Όππιος λόφος
| Λόφος Όππιος | |
|---|---|
 | |
 | |
| Είδος | spur |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 41°53′36″N 12°29′48″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Ρώμη |
| Χώρα | Ιταλία |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Ο Όππιος Λόφος (λατιν.: Oppius Mons, ιταλικά: Colle Oppio) είναι το νότιο άκρο του Εσκουιλίνου λόφου,[1] ενός από τους επτά λόφους της Ρώμης, στην Ιταλία. Χωρίζεται από τη βόρεια προεξοχή (τον Κίσπιο λόφο) με την κοιλάδα του Σούμπουρα και από τον Καίλιο Λόφο στα νότια με την κοιλάδα του Κολοσσαίου. Ο Όππιος και ο Κίσπιος μαζί σχηματίζουν το οροπέδιο του Εσκουιλίνου ακριβώς μέσα στη γραμμή των Σερβίων Τειχών. Ο Καίλιος και ο Εσκουιλίνος είναι άκρα του ίδιου όρους.
Στις διαιρέσεις του Επτάλοφου (Septimontium) [2] η Φαγκούταλ εμφανίζεται ως ανεξάρτητη τοποθεσία, πράγμα που σημαίνει ότι αρχικά ο "Oppius" εφαρμόστηκε αυστηρά σε αυτή την προεξοχή, εκτός από το δυτικό άκρο.[3] Η βόρεια προεξοχή αυτού του δυτικού άκρου ονομαζόταν επίσης Καρίναι (Carinae), το οποίο εκτεινόταν μεταξύ του Λόφου Βέλιου και της Koρυφής Πούλιου (Clivus Pullius), έβλεπε προς τα νοτιοδυτικά (απέναντι από τους βάλτους του Πάλους Σερολίαι (Palus Ceroliae) προς τον Aβεντίνο), ενσωμάτωσε το Φάγκουταλ και ήταν μία από τις πιο εξαίρετες γειτονιές στην αρχαία Ρώμη.
Τουλάχιστον για θρησκευτικούς σκοπούς το όνομα Όππιος συνέχισε να χρησιμοποιείται μέχρι το τέλος της Δημοκρατίας.[4] Δεν βρίσκεται μεταγενέστερη αναφορά. Σύμφωνα με τον Μ. Τ. Βάρρωνα [5] το όνομα προέρχεται από τον Όππιο, πολίτη του Τούσκουλου, που ήρθε για βοήθεια, κατά τη διάρκεια της πολιορκίας των Βηίων από τον Ρωμαίο βασιλιά Tύλλο Οστίλιο. Ωστόσο η αληθινή ετυμολογία της λέξης είναι ασαφής. Μπορεί να είναι από ένα γένος, που ζούσε σε αυτή την περιοχή,[6] ένα όνομα γένους πληβείων. Η εικασία του Ντέτλεφσεν [7] ότι το Oppius προέρχεται από το Oppidus αναβίωσε από τον Πίντσα,[8] ο οποίος θεωρεί το όνομα ως σχετικά όψιμο.
Ο Κήπος του Οππίου Λόφου (ιταλικά: Parco del Colle Oppio) καλύπτει περίπου 11 εκτάρια (110 στρέμματα).[9] Δημιουργήθηκε το 1871, ως μέρος της αστικής αναδιοργάνωσης που ακολούθησε την καθιέρωση της Ρώμης ως πρωτεύουσας της Ιταλίας. Από τότε η περιοχή χρησιμοποιήθηκε ως δημόσιος κήπος. Κατά τη διάρκεια της φασιστικής εποχής έγιναν εργασίες, για να δώσουν στο πάρκο τη σημερινή του εμφάνιση. Αυτό σχεδιάστηκε το 1928 υπό την καθοδήγηση του αρχιτέκτονα Ραφαέλε ντε Βίκο και ολοκληρώθηκε το 1936. Οι εργασίες περιλάμβαναν τα αναβρυτήρια, τα αγάλματα και τα μαρμάρινα γλυπτά, που διακοσμούν το πάρκο σήμερα.[10] Μία κεντρική λεωφόρος οδηγεί κάτω από τον λόφο, στο Κολοσσαίο, παρέχοντας μία ελκυστική θέα.
Ο κήπος του Οππίου Λόφου θεωρείται αρχαιολογικό πάρκο. Ένα μεγάλο μέρος της Χρυσής Οικίας του Νέρωνα (Domus Aurea) βρίσκεται κάτω από αυτό, και επίσης περιέχει τα ερείπια των Θερμών του Τραϊανού και των προηγούμενων Θερμών του Τίτου.[11]
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Varro De Lingua Latina 5.50
- ↑ Festus 341, 348
- ↑ HJ 254–257; Mon. L. XV.782–785
- ↑ CIL i2.1003 = vi.32455 — for this inscription, which mentions the Montani montis Oppi, cf. also Pagus Montanus; BC 1887, 156; Mitt. 1889, 278; DE II.2159‑61
- ↑ Fest. 348
- ↑ Jordan I.1.183–188
- ↑ Bull. d. Inst. 1861, 18
- ↑ Mon. L. XV.782
- ↑ «One never knows what will emerge from the bowels of the Oppio». Retroblog Rome. Ανακτήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2016.
- ↑ «Colle Oppio Park or Oppian Hill Park (Parco del Colle Oppio) next to the Colosseum». Rometour.org. Ανακτήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2016.
- ↑ «Parco del Colle Oppio». Sovritendenza Capitolina ai beni culturali. Ανακτήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2016.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| ||||||||||
_(14799669473).jpg)