Κωνσταντίνος Δ. Πυλαρινός
| Κωνσταντίνος Δ. Πυλαρινός | |
|---|---|
| Βουλευτής Επικρατείας | |
| Περίοδος 10 Οκτωβρίου 1993 – 24 Αυγούστου 1996 | |
| Νομάρχης Θεσσαλονίκης | |
| Περίοδος 1976 – 1980 | |
| Προκάτοχος | Σταμάτιος Μυλωνογιάννης |
| Διάδοχος | Αλέξανδρος Τσάκωνας |
| Νομάρχης Μεσσηνίας | |
| Περίοδος 1974 – 1976 | |
| Προκάτοχος | Γεώργιος Τρακάκης |
| Διάδοχος | Κυριάκος Στεφανάκος |
| Προσωπικά στοιχεία | |
| Γέννηση | 1934, Θεσσαλονίκη |
| Εθνότητα | ελληνική |
Ο Κωνσταντίνος Δ. Πυλαρινός (1934-) είναι πρόεδρος της Ενώσεως των Ελλήνων τέως Βουλευτών και Ευρωβουλευτών [1]από το 2005 έως και σήμερα. Είναι επτανησιακής καταγωγής.
Πρώτα χρόνια και σπουδές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1934.
Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες, Νομικά, Δημόσια Διοίκηση στα Πανεπιστήμια Αθηνών και Παρισίων. Ανέπτυξε πλούσια δημόσια, πολιτική και κοινωνική δράση και υπηρέτησε σε διάφορους εθνικούς και διεθνείς οργανισμούς. Μεταξύ άλλων, διετέλεσε Γενικός Γραμματέας της Ε.Ε. της Ευρωπαϊκής Κινήσεως Νέων (1958), μέλος Δ.Σ. της Ευρωπαϊκής Ενώσεως Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτου (1975), ιδρυτικό μέλος της Εθνικής Οικολογικής Εταιρείας, μέλος της Ενώσεως Συντακτών Αθηναϊκού Τύπου (1965), του Οικονομικού Επιμελητηρίου της Ελλάδος, ιδρυτής και Διευθύνων Σύμβουλος του Κέντρου Πολιτικών Μελετών και Τεκμηρίωσης (1982).
Πολιτική σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του το 1957 ως μέλος του πολιτικού γραφείου του πρωθυπουργού, του Κωνσταντίνου Καραμανλή, μέχρι το 1963. Το 1967 ήταν σύμβουλος του υπουργείου Προεδρίας επί Κυβερνήσεως, Παναγιώτη Κανελλόπουλου.
Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας στήριξε τον αντιδικτατορικό αγώνα και υπήρξε ιδρυτικό μέλος και Γενικός Γραμματέας, της ΕΡΕ Εξωτερικού.
Μεταπολιτευτικά, ανέλαβε πολύπλευρη πολιτική δράση. Διετέλεσε, Νομάρχης Μεσσηνίας (1974-76) και Νομάρχης Θεσσαλονίκης (1976-80), την περίοδο των μεγάλων σεισμών και που κατάφερε να κινήσει το θέμα του Μετρό Θεσσαλονίκης. Επίσης, ήταν ιδρυτής και Γενικός Γραμματέας του φορέα πολιτικού προβληματισμού "Ριζοσπαστικό Κίνημα" (1980-87). Διετέλεσε, επίσης, Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Βιομηχανίας, Ενέργειας και Τεχνολογίας επί Κυβερνήσεως Τζαννετάκη (1989), Εκπρόσωπος Τύπου της Νέας Δημοκρατίας (1989), Γενικός Γραμματέας Τύπου και Πληροφοριών και Εκπρόσωπος Τύπου της Κυβερνήσεως Μητσοτάκη (1990-91), Γενικός Γραμματέας του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού (1991-92). Από την θέση του Γενικού Διευθυντή της Νέας Δημοκρατίας (1992-93) ανέλαβε την διοίκηση του Κόμματος και εξελέγη βουλευτής Επικρατείας κατά τις εκλογές του 1993.[2]
Υπήρξε ιδρυτής και πρώτος πρόεδρος[3] του Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων (1991), ιδρυτικό μέλος και πρόεδρος του Συλλόγου Φίλων Μουσικής Θεσσαλονίκης [4]και του Οργανισμού Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης (1991), πρόεδρος της Κοινωνίας Πολιτών για την Προστασία των Φυσικών Πόρων (1999), αντιπρόεδρος του Διεθνούς Ιδρύματος "Maria Callas" και πρόεδρος του Συλλόγου Υποτροφιών "Μαρία Κάλλας" και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος, από το 2004 έως το 2010.
Ήταν αντιπρόεδρος και πρόεδρος του Συλλόγου Φίλων μουσικής (Αθηνών) την περίοδο από το 2008 έως το 2011.
Διετέλεσε σύμβουλος Οικονομικών και Οργανώσεως της Εκκλησίας της Ελλάδος και γενικός διευθυντής των Οικονομικών και Τεχνικών Υπηρεσιών της (1998-2008).
Διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Έχει τιμηθεί μεταξύ άλλων με τις ανώτερες διακρίσεις των Πατριαρχείων Κωνσταντινουπόλεως, Ιεροσολύμων, Ρωσίας, Ρουμανίας, Σερβίας και της Εκκλησίας της Ελλάδος. Το 1971 έλαβε το βραβείο “Ρομπέρ Σουμάν” (Robert Schuman).
Συγγραφικό έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μονογραφίες, μελέτες, εισηγήσεις σε Συνέδρια και άρθρα του έχουν δημοσιευτεί στον ημερήσιο και περιοδικό Τύπο των Αθηνών και της Περιφέρειας, μεταξύ των οποίων: "Η Ειρηνική (Ελεγχόμενη) Χρήση της Ατομικής Ενέργειας" (1968), "Διπλή Ευρωπαϊκή Βουλή" (1971), "Ιστοριογραφία των εκλογικών συστημάτων" (1975), "Μύθοι και Παρεξηγήσεις για την Εκκλησιαστική Περιουσία" (2006) κ.α.
Έχει ανακηρυχθεί επίτιμος δημότης του Δήμου Θεσσαλονίκης, του Δήμου Καλαμάτας και της Πολιτείας Λουϊζιάνα των ΗΠΑ (Baton Rouge).
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Κωνσταντίνος Πυλαρινός είναι παντρεμένος με τη Βικτωρία Ανθοπούλου και πατέρας ενός γιου.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ [www.enosisve.gr ΕΝΩΣΙΣ ΤΕΩΣ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ - ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΩΝ]
- ↑ Θητεία του Κωνσταντίνου Δ. Πυλαρινού, δικτυακός τόπος Βουλής των Ελλήνων.
- ↑ Δεν, δεν, δεν...,Τα Νέα, 26 Νοεμβρίου 1997, ανακτήθηκε στις 20 Μαρτίου 2020.
- ↑ [www.thessfriendsofmusic.gr ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΦΙΛΩΝ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ]