Μάχη του Μεδεώνα
| Μάχη της Μεδεώνος | |||
|---|---|---|---|
| Δημητριακός πόλεμος | |||
| Χρονολογία | 231 π.Χ. | ||
| Τόπος | Ελλάδα | ||
| Έκβαση | Νίκη των Ιλλυριών και των Ακαρνανών | ||
| Αντιμαχόμενοι | |||
| Ηγετικά πρόσωπα | |||
| |||
| Δυνάμεις | |||
| |||
| Απώλειες | |||
| |||
.jpg){kind=small}
Η Μάχη της Μεδεώνας, 231 π.Χ. ήταν μια πολεμική σύγκρουση μεταξύ της Αιτωλικής Συμπολιτείας και των Ιλλυριών που έσπευσαν να υποστηρίξουν τους Ακαρνάνες.
Η επίθεση των Αιτωλών στην Μεδεώνα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 231 π.Χ. η βασιλεία καταλύθηκε στην Ήπειρο. Την θέση του βασιλείου των Μολοσσών, που είχε φιλικές σχέσεις με το βασίλειο των Αντιγονιδών κατέλαβε το Κοινό της Ηπείρου το οποίο συμμάχησε με την Αιτωλική Συμπολιτεία. Την εποχή εκείνη οι δύο Συμπολιτείες Αιτωλική και Αχαϊκή βρίσκονταν σε πόλεμο (Δημητριακός πόλεμος) με την Μακεδονία[1].
Ύστερα από την συμμαχία του Κοινού των Ηπειρωτών με τους Αιτωλούς οι Ακαρνάνες που ανήκαν στο πρώην βασίλειο (περιοχή της δυτικής Ακαρνανίας) αποχώρησαν από το Κοινό και έγιναν ανεξάρτητοι επειδή αντιπαθούσαν τους Αιτωλούς. Οι Αιτωλοί προσπάθησαν να επωφεληθούν από την κατάσταση αυτή και ζήτησαν από την ακαρνανική πόλη της Μεδεώνας να προσχωρήσει στην Συμπολιτεία. Όταν η πρόταση τους δεν έγινε δεκτή οι Αιτωλοί πολιόρκησαν την πόλη[2]. Οι Ακαρνάνες στράφηκαν προς τον Μακεδόνα βασιλιά Δημήτριο. Εκείνος δεν μπορούσε να τους βοηθήσει γιατί έπρεπε να αντιμετωπίσει τις επιδρομές των Δαρδάνων στα βόρεια σύνορα του. Έτσι τους παρέπεμψε στον βασιλιά των Ιλλυριών Άγρωνα που ήταν σύμμαχός του. Ο Άγρων αφού έλαβε ένα σημαντικό χρηματικό ποσό από τους Ακαρνάνες δέχθηκε να τους βοηθήσει[3].
Η μάχη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η πόλη της Μεδεώνας βρίσκονταν περίπου 11 χιλιόμετρα από την πλησιέστερη ακτή. Η πολιορκία της ήδη διαρκούσε αρκετούς μήνες (δυο με τρεις) καθώς ο Άγρων θα έπρεπε να προετοιμάσει το στρατό του, να συγκεντρώσει ένα στόλο από πολυάριθμες λέμβους και να εκτελέσει ένα μακρύ ταξίδι από τις ακτές της Ιλλυρίας στις ακτές της Ακαρνανίας. Η πολιορκία ήταν σε εξέλιξη το καλοκαίρι και το Σεπτέμβριο του 231 π.Χ. και οι Αιτωλοί χρησιμοποιούσαν κάθε είδος πολιορκητικής μηχανής προκειμένου να καταλάβουν την πόλη. Εκείνο το μήνα τερματίζονταν η θητεία του υφιστάμενου στρατηγού και θα έπρεπε να εκλεγεί από την Συμπολιτεία νέος στρατηγός για το επόμενο έτος (231-230 π.Χ.). Στην θέση αυτή εκλέχθηκε ο Αγέλαος[4].
Λίγο πριν την ημερομηνία των εκλογών ο στρατηγός του έτους 232-231 π.Χ. που ηγούνταν της πολιορκίας (το όνομα του είναι άγνωστο), επειδή έβλεπε ότι η πόλη δεν θα άντεχε για πολύ ακόμη ζήτησε με αίτηση του από την Συνέλευση να του επιτραπεί να έχει και εκείνος συμμετοχή στα λάφυρα και το όνομα του να χαραχτεί στις αναθηματικές ασπίδες όταν η πόλη υποκύψει επειδή κατά την διάρκεια της θητείας του εκείνος μέσα από κινδύνους κατάφερε να πετύχει αυτό το αποτέλεσμα. Οι άλλοι υποψήφιοι για την στρατηγία αντέδρασαν και ζήτησαν από την Συνέλευση να μην αποφασίσει για το θέμα αυτό. Η Συνέλευση όμως αποφάσισε να δεχθεί το αίτημα και μαζί με τον στρατηγό που θα καταλάμβανε την πόλη θα τίμονταν και ο προκάτοχός του[5].
Η απόφαση αυτή πάρθηκε από την Συνέλευση μια μέρα πριν από την ημέρα της εκλογής των νέου στρατηγού. Την νύχτα μια δύναμη από 100 ιλλυρικές λέμβους προσορμίστηκε στην κοντινή προς την πόλη ακτή. Το ξημέρωμα οι λέμβοι έριξαν άγκυρες και αποβίβασαν με μυστικότητα 5.000 πολεμιστές που κινήθηκαν συντεταγμένα κατά λόχους προς το εσωτερικό. Οι Αιτωλοί όταν αντιλήφτηκαν ότι τους πλησίαζε εχθρός ξαφνιάστηκαν έχοντας όμως εμπιστοσύνη στις δυνάμεις τους έσπευσαν να τον αντιμετωπίσουν. Έτσι έταξαν το μεγαλύτερο μέρος από το βαρύ πεζικό και το ιππικό τους μπροστά στο στρατόπεδο τους και έστειλαν ένα τμήμα από ιππείς και ελαφρούς πεζούς να καταλάβει κάποιους δυσπρόσιτους λόφους που βρίσκονταν μπροστά και στα δεξιά τους. Οι Ιλλυριοί όμως υπερτερώντας σε αριθμό κατάφεραν με την ορμή και την συνοχή τους να εκδιώξουν τους ελαφρούς πεζούς από τους λόφους και να αναγκάσουν το ιππικό να συμπτυχθεί προς την υπόλοιπη παράταξη τους. Οι Ιλλυριοί έχοντας το πλεονέκτημα της υψηλότερης θέσης κινήθηκαν από εκείνους τους λόφους προς την πεδιάδα που ήταν παραταγμένοι οι αντίπαλοι τους και τους επιτέθηκαν. Οι Αιτωλοί δεν άντεξαν για πολύ η παράταξή τους διαλύθηκε την ίδια στιγμή που και οι πολιορκημένοι επιτέθηκαν εναντίον τους. Έτσι υποχώρησαν άτακτα έχοντας πολλές απώλειες και εγκαταλείποντας στους αντιπάλους τα όπλα και τις αποσκευές τους. Οι Ιλλυριοί αφού συγκέντρωσαν τα λάφυρα τους αποχώρησαν αμέσως ενώ οι Αιτωλοί εγκατέλειψαν κάθε προσπάθεια για να καταλάβουν την πόλη[6].
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Ιστορία του Ελληνικού έθνους Τόμος Δ' Μέγας Αλέξανδρος –Ελληνιστικοί Χρόνοι ΚΑΤΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΗΠΕΙΡΟ. ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΩΝ ΙΛΛΥΡΙΩΝ.σελ.390
- ↑ Grainger John D. The League of the Aitolians 12. The First Macedonian War (The War of Demetrios) (238 -228)σελ. 229
- ↑ Ιστορία του Ελληνικού έθνους Τόμος Δ' Μέγας Αλέξανδρος –Ελληνιστικοί Χρόνοι ΚΑΤΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΗΠΕΙΡΟ. ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΩΝ ΙΛΛΥΡΙΩΝ.σελ.390-391
- ↑ Grainger John D. The League of the Aitolians 12. The First Macedonian War (The War of Demetrios) (238 -228)σελ. 230
- ↑ Perseus Digital Library Polybius Histories 2.2
- ↑ Perseus Digital Library Polybius Histories 2.3
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ιστορία του Ελληνικού έθνους Τόμος Δ' Μέγας Αλέξανδρος –Ελληνιστικοί Χρόνοι Εκδοτική Αθηνών 1979
- Grainger John D. League of the Aitolians Koninklijke Blill NV Leiden The Netherlands 1999
- Perseus Digital Library Polybius Histories
| |||||