Κρίστοφ Χάουμπιτς
| Κρίστοφ Χάουμπιτς | |
|---|---|
| Γέννηση | 1η χιλιετία |
| Θάνατος | 1585[1] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γερμανία |
| Ιδιότητα | αρχιτέκτονας |
Ο Κρίστοφ Χάουμπιτς (πιθανώς 1549 - 1587) ήταν Γερμανός αρχιτέκτων στην περιοχή του Μέκλενμπουργκ τον 16ο αιώνα.
Βιογραφικό
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Αναφέρεται για πρώτη φορά το 1549 να φέρει την επαγκελματική ιδιότητα του Προϊστάμενου Κτίστη (γερμ. Maurermeister) υπό του Δούκα Γιόχαν Άλμπρεχτ Α' (γερμ. Herzog Johann Albrecht I.) στην πόλη Βίτενμπουργκ (γερμ. Wittenburg). Ο Δούκας του επέτρεψε να τον συνοδεύσει σε ένα ταξίδι του στην Πρωσία. Από κει και μετά τον βρίσκουμε να εργάζεται στο Παλάτι της Σβερίν (γερμ. Schweriner Schloss) μαθητευόμενος του Μπαπτίστα Παρρ και του Φρανσέσκο α Μπορνάου, ενός Ιταλού αρχιτέκτονα κάστρων.
Κύρια του απασχόληση ήταν η κατασκευή των οχυρών τοίχων και των προμαχώνων του παλατιού. Έκτισε επίσης το εκκλησάκι που βρίσκεται μέσα στο κάστρο, το οποίο ήταν ο χρονικά πρώτος ναός της προτεσταντικής εκκλησίας στο Μέκλενμπουργκ. Το 1567, και ενώ ήταν απασχολημένος με το εκκλησάκι, ανέλαβε την διεύθυνση της διεύρυνσης του οπλοστασίου και της καθιστικής αίθουσας του κάστρου.
Στο διάστημα μεταξύ 1570 και '73 έκτισε το Παλάτι του Γκάμπεμπους για τον επίσκοπο του Ράτζεμπουργκ, τον Κρίστοφ φον Μέκλενμπουργκ. Έλαβε τον βαθμό του βαρονικού αρχιτέκτονα και έκανε μια σειρά έργων, μεταξύ άλλων το 1573 έκτισε το υδραγωγείο του Βίσμαρ, το '74 ανακαίνισε το αρχοντικό στην Ρένα και διάφορα άλλα έργα στην Σβερίν και Ντέμιτζ.
Το 1580 ο Δούκας Μπόγκισλαβ ΙΓ' της Πομμερανίας του ανάθεσε ο έργο μετατροπής της τέως μονής του Νόιενκαμπ και να το κάνει δουκικό παλάτι, το Φράντζμποθργκ.[2]
Το 1583 ο Κρίστοφ φον Μέκλενμπουργκ του απέδωσε τον τίτλο Δουκικού Αρχιτέκτονα. Ακολούθησε η ίδια απονομή και από τον Δούκα Γιόχαν Η' του Μέκλενμπουργκ-Σβερίν. Ο Κρίστοφ Χάουμπιτς αναφέρεται για τελευταία φορά το 1587.
Ο Θυρεός του έφερε μια οβίδα που εκρήγνυται και από πάνω ένα βασιλικό στέμμα με τρία σπαθιά.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Georg Christian Friedrich Lisch: Geschichte der fürstlichen Residenz-Schlösser zu Wismar, Schwerin und Gadebusch. (Aufsatz 1, Bd. 5), Schwerin 1840 Αρχειοθετήθηκε 2016-03-04 στο Wayback Machine. bei der Landesbibliothek Mecklenburg-Vorpommern.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2015.
- ↑ Hans Branig: Geschichte Pommerns Teil I; Vom Werden des neuzeitlichen Staates bis zum Verlust der staatlichen Selbstständigkeit 1300-1648. S. 148. Böhlau Verlag Köln Weimar Wien 1997, ISBN 3-412-07189-7
 |
Αυτό το βιογραφικό λήμμα σχετικά με έναν αρχιτέκτονα χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |