Μάρκος Μαίκιος Μέμμιος Φούριος Βαβούριος Καικιλιανός Πλάκιδος
| Μάρκος Μαίκιος Μέμμιος Φούριος Βαβούριος Καικιλιανός Πλάκιδος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Marcus Maecius Memmius Furius Baburius Caecilianus Placidus (Λατινικά) |
| Γέννηση | 0η χιλιετία |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αρχαία Ρώμη |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Περίοδος ακμής | 4ος αιώνας |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Ρωμαίος συγκλητικός πολίαρχος |
O Μάρκος Μαίκιος Μέμμιος Φούριος Βαβούριος Καικιλιανός Πλάκιδος (Marcus Maecius Memmius Furius Baburius Caecilianus Placidus) ήταν πολιτικός και στρατιωτικός της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Ήταν πιθανώς απόγονος του Γάιου Μέμμιου Καικιλιανού Πλάκιδου και συγγενής του Φούριου Μαίκιο Γράκκου[1]. Ανήλθε σε αξιώματα κατά τη βασιλεία του Κωνσταντίνου Α΄. Αρχικά ξεκίνησε από το αξίωμα του κυβερνήτη Βενετίας και Ίστριας[2]. Έπειτα έπαρχος των πραιτωρίων [1], και έπειτα κόμης της εώας, με δικαιοδοσία στην Ανατολή, την Αίγυπτο και τη Μεσοποταμία, πιθανώς το 340/341[1].
Ο Μάρκος ήταν έπαρχος των πραιτωρίων από το 342 τουλάχιστον έως τις 28 Μαΐου 344[3] (ήταν ένας από τους πρώτους έπαρχους που διορίστηκαν από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Α΄ για τις περιοχές που απέκτησε ο αδελφός του Κωνσταντίνος Β΄) και ύπατος το 343.
Το Historia Augusta αναφέρει ότι, με την ευκαιρία της ανακήρυξής του, έδωσε ως δώρο,τα χιτώνια του που είναι διακοσμημένα με χρυσό και τα χρησιμοποιούσαν δικαστές ως διακριτικά της εξουσίας τους[4].
Από το 346 έως το 347 κατείχε το αξίωμα του Πολίαρχου της Ρώμης. Ήταν επίσης pontifex maior, augur publicus p.R. Quiritum και μέλος των ιερέων quindecimviri sacris faciundis [5].
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- T.D. Barnes, "Praetorian Prefects, 337-361", Zeitschrift für Papyrologie und Epigraphik, numero 94, 1992, pp. 249–260.
- «M. Maecius Memmius Furius Baburius Caecilianus Placidus 2», PLRE I, pp. 705–6.
- James Yates, "Paragauda", in William Smith, A Dictionary of Greek and Roman Antiquities, John Murray, London, 1875, p. 864.