Λίτβιν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια


Λίτβιν (λευκορωσικά: ліцьвін, літвін, lićvin, litvin‎‎; λιθουανικά: litvinas‎‎; ρωσικά: литвин‎‎; ουκρανικά: литвин‎‎; πολωνικά: Litwin‎‎) είναι μια σλαβική λέξη η οποία αναφέρεται στους κατοίκους του Μεγάλου Δουκάτου της Λιθουανίας, το οποίο ξεκίνησε στη Λιθουανία κατά τη διάρκεια του 12ου αιώνα.

Σημασίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μεγάλο Δουκάτο της Λιθουανίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά την περίοδο μεταξύ 16ου και 18ου αιώνα, ο όρος Λίτβιν ήτα σε χρήση κυρίως από τους Ανατολικούς Σλάβους και αναφερόταν σε όλους τους κατοίκους του Μεγάλου Δουκάτου της Λιθουανίας. [1]

Εθνοτική ομάδα στην Ουκρανία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι Λίτβιν είναι μια μικρή εθνοτική ομάδα στην περιοχή γύρω από τον ποταμό Ντέσνα, στη βόρεια Ουκρανία. [1] Οι εθνογραφικές και πολιτισμικές μελέτες σχετικά με τους Λίτβιν δεν έχουν τεκμηριωθεί επαρκώς και εντοπίζονται στις αρχές του 18ου αιώνα. [2] Ο ποιητής και μοναχός Klymentiy Zinoviyiv που δημοσίευσε αρκετές πολιτιμτικές μελέτες αναφέρει ότι οι Λίτβιν, ίσως ακολουθώντας μια παλαιότερη ειδωλολατρική παράδοση, δούλευαν τις Κυριακές και ξεκουράζονταν τις Παρασκευές. [3] Περισσότερα στοιχεία για τους Λίτβιν δόθηκαν στα τέλη του 18ου αιώνα από τους ιστορικούς της Ρωσικής Αυτοκρατορίας Afanasiy (Opanas) Shafonsky και Yakov Markovych. Σύμφωνα με τον Markovych, μάλιστα, οι Λίτβιν είναι μια περιφερειακή ομάδα όπως οι Γασκόνοι στη Γαλλία ή οι Σουήβες στη Γερμανία. [4]

Το όνομα Λίτβιν (Litvyak) οφείλει την ύπαρξή του σε πολιτικούς παράγοντες και είναι ένα δημωνύμιο (πολιτωνύμιο) που σχετίζεται με το Μεγάλο Δουκάτο της Λιθουανίας. [2] Οι Λίτβιν στην περιοχή του Τσερνίχιβ (περιφέρεια Τσερνίχιβ) αυτοαποκαλούνται Ρούσκι, αλλά όχι Μόσχαλοι ή Κατσάπες και θεωρούν τον όρο Λίτβιν υποτιμητικό. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011, υπήρχαν 22 Λίτβιν στην Ουκρανία. [5]

Σύγχρονη χρήση στη Λευκορωσία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991, [6] ο όρος Λίτβιν υιοθετήθηκε από ορισμένους σύγχρονους εθνικιστές της Λευκορωσίας, για να τονίσει τις διεκδικήσεις της χώρας στο Μεγάλο Δουκάτο της Λιθουανίας. [7] Πρόκειται για μια εναλλακτική λύση στο όνομα Λευκορώσοι που προέρχεται από τον όρο Λευκή Ρουθηνία και συνεπώς παραπέμπει σε κάτι υποδεέστερο από τη Μεγάλη Ρωσία. Ορισμένοι Λευκορώσοι συγγραφείς όπως ο Mikola Yermalovich και ο Viktor Veras ισχυρίζονται ότι το Μεγάλο Δουκάτο ήταν λευκορωσικό και ότι οι σύγχρονοι Λιθουανοί είναι Σαμογιτιανοί από ιστορικής πλευράς (ο όρος Σαμογιτία αποδίδεται ως Κάτω Χώρες της Λιθουανίας), οι οποίοι, παρόλο που "δεν είναι Λιθουανοί", κατά κάποιον τρόπο κατάφεραν να σφετεριστούν το όνομα Λιθουανία. Με άλλα λόγια, αυτοί οι συγγραφείς σε αντίθεση με τα γλωσσολογικά πορίσματα για τη λιθουανική γλώσσα, ισχυρίζονται ότι οι σύγχρονοι Λευκορώσοι είναι οι «πραγματικοί» Λιθουανοί που αναφέρονται σε ιστορικά κείμενα και όχι οι σύγχρονοι Λιθουανοί. Αυτή η θεωρία θεωρείται παρωχημένη και δεν γίνεται αποδεκτή από τους ιστορικούς. [8] Κατά την απογραφή του 2009, 66 άτομα αυτοχαρακτηρίστηκαν Λίτβιν στην επικράτεια της Λευκορωσίας. [9] Το λευκορωσικό λαϊκό συγκρότημα Stary Olsa τραγουδά συνήθως μπαλάντες για τους Λίτβιν και το ιστορικό τους παρελθόν.

Ο λογοτέχνης Άνταμ Μιτσιέβιτς θεωρούσε τον εαυτό του Litvin. [10] [11] [12]

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 «Litvinai». Visuotinė lietuvių enciklopedija. Mokslo ir enciklopedijų leidybos centras. 2018-11-13. https://www.vle.lt/Straipsnis/litvinai-101507. 
  2. 2,0 2,1 Horlenko, Volodymyr Litvins of the Ukraine North are possibly a fragment of legendary tribe of Siverians (Литвини півночі України - ймовірний уламок племені літописних Сіверян). "Landmarks of Ukraine". 2001.
  3. Artifacts of Ukrainian-Ruthenian language and literature / Shevchenko Scientific Society Archaeographic Commission. - Lviv, 1912. - Vol.7. - p.72. (Пам'ятки українсько-руської мови і літератури / Видає археографічна комісія НТШ. - Львів, 1912. - Т.VII. - С.72. )
  4. Markovych, Ya. Notes about Malorossiya its residents and literary works. - In Saint Petersburg, 1798. (Маркович Я. Записки о Малороссии, ее жителях и произведениях. - В Санкт-Петербурге, 1798.)
  5. «Всеукраїнський перепис населення 2001 | Результати | Національний склад населення, мовні ознаки, громадянство | Чисельність осіб окремих етнографічних груп украінського етносу та їх рідна мова | Результат вибору». 2001.ukrcensus.gov.ua. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουλίου 2016. 
  6. Venckūnas, V. (29 Σεπτεμβρίου 2012). «Tomas Baranauskas: Litvinistams svarbiausia turėti gražią istoriją, kuri galėtų sutelkti tautą». Bernardinai.lt (στα Λιθουανικά). Ανακτήθηκε στις 29 Δεκεμβρίου 2019. 
  7. Chodakiewicz, Marek Jan (2012). Intermarium: The Land Between the Black and Baltic Seas. Transaction Publishers. σελ. 450. ISBN 978-1-4128-4774-2. 
  8. Bekus, Nelly (2010), «Chapter 19. Belarusian History: The Alternative and Official Historical Narrations», Struggle Over Identity: The Official and the Alternative "Belarusianness", Central European University Press, ISBN 9786155211843, https://books.openedition.org/ceup/621?lang=en 
  9. Население по национальности и родному языку (Таблица 5.8) (PDF). Census of the Republic of Belarus 2009 (στα Ρωσικά). National Statistical Committee of the Republic of Belarus. 8 Δεκεμβρίου 2010. σελ. 5. Ανακτήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 2020. 
  10. … Examples of that are our countrymen. Adam Mickiewicz who considered himself Litvin, but wrote in Polish language, or another Litvin Fyodor Dostoyevski who is known as a Great Russian writer … (Valiantsina Zrazikava, Alena Hubkina. Belarusian language. Professional vocabulary for economists (Беларуская мова. Прафесійная лексіка для эканамістаў). Litres, 2017. (ISBN 9785040562046)
  11. Несцярчук, Л. М. «Адам Міцкевіч: Геній, Паэт, Ліцвін». Брэст: ААТ «Брэсцкая друкарня». 2019. (ISBN 978-985-524-318-3)
  12. "Адам Міцкевіч: Геній, Паэт, Ліцвін". House-museum of Adam Mickiewicz (mickiewicz.museum.by).

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]