Λούστρος
Λούστρος ονομάζεται ο πλανόδιος εργαζόμενος που το επάγγελμά του είναι να βερνικώνει και να γυαλίζει παπούτσια περαστικών. Στη δουλειά του λούστρου χρησιμοποιείται κασελάκι που μέσα έχει τα βερνίκια και βούρτσες για το γυάλισμα των παπουτσιών. Σε αρκετές περιπτώσεις, ιδιαίτερα παλαιότερα, οι περισσότεροι λούστροι ήταν παιδιά ή έφηβοι. Η αμοιβή τους ήταν ελάχιστη καθώς ένας πελάτης τους έδινε περίπου δύο δεκάρες. Σύμφωνα με τον συγγραφέα Ηλία Μπουντούρη, κατά τη διάρκεια του γυαλίσματος γινόταν και η απαραίτητη διακίνηση των πληροφοριών, καθώς και των αθλητικών, των κοινωνικών και οπωσδήποτε των πολιτικών νέων της ημέρας.[1]
Στην Ελλάδα οι λούστροι συνήθως στέκονταν (έκαναν πιάτσα) στις κεντρικές πλατείες των πόλεων. Στην Αθήνα οι πιο γνωστές πιάτσες ήταν στις πλατείες Συντάγματος και Κλαυθμώνος.
Διαδεδομένη σε πολλά μέρη του κόσμου, η δουλειά του λούστρου εξαφανίζεται σταδιακά στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική, και σήμερα το λουστράρισμα σχεδόν πάντα θεωρείται περισσότερο μια τέχνη, παρά μια πραγματική δουλειά. Στις περισσότερες χώρες, συμπεριλαμβανόμενης και της Ελλάδας, το επάγγελμα αυτό δεν ασκείται από πολλούς σήμερα.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Μπουντούρης, Ηλίας (2021). Ο Ζαφείρης ο λούστρος. Αφήγηση: Δέσποινα Τσολάκη. Ιωάννινα: Little island Publications. σελ. 18.
