Κώστας Καπογιωργάκης
Ο Κώστας Καπογιωργάκης (1794 -1854) ήταν πρωτοπαλίκαρο του Οδυσσέα Ανδρούτσου και αγωνιστής του 1821.[1]
Συμμετοχή στην Επανάσταση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στην Πλαγιά Βονίτσης το 1794. Στα πρώτα χρόνια της Επανάστασης ακολούθησε τον Οδυσσέα Ανδρούτσο και μαζί του έλαβε μέρος στις μάχες της Τατάρνας (22 Μαρτίου 1821), στο Χάνι της Γραβιάς ( 8 Μαΐου 1821), στον Αετό της Υπάτης (Μάιος 1821) και στα Καγκέλια Καρπενησίου (16 Ιουνίου 1821). Τον Σεπτέμβριο του 1821 συμμετείχε στη μάχη στο Κατάκωλο Βονίτσης, στο Μοναστηράκι Βονίτσης καθώς και στην απελευθέρωση της Άρτας (13 Νοεμβρίου 1821). Έκτοτε παρέμεινε στη Δυτική Ελλάδα ακολουθώντας τον Γεώργιο Τσόγκα και τον Θεόδωρο Γρίβα .
Το 1822 (Μάρτιος) ονομάστηκε Εκατόνταρχος από τη Γερουσία της Δυτικής Χέρσου Ελλάδος. Ακολούθως έλαβε μέρος υπό τον στρατηγό Θεόδωρο Γρίβα. στη μάχη στην περιοχή Κομπότι της Άρτας (3 Ιουλ. 1822), στο Πέτα Άρτας ( 4 Ιουλ. 1822), στον Αετό Ξηρομέρου ( 9 Αυγ. 1822), στο Μοναστηράκι Βονίτσης ( 20 Ιουλ. 1822), στο Λουτράκι Κατούνας ( 22 Αυγ. 1822 ), στο Πέρσεβο-Κομποτή Ξηρομέρου (23 Αυγ. 1822) καθώς και στην Α΄ πολιορκία του Μεσολογγίου ( Δεκέμβριος1822).
Τον επόμενο χρόνο, 1823, συμμετείχε στη Συνέλευση στα Κερασοβίτικα Πηγάδια (Μακρυνεία) υπό την προεδρία του Γεωργίου Τσόγκα και έλαβε μέρος στη μάχη της Κατοχής Ξηρομέρου (8 Ιαν.1823), στη μάχη στην περιοχή Σκουληκαριά των Τζουμέρκων (3 Ιουλ.1823) και στο Αιτωλικό (1823) .
Το 1824 (24 Ιουνίου) μαζί με τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο και τον στρατηγό Δήμο Τσέλιο αγωνίστηκε στις μάχες της Καλαβρούζας, της Παπαδιάς και της Ναυπάκτου (11 Αυγούστου 1824) Τότε ήταν που έλαβε τον βαθμό του Χιλιάρχου,
Από τα τέλη του 1824 έως τα μέσα του 1825 ο Καπογιωργάκης βρέθηκε στην Πελοπόννησο υπό τον Γεώργιο Καραΐσκάκη. Εκεί συμμετείχε στις μάχες της Κερπενής ( 12 Δεκ. 1824 ), του Νεόκαστρου ( 5 Μαρτ. 1825), του Σχοινόλακα (15 Μαρτ. 1825), στο Κρεμμύδι ( 7 Απρ. 1825 ) και στη Μεθώνη – Κορώνη ( 30 Απρ. 1825).
Το καλοκαίρι του 1825 μάχεται στον Καρβασαρά (5 Αυγούστου 1825), στην Κατούνα ( 26 Αυγ. 1825), στον Μαχαλά ( 28 Αυγ. 1825 ), στη Ρίγανη Ξηρομέρου ( 30 Οκτ. 1825) και στο Ρίβιο (1 Νοεμ. 1825). Ενώ στις αρχές του Δεκέμβρη έφθασε στο πολιορκημένο Μεσολόγγι. Μετά την ηρωική Έξοδο του Μεσολογγίου, έφθασε στο Ναύπλιο και υπέγραψε μαζί με άλλους αξιωματικούς το πρακτικό ίδρυσης της Αδελφότητας των Ρουμελιωτών. Στα τέλη του 1826 μάχεται στη Δόμβραινα (12 Νοεμ. 1826), στο Ζεμενό (20 Νοεμβρίου 1826 ), στην Αράχωβα (24 Νοεμβ. 1826) και στο Δίστομο (31 Ιαν. 1827).
Τον επόμενο χρόνο της Επανάστασης, το 1827, βρίσκεται στην Αττική υπό τις εντολές του Γεώργιου Καραϊσκάκη και παίρνει μέρος στις μάχες της Ελευσίνας (28 Φεβ. 1827) , Κερατσινίου (4 Μαρτ. 1827), της Αθήνας ( 18 Μαρτ. 1827), στο Δαφνί ( 4 Ασπρ.1827), του Πειραιά – Αγ. Σπυρίδωνα ( 14 Απρ. 1827) και στο Φάληρο (23 Απρ. 1827) .
Μετά τον θάνατο του Καραΐσκάκη εντάσσεται στην Πολιταρχεία του Θοδωράκη Γρίβα που διοικούσε τότε το Παλαμήδι και την πόλη του Ναυπλίου . Στο Ναύπλιο διετέλεσε πολιτάρχης της πόλεως από το καλοκαίρι του 1827 ως τον Ιανουάριο του 1828. Το έτος αυτό πολέμησε στις μάχες στη Παπαδάτου – Μαχαλάς (1 Φεβρ. 1828), στη Βόνιτσα (15 Δεκ.1828) , στο Μακρυνόρος (13 Μαρτ.1829) και στο Μεσολόγγι (2-3 Μαΐου 1829) .
Μετά την Επανάσταση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1835 επί Όθωνα υποβιβάστηκε σε υπολοχαγό της βασιλικής Φάλαγγας. Για τον λόγο αυτό πολλές φορές προσέφυγε προς τον Όθωνα αιτούμενος την επανένταξη στη βασιλική Φάλαγγα με την ιδιότητα του αξιωματικού. Του δόθηκε χάρη στις 1 Ιουνίου 1840 , δίχως όμως να του δοθεί η δυνατότητα επανένταξης στις τάξεις του στρατού.
Ο θάνατός του επήλθε από τη χολέρα του 1854.
Στις 16 Ιουλίου 1821 στο χωριό Πλαγιά του Δήμου Ακτίου – Βόνιτσας τοποθετήθηκε προτομή του που φιλοτέχνησε ο γλύπτης Ευάγγελος Τύμπας.
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Προτεινόμενη βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Κασομούλης, Νικ. Ενθυμήματα στρατιωτικά της Επαναστάσεως των Ελλήνων 1821-1833, 3 Τόμοι, Αθήνα 1940-1942.
- Κόκκινος Διονύσιος, Η Ελληνική Επανάστασις, τ. 1-6, 1967.