Κωνσταντίνος Δ΄ του Μουχράνι
| Κωνσταντίνος Δ΄ του Μουχράνι | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | კონსტანტინე IV მუხრანბატონი (Γεωργιανά) |
| Γέννηση | 1782 |
| Θάνατος | 1842[1] |
| Θρησκεία | Ανατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός ηγέτης |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Ιβάν Μπαγκρατιόν του Μουχράνι Ηρακλής Κωνσταντίνοβιτς Μπαγκρατιόν[2] Μιχεΐλ Μπαγκρατιόν-Μουχράνι[2] |
| Γονείς | Ιωάννης Α΄ του Μουχράν[1] και Πριγκίπισσα Κετεβάν της Γεωργίας |
| Αδέλφια | Γρηγόριος Μπαγκρατιόν του Μουχράνι |
| Οικογένεια | Δυναστεία των Μπαγκρατιόνι |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | αντιστράτηγος |
Ο Κωνσταντίνος Δ΄, γεωργιανά: კონსტანტინე IV მუხრანბატონი Kονσταντίνε Α΄ μουχρανμπατόνι, ρωσικά: Константин Иванович Багратион-Мухранский, Κονσταντίν Ιβάνοβιτς Μπαγκρατιόν-Μουχράνσκι, (1782 – 7 Σεπτεμβρίου 1842) ήταν ο επικεφαλής τού Οίκου τού Mουχράνι, κύριου κλάδου τού Οίκου των Μπαγκρατιόνι της Γεωργίας και ο τελευταίος βασιλικός πρίγκιπας (batoni) τού Mουχράνι και ex officio διοικητής τού βανάτου τού Σίντα Κάρτλι και μέγας μάγιστρος τού ανακτόρου (msakhurt-ukhutsesi) της Γεωργίας το 1801. Στη συνέχεια, βρέθηκε στην υπηρεσία της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, τελειώνοντας την καριέρα του με τον βαθμό του στρατηγού.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήταν ο μεγαλύτερος γιος τού Ιωάννη πρίγκιπα τού Μουχράνι, και της πριγκίπισσας Κετεβάν της Γεωργίας, κόρης τού βασιλιά Ηρακλή Β΄ της Γεωργίας. Διαδέχτηκε στα αξιώματα τον πατέρα του με το τέλος εκείνου τον Οκτώβριο του 1801. Στα τελευταία χρόνια της γεωργιανής μοναρχίας ήταν μεταξύ εκείνων των αξιωματούχων, που έβλεπαν το μέλλον της Γεωργίας στην Ρωσική Αυτοκρατορία και αντιτάχθηκαν στην ένταξη τού πρίγκιπα Δαυίδ, γιου τού άρρωστου βασιλιά Γεωργίου ΙΒ΄, στον θρόνο της Γεωργίας. [3] Όταν η Γεωργία προσαρτήθηκε από τη Ρωσία το 1801, το καθεστώς τού Μουχράνι ως βασιλικού φέουδου ανακλήθηκε και οι ευγενείς της Γεωργίας ενσωματώθηκαν με αυτή της Ρωσίας. Η πίστη τού Κωνσταντίνου στο νέο καθεστώς ανταμείφθηκε με τον βαθμό τού συνταγματάρχη το 1808 και τού στρατηγού το 1817. Το 1830 εξελέγη ως ο πρώτος μαρεσάλης των ευγενών τού Κυβερνείου της Τιφλίδας, μία κίνηση που εναντιώθηκε από τον στρατηγό και ποιητή πρίγκιπα Αλέξανδρο Τσαβτσαβάτζε. Αποσύρθηκε από τη στρατιωτική υπηρεσία το 1838 με τον βαθμό τού αντιστράτηγου. [3]
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Νυμφεύτηκε την πριγκίπισσα Χορεσβάν Γκουραμισβίλι (1786–1831) και απέκτησε 7 παιδιά: [4]
- Iβάν (1812–1895).
- Ηρακλής (1813–1892).
- Aλέξανδρος (1817-1851).
- Γεώργιος (1820–1874).
- Αικατερίνη (γενν. 1825).
- Mαριάμ (γενν. 1826).
- Mιχαήλ (1831–1907).
- Αλέξανδρος (1856-1935), θαλαμηπόλος.
- Κωνσταντίνος (1889–1915).
- Αλέξανδρος (1856-1935), θαλαμηπόλος.
Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 «Багратіонъ» (Ρωσικά)
- ↑ 2,0 2,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ 3,0 3,1 «ბაგრატიონ-მუხრანელი კონსტანტინე ივანეს ძე [Ivane Bagration-Mukhraneli]». Georgian Nobility (στα Georgian). Association of Georgian Nobility. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιουλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 18 Ιανουαρίου 2015.
- ↑ Metreveli, Roin, επιμ. (2003). ბაგრატიონები. სამეცნიერო და კულტურული მემკვიდრეობა (στα Georgian και English). Tbilisi: Neostudia. σελ. Table 8. ISBN 99928-0-623-0.