Μετάβαση στο περιεχόμενο

Μάρκος Ατίλιος Ρέγουλος (ύπατος το 267 π.Χ.)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μάρκος Ατίλιος Ρέγουλος (ύπατος το 267 π.Χ.)
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση299 π.Χ. (περίπου)
Σόρα
Θάνατος246 π.Χ. (περίπου) ή 250 π.Χ. (περίπου και πιθανώς)[1]
Καρχηδόνα
Χώρα πολιτογράφησηςΑρχαία Ρώμη
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςλατινική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
ΙδιότηταΡωμαίος πολιτικός
Ρωμαίος στρατιωτικός
Οικογένεια
ΣύζυγοςMarcia[2][3]
ΤέκναMarcus Atilius Regulus[2][4]
Gaius Atilius Regulus
ΑδέλφιαGaius Atilius Regulus[2][5]
ΟικογένειαAtilii Reguli
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαconsul suffectus
Ρωμαίος συγκλητικός (άγνωστη τιμή)[6]
Ύπατος στην αρχαία Ρώμη (267 π.Χ.)[6]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Μάρκος Ατίλιος Ρέγουλος, λατιν.: Marcus Atilius Regulus (άκμασε το 267-255 π.Χ.) ήταν Ρωμαίος πολιτικός και στρατηγός, που ήταν ύπατος της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας από το 267 π.Χ. και το 256 π.Χ.. Πολλά από τα χρόνια της σταδιοδρομίας του πέρασαν πολεμώντας τους Καρχηδόνιους κατά τη διάρκεια του Α΄ Καρχηδονιακού Πολέμου. Το 256 π.Χ., αυτός και ο Λεύκιος Μάνλιος Βούλσων Λόγγος νίκησαν τους Καρχηδόνιους σε ναυμαχία έξω από το Ακρωτήριο Έκνομος· στη συνέχεια οδήγησε τη ρωμαϊκή αποστολή στην Αφρική, αλλά ηττήθηκε στον ποταμό Βαγράδα την άνοιξη του 255 π.Χ. Συνελήφθη, και μετά πιθανότατα απεβίωσε από φυσικές αιτίες.[7]

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ρέγουλος ήταν πρώτα ύπατος το 267 π.Χ.  Εκστράτευσε με τον συνύπατό του (Λεύκιο Ιούλιο Λίμπο) εναντίον των Σαλεντίνων, κατέλαβε το Βρηνδίσιον, και από εκεί εόρτασε διπλό θρίαμβο. [8] Κατά τη διάρκεια του Α΄ Καρχηδονιακού Πολέμου, εκλέχθηκε αντικαταστάτης ύπατος (suffect consul) το 256 π.Χ., στη θέση του Κόιντου Καιδίκιου, ο οποίος είχε αποβιώσει στο αξίωμα. [9] Με τον συνάδελφό του, Λεύκιο Μάνλιο Βούλσωνα Λόγγο, πολέμησε και νίκησε έναν μεγάλο Καρχηδονιακό στόλο έξω από την ακτή της Σικελίας -στη ναυμαχία του Ακρωτηρίου Εκνόμου- και οι δύο εισέβαλαν στη συνέχεια στη Βόρεια Αφρική, αποβιβαζόμενοι στην Ασπίδα στην ανατολική πλευρά του Καλού Ακρωτηρίου. [10]

Μετά την πολιορκία της Ασπίδος, οι ύπατοι κατέστρεψαν την ύπαιθρο και κατέλαβαν περίπου είκοσι χιλιάδες αιχμάλωτους πολέμου. [11] Ο Λ. Μάνλιος ανακλήθηκε στη Ρώμη και εόρτασε έναν ναυτικό θρίαμβο, ενώ ο Ρέγουλος κατέλαβε την Τυνησία και ξεκίνησε διαπραγματεύσεις με την Καρχηδόνα. [12] Κατά τη διάρκεια της διέλευσης του ποταμού Βαγράδα, οι δυνάμεις του υποτίθεται ότι πολέμησαν ένα τεράστιο φίδι.[13] Κατά τη διάρκεια της πολιορκίας της Άδυδος, περίπου 24 χιλιόμετρα νότια της Καρχηδόνας, οι Καρχηδόνιοι επιτέθηκαν σε δυσμενές -με λόφους- έδαφος, προκαλώντας τη Μάχη της Άδυδος, την οποία οι Ρωμαίοι κέρδισαν.[11] Ο Ρέγουλος, που παραχείμασε στην Τυνησία, ξεκίνησε διαπραγματεύσεις με τους Καρχηδόνιους, αλλά ζήτησε πολύ σκληρούς όρους, που απορρίφθηκαν. Ο Σκούλαρντ, στην Αρχαία Ιστορία του Κέιμπριτζ, απορρίπτει τους ισχυρισμούς που αναφέρονται από τον Κ. Δίωνα ότι "οι όροι του Ρέγουλου ήταν τόσο σκληροί ώστε αποτελούσαν πλήρη παράδοση" ως λίγο αξιόπιστους. Ο Σκούλαρντ πιστεύει ότι είναι πιο πιθανό οι Ρωμαίοι να είχαν απαιτήσει από την Καρχηδόνα να εγκαταλείψει τη Σικελία· οι Καρχηδόνιοι, που δεν ήθελαν να εγκαταλείψουν το δυτικό μισό του νησιού, θα είχαν αρνηθεί μια τέτοια απαίτηση. [14]

Η διοίκησή του αναβλήθηκε το 255 π.Χ. Εκείνη την άνοιξη, οι Καρχηδόνιοι, υποστηριζόμενοι από την άφιξη των Σπαρτιατών μισθοφόρων υπό τον Ξάνθιππο και αντιμαχόμενοι τους προτεινόμενους σκληρούς όρους του Ρέγουλου, πολέμησαν τον Ρέγουλο στη Μάχη του ποταμού Βαγράδα. [15] Σε μια πεδιάδα, η οποία έδωσε στους Καρχηδόνιους χώρο για να χρησιμοποιήσουν τους πολεμικούς τους ελέφαντες και το ιππικό, ο Ρέγουλος ηττήθηκε και συνελήφθη. Μόνο περίπου δύο χιλιάδες Ρωμαίοι διέφυγαν από τη μάχη, και περισυνελέγησαν από το ρωμαϊκό ναυτικό πριν αυτό καταστραφεί από μια καταιγίδα. [10] Ο Ρέγουλος απεβίωσε από αμέλεια ή πείνα στην αιχμαλωσία, αν και η μοίρα του "διανθίστηκε σύντομα από θρύλους". [16]

Θρύλοι για το τέλος του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο θρύλος, ότι οι Καρχηδόνιοι τον έστειλαν πίσω στη Ρώμη -υπό τον όρκο να επιστρέψει- για να διαπραγματευτεί μια ανταλλαγή κρατουμένων ή όρους ειρήνης αλλά αυτός αντιτάχθηκε σε οποιαδήποτε τέτοια ανταλλαγή ή όρους και συνεπώς επέστρεψε στους Καρχηδόνιους για να βασανιστεί μέχρι θανάτου, είναι "σχεδόν σίγουρο ότι επινοήθηκε, ίσως για να μετριάσει τον βασανισμό από το γιο του δύο Καρχηδονίων κρατουμένων ως εκδίκηση για τον θάνατο εκείνου".[7][17] Δεν υπάρχουν στοιχεία της ιστορίας του που εμφανίζονται στην καλύτερη πηγή για την περίοδο, τον Πολύβιο.[18][19]

Η πρώτη απόδειξη της ιστορίας εμφανίζεται σε θραύσματα στην ιστορία του Σεμπρόνιου Τουτδτάνου το 129 π.Χ. Σε αυτή την ιστορία, αφού σκόπιμα σαμπόταρε ο Ρέγουλος τις διαπραγματεύσεις, οι Καρχηδόνιοι τον αφήνουν να λιμοκτονήσει.[20] Η ιστορία εμφανίζεται επίσης στο De Officiis 3.99-115, του Κικέρωνα, όπου η ιστορία χρησιμοποιείται για να απεικονίσει την ευγενική προτίμηση του τι είναι έντιμο επάνω από αυτό που είναι συμφέρον. Σύμφωνα με τον Αυγουστίνο της Ιππώνος στην Πόλη του Θεού (τον 5ο αι. μ.Χ.), χρησιμοποιώντας παρόμοια διατύπωση με τον Κικέρωνο στο in Pisonem, οι Καρχηδόνιοι "κλείδωσαν τον Ρέγουλο σε ένα στενό κουτί, στο οποίο αναγκάστηκε να στέκεται, και στο οποίο μυτερά νύχια ήταν σταθερά γύρω του, έτσι ώστε να μην μπορεί να στηριχθεί σε καμία πλευρά χωρίς έντονο πόνο".[21]

Ο μύθος της σύλληψης του Ρέγουλου και της πρόκλησης στον πατριωτισμό του, αργότερα έγινε αγαπημένη ιστορία για τα ρωμαϊκά παιδιά και τους πατριωτικούς αφηγητές, που αναπτύχθηκε και εξιδανικεύθηκε με τα χρόνια από Ρωμαίους ιστοριογράφους και ομιλητές. [22]

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι Ατίλιοι Ρέγουλοι ήταν μια πληβεία οικογένεια. Αυτός ο Ρέγουλος ήταν αδελφός του Γάιου Ατίλιου Ρέγουλου που ήταν ύπατος το 257 και το 250 π.Χ.[23] Από μια σύζυγο που ονομάζεται Μαρκία, είχε τουλάχιστον έναν γιο, που ονομάστηκε επίσης Μάρκος, ο οποίος αργότερα έγινε ύπατος το 227 και 217 π.Χ. πριν εκλεγεί επίσης τιμητής (censor) το 214 π.Χ..   Ο Κλάους Ζμέσκαλ, στο Adfinitas, δεν περιλαμβάνει καμία σύνδεση μεταξύ αυτού του Ρέγουλου και του ομώνυμου Μάρκου Ατίλιου Ρέγουλου υπάτου του 294 π.Χ. [24] 

Βλέπε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 703. Ανακτήθηκε στις 29  Ιουνίου 2021.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 703. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
  3. ↑ «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 3861. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
  4. ↑ «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 806. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
  5. ↑ «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 732. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
  6. ↑ 6,0 6,1 Thomas Robert Shannon Broughton: «The Magistrates of the Roman Republic» (Αγγλικά) Αμερικανική Φιλολογική Εταιρεία. 1951. ISBN-10 0-89130-812-1.
  7. ↑ 7,0 7,1 Drummond 2012. Σφάλμα αναφοράς: Μη έγκυρη ετικέτα <ref> • όνομα " FOOTNOTEDrummond2012 " ορίζεται πολλές φορές με διαφορετικό περιεχόμενο
  8. ↑ Broughton 1951, σελ. 200.
  9. ↑ Broughton 1951, σελ. 208.
  10. ↑ 10,0 10,1 Scullard 1989.
  11. ↑ 11,0 11,1 Scullard 1989, σελ. 555.
  12. ↑ Broughton 1951.
  13. ↑ Klebs 1896, col. 2087
  14. ↑ Scullard 1989, σελ. 556.
  15. ↑ Scullard 1989· Broughton 1951.
  16. ↑ Drummond 2012· Scullard 1989.
  17. ↑ Scullard 1989, σελ. 556
  18. ↑ Drummond 2012, adding, on the possibility of the legend's appearance in Gnaeus Naevius's Bellum Punicum, that such an appearance is unproven.
  19. ↑ See also Bleckmann, Bruno (1 June 1998). «Regulus bei Naevius: Zu frg. 50 und 51 Blänsdorf» (στα γερμανικά). Philologus 142 (1): 61–70. doi:10.1524/phil.1998.142.1.61. ISSN 2196-7008. https://www.degruyter.com/document/doi/10.1524/phil.1998.142.1.61/html. 
  20. ↑ Frank 1926, σελ. 311.
  21. ↑ Augustine of Hippo (1871). City of God. Edinburgh: T. & T. Clark. σελ. 23.  See note 1 thereat: "Augustine here uses the words of Cicero ('vigilando peremerunt'), who refers to Regulus, in Pisonem, c. 19".
  22. ↑ Frank 1926, σελ. 311· Klebs 1896, col. 2092.
  23. ↑ Scullard 1989, σελ. 554
  24. ↑ Zmeskal 2009, σελ. 39.

Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

   Αυτό το άρθρο Η έκθεση αυτή περιλαμβάνει κείμενο από έκδοση που βρίσκεται τώρα στοδημόσιο τομέαΤο κείμενο: .mw-parser-output cite.citation{font-style:inherit;word-wrap:break-word}.mw-parser-output .citation q{quotes:"\"""\"""'""'"}.mw-parser-output .citation:target{background-color:rgba(0,127,255,0.133)}.mw-parser-output .id-lock-free.id-lock-free a{background:url("//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/6/65/Lock-green.svg")right 0.1em center/9px no-repeat}body:not(.skin-timeless):not(.skin-minerva) .mw-parser-output .id-lock-free a{background-size:contain}.mw-parser-output .id-lock-limited.id-lock-limited a,.mw-parser-output .id-lock-registration.id-lock-registration a{background:url("//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/d/d6/Lock-gray-alt-2.svg")right 0.1em center/9px no-repeat}body:not(.skin-timeless):not(.skin-minerva) .mw-parser-output .id-lock-limited a,body:not(.skin-timeless):not(.skin-minerva) .mw-parser-output .id-lock-registration a{background-size:contain}.mw-parser-output .id-lock-subscription.id-lock-subscription a{background:url("//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/a/aa/Lock-red-alt-2.svg")right 0.1em center/9px no-repeat}body:not(.skin-timeless):not(.skin-minerva) .mw-parser-output .id-lock-subscription a{background-size:contain}.mw-parser-output .cs1-ws-icon a{background:url("//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/4/4c/Wikisource-logo.svg")right 0.1em center/12px no-repeat}body:not(.skin-timeless):not(.skin-minerva) .mw-parser-output .cs1-ws-icon a{background-size:contain}.mw-parser-output .cs1-code{color:inherit;background:inherit;border:none;padding:inherit}.mw-parser-output .cs1-hidden-error{display:none;color:#d33}.mw-parser-output .cs1-visible-error{color:#d33}.mw-parser-output .cs1-maint{display:none;color:#2C882D;margin-left:0.3em}.mw-parser-output .cs1-format{font-size:95%}.mw-parser-output .cs1-kern-left{padding-left:0.2em}.mw-parser-output .cs1-kern-right{padding-right:0.2em}.mw-parser-output .citation .mw-selflink{font-weight:inherit}html.skin-theme-clientpref-night .mw-parser-output .cs1-maint{color:#18911F}html.skin-theme-clientpref-night .mw-parser-output .cs1-visible-error,html.skin-theme-clientpref-night .mw-parser-output .cs1-hidden-error{color:#f8a397}@media(prefers-color-scheme:dark){html.skin-theme-clientpref-os .mw-parser-output .cs1-visible-error,html.skin-theme-clientpref-os .mw-parser-output .cs1-hidden-error{color:#f8a397}html.skin-theme-clientpref-os .mw-parser-output .cs1-maint{color:#18911F}}Τσισόλμ, Χιού, Εντ. (1911). "Ρέγκολος, Μάρκος Ατίλιος". Εγκυκλοπαίδεια Βρετανική. Τελείο 23 (11η έκδοση). Πρασιτεχνία του Πανεπιστημίου του Cambridge. Σελ. 48.   

Εξωτερικές συνδέσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • M. Atilius (51) M. f. L. n. Pup; ΡέγλουστοΨηφιακή Προσοπογραφία της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας.
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μάρκος_Ατίλιος_Ρέγουλος_(ύπατος_το_267_π.Χ.)&oldid=10614080"