Λουί Ντεντζέλ
| Λουί Ντεντζέλ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 6 Μαΐου 1786 Λάνταου |
| Θάνατος | 3 Σεπτεμβρίου 1829 Βόνιτσα Αιτωλοακαρνανίας |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | αξιωματικός |
| Βραβεύσεις | Αξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής[1] |
Ο βαρώνος Ιωάννης-Χριστιανός Λουί Ντεντζέλ (Jean-Chrétien Louis Dentzel) (Λαντάου, 6 Μαΐου 1786 - κοντά στη Βόνιτσα, 3 Σεπτεμβρίου 1829) ήταν Γάλλος αξιωματικός που ηγήθηκε του στρατού της Δυτικής Ελλάδας ως υποστρατηγός κατά την Ελληνική Επανάσταση.
Ο Λουί Ντεντζέλ, γιος του ποιμένα του Λαντάου (Landau) και αργότερα Γάλλου αξιωματικού Γκέοργκ Φρίντριχ Ντεντζέλ (Georg Friedrich Dentzel) , φοίτησε στην Ειδική στρατιωτική σχολή του Φονταινεμπλώ (École spéciale militaire de Fontainebleau) από το 1804 έως το 1805. Ως Γάλλος αξιωματικός, υπηρέτησε στον Τρίτο και τον Τέταρτο Πόλεμο Συνασπισμού από το 1805 έως το 1807 και στους Ναπολεόντειους Πολέμους στην Ιβηρική Χερσόνησο από το 1809 έως το 1812. Το 1814, στο τέλος της βασιλείας του Ναπολέοντα, είχε φτάσει στη θέση του αντισυνταγματάρχη στο ιππικό .
Μετά την παλινόρθωση των Βουρβόνων, ο Ντεντζέλ - σε αντίθεση με τον πατέρα του - απολύθηκε ουσιαστικά από τη στρατιωτική θητεία με μισή αμοιβή και χωρίς ανάθεση σε σύνταγμα. Ως υποστηρικτής της δημοκρατίας έγινε μέλος της μυστικής οργάνωσης των Καρμπονάρων. Ήταν ύποπτος για εμπλοκή του στη «συνωμοσία του γαλλικού παζαριού» («complot du Bazar français») της 19ης Αυγούστου 1820, αλλά δεν κάτι τέτοιο δεν μπόρεσε να αποδειχθεί. Το 1822 καταδικάστηκε σε τέσσερις μήνες φυλάκιση για άλλη συνωμοσία.
Το 1826 ή το 1827 ο φιλέλληνας Ντεντζέλ έφτασε στην Ελλάδα εν αγνοία της οικογένειάς του και έγινε αξιωματικός του στρατού των Ελλήνων επαναστατών. Στις 3 Σεπτεμβρίου 1829 πέθανε στη Βόνιτσα ως Στρατηγός στον στρατό της Δυτικής Ελλάδας. Μέχρι τότε είχε ήδη κηρυχθεί νεκρός, ως άγαμο και άτεκνο αγνοούμενο πρόσωπο στη Γαλλία.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Joseph Valynseele: Haussmann, sa famille κ.ά. Εκδόσεις Christian, Paris 1982. ISBN 2-86496-011-7 . Σ. 32.
- Achille de Vaulabelle: Histoire des deux Restaurations jusqu'à la chute de Charles X. Τόμος 5. Perrotin, Παρίσι 1850. Σελ. 99 και 319-321.