκα και του στρατοπεδάρχη. Κατά την διάρκεια της ίδιας περιόδου, αναφέρεται ως αρχιεπισκοπή, προτού αναβαθμιστεί σε μητρόπολη κατά την διάρκεια της περιόδου βασιλείας των Λασκαριδών.[3]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- (Αγγλικά) Haldon, John F. (1999), Warfare, state and society in the Byzantine world, 565-1204, Routledge, ISBN 1-85728-494-1
- (Αγγλικά) Kazhdan, Alexander, επιμ.. (1991), Oxford Dictionary of Byzantium, Oxford University Press, ISBN 978-0-19-504652-6