Λουίζ Μπρίλι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Λουίζ Μπρίλι
Η Λουίζ Μπρίλι το 2009
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Louise Brealey (Αγγλικά)
Γέννηση27 Μαρτίου 1979 (1979-03-27) (45 ετών)
Νορθάμπτονσαϊρ, Αγγλία
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένο Βασίλειο
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ
Ινστιτούτο θεάτρου και κινηματογράφου Λι Στράσμπεργκ
Πληροφορίες ασχολίας
ΙδιότηταΗθοποιός, συγγραφέας, δημοσιογράφος
Περίοδος ακμής2001-σήμερα
Περίοδος ακμής2002
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η Λουίζ Μπρίλι, αναφέρεται επίσης και ως Λου Μπρίλι, είναι Αγγλίδα ηθοποιός, συγγραφέας και δημοσιογράφος. Γεννήθηκε στο Νορθάμπτονσαϊρ της Αγγλίας.[1]

Είναι περισσότερο γνωστή για τους ρόλους της σε τηλεοπτικές σειρές όπως Sherlock ως Μόλι Χούπερ,[2], Back ως Κας, Clique ως Σκωτσέζα καθηγήτρια Τζουντ ΜακΝτέρμιντ, A Discovery of Witches ως Γκίλιαν Τσάμπερλαϊν και Death in Paradise ως Ντόνα Χάρμαν.

Εκπαίδευση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παρακολούθησε ιστορία στο Κολέγιο Γκίρτον του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ και πέρασε ένα χρόνο στο Ινστιτούτο θεάτρου και κινηματογράφου Λι Στράσμπεργκ της Νέας Υόρκης.[1]

Συγγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Μπρίλι έγραφε για τον κινηματογράφο, την τέχνη και τη μουσική από τα εφηβικά της χρόνια, συνεισφέροντας κριτικές και ένθετα σε περιοδικά όπως τα Premiere UK, Empire, SKY, The Face, Neon, Another και Total Film, ενώ από το 2008 μέχρι το 2009 ήταν αναπληρωτής συντάκτρια του περιοδικού Wonderland.[3] Επιμελήθηκε επίσης το βιβλίο Anarchy and Alchemy: The Films of Alejandro Jodorowsky του Μπεν Κομπ, το οποίο κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Creation Books το 2007.[4]

Το 2013, το πρώτο της θεατρικό έργο με τίτλο Pope Joan ανέβηκε στο θέατρο National Youth.[5] Το 2018, ο μονόλογός της Go Back to Where You Came From παρουσιάστηκε ως μέρος του πρότζεκτ Come To Where I'm From του θεάτρου Paines Plough.[6]

Παραγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 2012, η Μπρίλι ήταν η παραγωγός και συν-σεναριογράφος της παιδικής κωμικής-δραματικής μίνι σειράς τεσσάρων επεισοδίων για το BBC 2 The Charles Dickens Show, ενώ επίσης συμπρωταγωνίστησε σε αυτήν δίπλα στους Τζεφ Ρόουλ, Ρούπερτ Γκρέιβς, Νιλ Ντάτζον, Χάνισαγκλ Γουίκς, Σαμ Κέλι, Τζόφρι Στρίτφιλντ, Φιόνα Μπάτον και Μαράια Γκέιλ.[7]

Υποκριτική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κινηματογράφος και τηλεόραση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Μπρίλι έκανε το τηλεοπτικό της ντεμπούτο στη δραματική σειρά του BBC, Casualty, στην οποία ενσάρκωσε για δύο κύκλους (2002-2004) τη νοσοκόμα Ροξάν Μπερντ,[8] πριν υποδυθεί την Τζούντι Σμόλγουιντ στη σειρά Bleak House (2005). Μετά τη σειρά Bleak House, έκανε μια στροφή προς την κωμωδία, όπου υποδύθηκε στο πλευρό του Άλιστερ ΜακΓκόουαν την Ανόρακ, στην κωμική-δραματική σειρά Mayo, για την οποία ο Ρέι Ρίτσμοντ από το περιοδικό The Hollywood Reporter έγραψε πως: «Σου αφήνει το ίδιο αίσθημα που σου άφηνε η σειρά Αυτός, αυτή και τα μυστήρια».[9]

Η Μπρίλι υποδύθηκε επίσης την παθολογοανατόμο Μόλι Χούπερ και στους τέσσερις κύκλους της τηλεοπτικής δραματικής σειράς Sherlock των Στίβεν Μοφατ και Μαρκ Γκέιτις.[10][11] Ακολούθησαν εμφανίσεις σε άλλες τηλεοπτικές σειρές όπως στο αστυνομικό-νομικό δράμα Νόμος και Τάξη: Ηνωμένο Βασίλειο ως Τζοάν Βίκερι,[12] στο δράμα εποχής Ripper Street ως Δρ. Αμίλια Φράιν[13] και στον πρώτο κύκλο του θρίλερ-δράματος Clique ως Τζουντ ΜακΝτέρμιντ.[14][15]

Το 2019, η Μπρίλι είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στη δραματική σειρά του ITV, The Widow.[16]

Θέατρο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Μπρίλι έκανε το θεατρικό της ντεμπούτο στο Royal Court του Λονδίνου το 2001, σε ηλικία 14 ετών, ως Σόφι στην παραγωγή του Μαξ Στάτφορντ-Κλαρκ για το θεατρικό έργο της Τζούντι Άπτον, Sliding With Suzanne. Ο Τσαρλς Σπένσερ από την εφημερίδα The Telegraph αποκάλεσε την ερμηνεία της «μία άψογη, οδυνηρή μελέτη της εφηβικής περιέργειας και της σεξουαλικής σύγχυσης».[17]

Το 2004, η ερμηνεία της στον ρόλο του παιδιού θαύματος Τομασίνα στην παράσταση Arcadia του ομώνυμου θεατρικού έργου του Τομ Στόπαρντ σε παραγωγή της εταιρίας Bristol Old Vic, περιγράφηκε ως «εξαιρετική» από την The Mail on Sunday, ενώ ο Ντομινίκ Κάβεντις από την εφημερίδα The Telegraph, ανέφερε πως «η βραδιά ανήκει στην Τομασίνα της Λου Μπρίλι».[18]

Η Μπρίλι δούλεψε δύο φορές με τον Σερ Πίτερ Χολ. Η πρώτη ήταν το 2007 στο θεατρικό έργο του Σάιμον Γκρέι, Little Nell, όπου υποδύθηκε τον ομότιτλο ρόλο δίπλα στους Μάικλ Πένινγκτον και Τιμ Πίγκοτ-Σμιθ. Οι κριτικοί περιέγραψαν την ερμηνεία της Μπρίλι ως «εξαιρετική» (εφημερίδα Daily Mail), «εντυπωσιακή» (εφημερίδα The Stage),[19] «συναρπαστική» (εφημερίδα The Independent) και «καταπληκτική» (θεατρική διαδικτυακή ιστοσελίδα British Theatre Guide).[20] Η δεύτερη ήταν την επόμενη χρονιά, όπου ο Χολ την προσέλαβε για τον ρόλο της Σόνια στην κριτικά αναγνωρισμένη παράστασή του για το έργο Θείος Βάνιας, παραγωγή του Rose Theatre του Λονδίνου. Ο Τσαρλς Σπένσερ από την εφημερίδα The Telegraph αναφέρθηκε στην Μπρίλι ως «ένα πρόσωπο που πρέπει να παρακολουθούμε»,[21] ενώ ο Πολ Τέιλορ από την εφημερίδα The Independent τη συνέκρινε με την Τζόαν Φοντέιν από την ταινία του 1940, Ρεβέκκα.[22] Ο Λόιντ Έβανς από τo περιοδικό The Spectator έγραψε: «...η Μπρίλι είναι η μόνη που αποκαλύπτει την αξιολύπητη ποίηση κάτω από τις άσχημες επιπολαιότητες. Το μεγάλο της μειονέκτημα είναι πως είναι πολύ γοητευτική για τον ρόλο της 'απλής' Σόνια, αλλά καταφέρνει να το κρύψει υποδηλώνοντας την έλλειψη σεξουαλικής γοητείας με αμήχανα γελάκια, αδέξιες κινήσεις και μια ασταθή ακτινοβολούσα αφέλεια. Όλα αυτά γινόμενα εξαιρετικά...».[23]

Το 2011, η Μπρίλι έπαιξε την κόρη των Τζούλιαν Μπάρατ και Ντουν Μακίχαν στην παράσταση του Ρίτσαρντ Τζόουνς, Government Inspector.[24] Αργότερα, είχε τρεις πρωταγωνιστικούς ρόλους - Κασσάνδρα, Ανδρομάχη και Ελένη της Τροίας - στη sold-out παραγωγή της Κάρολαϊν Μπερντ, Τρωάδες, στο Gate Theatre του Λονδίνου,[11] με τον Μάικλ Μπίλινγκτον από την εφημερίδα The Guardian να γράφει πως «κατάφερε να τα βγάλει πέρα σε έναν αξιοσημείωτο τριπλό ρόλο».[25] Η Μπρίλι μίλησε για τον τριπλό της ρόλο στην εφημερίδα Evening Standard[11] κι έγραψε ένα ένθετο στους Times για την εμπειρία της να βγει γυμνή στη σκηνή.[26][27]

Τον Φεβρουάριο του 2014, πρωταγωνίστησε ως Τζούλια στο θεατρικό έργο του Όγκουστ Στρίντμπεργκ, Δεσποινίς Τζούλια, στο Citizens Theatre της Γλασκόβης,[28] ενώ την επόμενη χρονιά είχε τον ρόλο της Μαριάν στη θεατρική παράσταση Constellations, σε σκηνοθεσία Μάικλ Λόνγκχαρστ, όπου και κέρδισε το βραβείο Manchester Theatre στην κατηγορία του Α' Γυναικείου Ρόλου.[29]

Ως αφηγήτρια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Μπρίλι είναι η αφηγήτρια της ακουστικής έκδοσης του βιβλίου How to Build a Girl της Κέιτλιν Μάραν,[30]καθώς και της συνέχειας αυτού, How to Be Famous.[31] Είναι επίσης αφηγήτρια του Νούμερου Ένα ευπώλητου βιβλίου Labyrinth της Κέιτ Μος,[32] το οποίο κέρδισε το βραβείο Audie στην κατηγορία «Καλύτερο Ακουστικό Βιβλίο της Χρονιάς».[33]

Φιλμογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έτος Τίτλος Ρόλος Σημειώσεις
2002–2004 Casualty Ροξάν Μπερντ Τηλεοπτική σειρά (95 επεισόδια)
2005 Bleak House Τζούντι Σμόλγουιντ Τηλεοπτική σειρά (8 επεισόδια)
2006 Mayo Χάριετ «Ανόρακ» Τέιτ Τηλεοπτική σειρά (8 επεισόδια); αναγράφεται ως Λου Μπρίλι
2007 Green Άμπι Τηλεταινία; αναγράφεται ως Λου Μπρίλι
2008 Hotel Babylon Κλόι Τηλεοπτική σειρά (Επεισόδιο: «Episode #3.7»)
2010– Sherlock Μόλι Χούπερ Τηλεοπτική σειρά (12 επεισόδια)
2011 Νόμος και Τάξη: Ηνωμένο Βασίλειο Τζόαν Βίκερι Τηλεοπτική σειρά (Επεισόδιο: «Tick Tock»)
2012 The Charles Dickens Show Νέλι Τρεντ/Σκρουτζ/Τάινι Τιμ Τηλεοπτική σειρά
2013 Father Brown Έλενορ Νάιτ Τηλεοπτική σειρά (Επεισόδιο: «The Mayor and the Magician»)
2014 Delicious Στέλλα Ταινία
2014 Ripper Street Δρ. Αμίλια Φράιν Τηλεοπτική σειρά (7 επεισόδια)
2015 Containment Σάλι Ταινία
2015 Inspector George Gently Τζο Πάρκερ Τηλεοπτική σειρά (Επεισόδιο: «Gently Among Friends»)
2017 Clique Τζουντ ΜακΝτέρμιντ Τηλεοπτική σειρά (6 επεισόδια)
2017 Back Κας Τηλεοπτική σειρά
2018 A Discovery of Witches Γκίλιαν Τσάμπερλαϊν Τηλεοπτική σειρά
2019 The Widow Μπεατρίξ Τηλεοπτική σειρά
2019 Gomorrah Λίνα Τηλεοπτική σειρά

Θεατρικές παραστάσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έτος Παράσταση Ρόλος
2001 Sliding with Suzanne Σόφι
2005 Arcadia Τομασίνα
2006 After the End Λουίζ
2007 Little Nell Νελ
2008 Θείος Βάνιας Σόνια
2008 Pornography Ηθοποιός 7
2009 The Stone Χάνα
2009 The Ones That Flutter Τζούλι Ρέι
2010 Country Music Λίνσεϊ
2011 Government Inspector Κόρη του Δημάρχου
2012 Τρωάδες Κασσάνδρα/Ανδρομάχη/Ελένη της Τροίας
2013 The Herd Κλερ
2014 Δεσποινίς Τζούλια Δεσποινίς Τζούλια
2015 Letters Live[34]
Husbands & Sons Μίνι Γκασκόιγκν

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 «Loo Brealey». Holby.tv. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Απριλίου 2009. Ανακτήθηκε στις 16 Αυγούστου 2008. 
  2. ↑ Elizabeth Day (2012-01-22). «Louise Brealey: 'I don't think Molly is really Sherlock's type'». The Observer. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-12-04. https://web.archive.org/web/20131204223058/https://www.theguardian.com/theobserver/2012/jan/22/louise-brealey-molly-sherlock-interview. Ανακτήθηκε στις 2020-01-27. 
  3. ↑ «Homepage». Louisebrealey.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Μαΐου 2010. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2014. 
  4. ↑ «Anarchy and Alchemy: The Films of Alejandro Jodorowsky». abebooks.com. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2020. 
  5. ↑ Andrew Dickson (3 Σεπτεμβρίου 2013). «From Sherlock to Pope Joan: actor Louise Brealey on writing her first play». The Guardian. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιανουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2020. 
  6. ↑ «Come to Where I'm from: Northampton». Paines Plough. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Νοεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2020. 
  7. ↑ «The Charles Dickens Show - Full Cast & Crew». imdb.com. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2020. 
  8. ↑ «Character: Roxy Bird». BBC. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιουνίου 2013. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2020. 
  9. ↑ Ray Richmond (6 Ιουνίου 2007). «The Gil Mayo Mysteries». The Hollywood Reporter. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2020. 
  10. ↑ «BBC One – Sherlock – Molly Hooper». BBC. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2015. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2020. 
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 Rosamund Urwin (2012-11-07). «Sherlock's Molly: the original Cumberbitch». London Evening Standard. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2015-11-03. https://web.archive.org/web/20151103052834/https://www.standard.co.uk/lifestyle/london-life/sherlocks-molly-the-original-cumberbitch-8293476.html. Ανακτήθηκε στις 2020-01-27. 
  12. ↑ «Law & Order UK "Tick Tock" Recap & Review». All Things Law & Order. 1 Αυγούστου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Απριλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2020. 
  13. ↑ Claire Webb (20 Ιουνίου 2014). «Sherlock's Louise Brealey joins the cast of Ripper Street». Radio Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Ιουνίου 2014. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2020. 
  14. ↑ Anna Leszkiewicz (10 Απριλίου 2017). «BBC Three's Clique hides a brutal takedown of fake feminism inside a sly thriller». New Statesman. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Ιουνίου 2017. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2020. 
  15. ↑ Huw Fullerton (4 Μαΐου 2018). «Louise Brealey WON'T be back for Clique series two». Radio Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιουνίου 2018. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2020. 
  16. ↑ Ellie Harrison (8 Απριλίου 2019). «Louise Brealey on playing a blind character in The Widow – and why a sighted person was cast in the role». Radio Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Οκτωβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2020. 
  17. ↑ Charles Spencer (5 Σεπτεμβρίου 2001). «A grown-up portrait of immaturity». The Telegraph. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Φεβρουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2020. Best of all though is Loo Brealey as Sophie, a perfect, poignant study of adolescent curiosity and sexual confusion. 
  18. ↑ Dominic Cavendish (28 Σεπτεμβρίου 2004). «A romp through the ideas maze». The Telegraph. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2020. But the evening belongs to to Loo Brealey's ever-curious Thomasina and to Blake Ritson as Hodge, just the right combination of rake and scholar. 
  19. ↑ Jeremy Brien (13 Ιουλίου 2007). «Little Nell review at Theatre Royal Bath». The Stage. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2020. 
  20. ↑ Allison Vale (2007). «Little Nell». British Theatre Guide. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2020. 
  21. ↑ Charles Spencer (28 Ιανουαρίου 2008). «Uncle Vanya: A perfect illusion of life itself». The Telegraph. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Μαρτίου 2014. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2020. 
  22. ↑ Paul Taylor (29 Ιανουαρίου 2008). «Uncle Vanya, Rose Theatre, Kingston». The Independent. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Ιανουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2020. 
  23. ↑ Lloyd Evans (13 Φεβρουαρίου 2008). «Bleak house - Uncle Vanya». The Spectator. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2020. 
  24. ↑ «Government Inspector». Young Vic. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2020. 
  25. ↑ Michael Billington (13 Νοεμβρίου 2012). «The Trojan Women – review». The Guardian. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Μαρτίου 2017. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2020. 
  26. ↑ Louise Brealey (11 Δεκεμβρίου 2012). «Louise Brealey: how it feels to be naked on stage». The Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Δεκεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2020. 
  27. ↑ «On Yellow Paper – What Molly Did Next». Onyellowpaper.tumblr.com. 11 Δεκεμβρίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Δεκεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2020. 
  28. ↑ Chris Wiegand (4 Φεβρουαρίου 2014). «Louise Brealey: from Sherlock's Molly to Strindberg's Miss Julie». The Guardian. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Ιουλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2020. 
  29. ↑ Matthew Hemley (4 Μαρτίου 2016). «Bolton's Octagon wins seven prizes at Manchester Theatre Awards». The Stage. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2020. Other winners at the event included Sherlock’s Louise Brealey, who was named best actress in a visiting production for Constellations at the Lowry in Salford. 
  30. ↑ «How to Build a Girl - Audible Audiobook – Unabridged». Amazon. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Ιανουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2020. 
  31. ↑ «How to Be Famous: A Novel - Audible Audiobook – Unabridged». Amazon. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2020. 
  32. ↑ «Meet the Cast: The girls from Paula Hawkins’ THE GIRL ON THE TRAIN (Exclusive Audio Clips)». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2015-02-28. https://web.archive.org/web/20150228125714/http://www.booksontape.com/paula-hawkins-the-girl-on-the-train-exclusive-audio-clips/. Ανακτήθηκε στις 2020-01-27. 
  33. ↑ Mary Burkey (11 Μαΐου 2016). «The Year's Best Audiobooks: 2016 Audie Award Winners». The Booklist Reader. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Ιουλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2020. 
  34. ↑ Tiffany Pritchard (Απρίλιος 2015). «Letters Live: Epistolary Joy At Freemasons' Hall». LondonIST. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Νοεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2020. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Λουίζ_Μπρίλι&oldid=10399622"