Κούρος Σουνίου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κούρος του Σουνίου
Ο Κούρος, όπως εκτίθεται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο
ΟνομασίαΚούρος του Σουνίου
Έτος δημιουργίαςπερ. 610-600 π.Χ.
Διαστάσεις3.05 μ.
ΜουσείοΕθνικό Αρχαιολογικό
Μουσείο
Αριθμός καταλόγου2720
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Κούρος του Σουνίου είναι υπερφυσικού μεγέθους αναθηματικό άγαλμα της αρχαϊκής περιόδου. Η συμβατική ονομασία οφείλεται στον χώρο εύρεσης του, το Ιερό του Ποσειδώνα στο Σούνιο.[1] Εκτίθεται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο.

Περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Κούρος του Σουνίου αποτελεί ένα από τα πρωιμότερα δείγματα μνημειακής αρχαϊκής πλαστικής.[2] Απεικονίζει μία ιστάμενη ανδρική γυμνή μορφή σε μετωπική στάση, με τους βραχίονες καθήμενους. Οι λεπτομέρειες του ωοειδούς προσώπου είναι στιλιζαρισμένες[σημ. 1], δηλαδή δεν πρόκειται για εικονιστικό άγαλμα, αλλά για ιδεαλιστικό έργο. Στο πρόσωπο, δεσπόζουν το υψηλό μέτωπο, το μαλακό πλάσιμο της σάρκας στις παρειές και, συμμετρικά ως προς τον κατακόρυφο άξονα της μύτης, οι αμυγδαλόσχημοι οφθαλμοί. Οι φθορές που παρατηρούνται στην επιφάνεια του προσώπου δεν επιτρέπουν την λεπτομερέστερη τεχνοτροπική του ανάλυση.

Την κεφαλή του αγάλματος πλαισιώνει η περίτεχνη κόμμωση, που διευθετείται σε ομάδες αστραγαλωτών βοστρύχων[σημ. 2] στο πίσω μέρος της, ενώ το μέτωπο επιστέφεται από κοχλιωτούς βοστρύχους.

Οι ανατομικές λεπτομέρειες του κορμού αποδίδονται σχηματοποιημένα, με αδρή χάραξη. Διακρίνονται οι στερνοκλειδομαστοειδείς και οι θωρακικοί μύες, ενώ η λεγομένη linea alba («λευκή γραμμή») διατρέχει κατακόρυφα την κοιλιακή χώρα στο μέσο αυτής και αποδίδεται ως αβαθής αυλάκωση. Οι βραχίονες είναι ελαφρώς λυγισμένοι στον αγκώνα. Οι κοιλιακοί μύες υποδηλώνονται με χάραξη. Ιδιαίτερη πλαστικότητα παρατηρείται στις βουβωνικές γραμμές και στα γεννητικά όργανα, τα οποία είναι μερικώς αποκεκρουμένα[σημ. 3].

Τα ισχία είναι παράλληλα, με το δεξιό τοποθετημένο ελαφρώς μπροστά, δίνοντας την ψευδαίσθηση της κίνησης. Οι μηροί της μορφής έχουν ιδιαίτερο όγκο. Τα γόνατα («λειψυρά γυία») είναι σχηματοποιημένα, με την μορφή μικρών δίσκων που περιβάλλονται από τους ανάγλυφα αποδοσμένους τένοντες. Εμφανής είναι η μυολογία στις κνήμες. Ο δεξιός πους[σημ. 4] έχει συμπληρωθεί.

Τεχνοτροπία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

O Κούρος του Σουνίου αποτελεί ένα από τα πρωιμότερα δείγματα αρχαϊκής πλαστικής, καθώς εντάσσεται στην χρονική βαθμίδα περί το 600 π. Χ.[3] Πρόκειται για μία ραδινή[σημ. 5] μορφή, κατά τα πρότυπα του αττικοϊωνικού εργαστηρίου. Η στιλιζαρισμένη κόμμωση και οι λεπτομέρειες του προσώπου, καθώς και η διάθεση διακοσμητικότητας στις ανατομικές λεπτομέρειες, υποδηλώνουν οτι ο καλλιτέχνης επηρεάζεται έντονα από ανατολίζοντα ή αιγυπτιακά πρότυπα[4], χωρίς να έχει ακόμα κατακτήσει την φυσιοκρατική απόδοση της ανθρώπινης μορφής.

Χρονολόγηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Oι αστραγαλωτοί βόστρυχοι, το σχήμα των οφθαλμών και του προσώπου και η αυστηρή μετωπικότητα παραπέμπουν στην ελαφρώς πρωιμότερη κεφαλή του Διπύλου (περί το 610 π.Χ.), η οποία ανήκει σε μνημειακό κούρο και βρέθηκε στην περιοχή του Κεραμεικού[5].

Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Δεν αποδίδονται φυσιογνωμικές λεπτομέρειες. Επομένως, το πρόσωπο δεν αποτελεί πορτραίτο.
  2. τούφες μαλλιών
  3. σπασμένα
  4. πόδι, το μέρος του ποδιού από τον αστράγαλο ως το πέλμα
  5. ψηλόλιγνη

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Kallipolitis, σελ. 47.
  2. Γιαλούρης, σελ. 226
  3. Kallipolitis, σελ. 50 κ.εξ.; Γιαλούρης, σελ. 226.
  4. Richter, σελ. 157
  5. Richter, σελ. 162

Βιβλιογραφικές πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]