Λουδοβίκος των Έστε
| Λουδοβίκος | |
|---|---|
 | |
καρδινάλιος | |
| Γέννηση | 21 Δεκεμβρίου 1538 Φερράρα |
| Θάνατος | 30 Δεκεμβρίου 1586 (48 ετών) |
| Οίκος | Έστε |
| Πατέρας | Έρκολε Β΄ |
| Μητέρα | Ρενέε των Βαλουά |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
O Λουδοβίκος, ιταλ. Luigi, (21 Δεκεμβρίου 1538 - 30 Δεκεμβρίου 1586) από τον Οίκο των Έστε[1], ήταν καρδινάλιος[2].
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στη Φερράρα και ήταν ο δευτερότοκος γιος του Αλφόνσου Α΄ δούκα της Φερράρα, της Μόντενα και του Ρέτζο και της συζύγου του Ρενέε των Βαλουά, κόρη του Λουδοβίκου ΙΒ΄ της Γαλλίας. Ήταν ανιψιός του καρδινάλιου Ιππολύτου Β΄.
Ήταν άνθρωπος του κόσμου[3] και έμβλημά του ήταν ο Προμηθέας που φέρει το φως μέσα σε ένα στέλεχος μαράθου[4]. Το 1561 ο πάπας Πίος Δ΄ τον έκανε καρδινάλιο[5] και υπηρέτησε ως καρδινάλιος-προστάτης της Γαλλίας, η οποία τον έκανε ένα από τα πιο δυνατά και με επιρροή μέλη του Συλλόγου (Collegium) των καρδιναλίων. Είχε ως γραμματέα τον Αρνώ ντ' Οσά, έναν επιδέξιο Γάλλο διπλωμάτη που έγινε αργότερα και αυτός καρδινάλιος.
Έγινε επίσκοπος της Φερράρα, Αποστολικός Διοικητής της ίδιας πόλης[6], διάκονος στο Σαν Άντζελο ιν Πεσκερία[7] και συμμετείχε στη Σύσκεψη των καρδιναλίων (Conclavium) το 1565-66 και το 1585, όχι όμως το 1572 όταν έλειπε στη Γαλλία.
Έμενε πότε στη βίλλα ντ' Έστε στο Τίβολι, που είχε κτίσει ο θείος του Ιππόλυτος Β΄[8] και πότε στη Ρώμη, όπου είχε ενοικιάσει από τους Ορσίνι στο συγκρότημα Μοντετζορντάνο κοντά στην πιάτσα Ναβόνα, μία μεγάλη κατοικία. Όπως αναμενόταν από έναν άνθρωπο της καταγωγής του και της θέσης του[9] είχε και μία κατοικία στο προάστιο Κουιρινάλε, που τώρα είναι κατοικία του Προέδρου της Ιταλίας[9].
Προστάτης των Τεχνών
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Δαπανούσε απρόσεκτα για την Τέχνη, τόσο που συσσωρευόταν τα χρέη του[10]. Ήταν ο -με τη μεγαλύτερη επιρροή- προστάτης του συνθέτη μαδριγαλίων Λούκα Μαρέντσιο, τον οποίο είχε διορίσει διευθυντή στο παρεκκλήσιό του το διάστημα 1578-1586. Την περίοδο αυτή ο συνθέτης δημοσίευσε τα 2/3 της άφθονης παραγωγής του[11]. Στον Λουδοβίκο αφιέρωσε το πρώτο του βιβλίο ο Μαρέτσιο και τα βιβλία τους με μοτέτα οι Μπέρτολο Σπερίντιο και Φραντσέσκο Πορτινάρο[12].
Ο καρδινάλιος ήταν γενναιόδωρος προστάτης λογίων, όπως του ποιητή Τορκουάτο Τάσσο, που τον είχε φιλοξενήσει στη Γαλλία και επιστημόνων, όπως του Ναπολιτάνου πολυμαθούς Τζαμπατίστα ντελα Πόρτα, τον οποίο προσκάλεσε μαζί του στη Ρώμη[13]. Είχε στην κατοχή του τον πίνακα του Κορέτζο Ο Μυστικός Γάμος της Αγ. Αικατερίνης, που τώρα ευρίσκεται στο Μουσείο του Λούβρου.
Απεβίωσε στη Ρώμη το 1586 και τάφηκε στο ναό της Σάντα Μαρία Ματζόρε (γνωστό και ως Σαν Φραντσέσκο) στο Τίβολι[14]. Κληροδότησε την περιουσία του στον αδελφό του Αλφόνσο Β΄ δούκα της Φερράρα.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Este genealogical chart.
- ↑ Vincenzo Pacifici, Luigi d'Este, in Atti e Memorie della Società Tiburtina di Storia e d'Arte, vol. IX-X (1929-30), pp. 3-128 [1] Αρχειοθετήθηκε 2018-07-18 στο Wayback Machine.
- ↑ His liaison with the noble and musical Lucrezia Bendidio, whose favours were shared with Torquato Tasso, was well known. (Franca Trinchieri Camiz and Katherine A. McIver, Art and Music in the Early Modern Period 2003:148).
- ↑ R. A. Scorza, "Vincenzo Borghini and the Impresa" Journal of the Warburg and Courtauld Institutes 52 (1989:85–110) p. 97.
- ↑ Salvador Miranda, "Cardinals of the holy Roman Church"
- ↑ Archdiocese of Ferrara.
- ↑ «Salvador Miranda, "Cardinals of the Holy Roman Church - Deaconries"». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Αυγούστου 2002. Ανακτήθηκε στις 11 Μαρτίου 2017.
- ↑ The young architect Flaminio Ponzio made his first documented appearance there in 1585, providing some minor new outbuildings in the outer park (David R, Coffin, The villa d'Este at Tivoli).
- ↑ 9,0 9,1 See G. Fragnito, "'Parenti' et 'familiari' nelli corti cardinalizie del rinascimento", in C. Mozzarelli, ed. Familgia' del principe e famiglia aristocratica (Rome) 1988; a list of 1579 notes 34 prelates and noblemen, with their 73 servants, 66 lesser individuals sharing 44 further servants, plus pages, footmen, kitchen and stable staff, falconers and bakers that served the household in general (Marco Bizzarini, "Marenzio and Cardinal Luigi d'Este" Early Music 27.4, (November 1999:519–532) p. 520.
- ↑ His benefices, when they were taxed in 1571, amounted to 19,665 scudi a year, more than Alessandro Farnese's (16,750 scudi) or Giulio Della Rovere's (16,267 scudi), according to figures noted in Gianvittorio Signorotto and Maria Antonietta Visceglia, Court and Politics in Papal Rome, 1492–1700 2002:61).
- ↑ Bizzarini 1999:519
- ↑ Jane A. Bernstein, Music Printing in Renaissance Venice: The Scotto Press (1539–1572) (1998:203).
- ↑ Paolo Portone, in Dizionario biografico degli italiani, vol. 43 (Rome 1993) s.v. "Este, Luigi d'".
- ↑ Deuotissime orationi ch’ogni notte, Oltre il diuino Offitio, soleua dire la fe. me. Dell'illustriss. et reuerrndiss Sig. Cardinal d'Este, 1588, facsimile edition with biography, Second edition increased, 2013 [2]