Κοινή λογική

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο όρος κοινή λογική αντικατοπτρίζει την «αίσθηση» που έχει κανείς για κάτι χωρίς πολλή σκέψη, στηριγμένος στη μέση εμπειρία και γνώση του καθημερινού ανθρώπου.

Διαφοροποίηση της λεκτικής επιλογής για τον όρο σε άλλες γλώσσες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στην αγγλική γλώσσα ο όρος αναφέρεται ως «κοινή αίσθηση» (common sense) και όχι ως «κοινή λογική». Όμοια στην γερμανική (gemeinsinn), στη γαλλική (sens commun), στην ιταλική (senso comune) κλπ.

Προέλευση του όρου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Αριστοτέλης πρώτος μιλά για κοινή λογική[1] και αναφέρεται σε αυτήν ως μια πραγματική δύναμη «εσωτερικής αίσθησης» του ανθρώπου που είναι αποτέλεσμα της σύνθεσης και της κριτικής των πέντε αισθήσεων.[2] Η άποψη αυτή απέχει από μετέπειτα θεωρήσεις.[3]

Κοινή λογική και κοινωνία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κοινή λογική ονομάζουμε και το φαινόμενο αυτό, όπου κάθε κοινωνία έχει σαν κατεστημένο, στον τρόπο σκέψης (σαν μάζα), δηλαδή τα ήθη και τα έθιμα αλλά και τους Νόμους που η πλειοψηφία ακολουθεί, καθ' όσον οι κανόνες αυτοί απορρέουν από την κουλτούρα αυτή που οδηγεί σε εκμάθηση και συνήθειες συγκεκριμένου τρόπου ζωής.[εκκρεμεί παραπομπή] Χάρις εις τους νόμους αυτούς εξασφαλίζεται η βιωσιμότητα των κοινωνιών. Οι κοινωνίες στις οποίες αναφέρεται το παρόν θέμα ποικίλουν, λαμβάνοντας υπ' όψιν το γεγονός ότι ο όρος "Κοινωνία" αντιπροσωπεύει μια Μητρόπολη η οποία και απαρτίζεται από εκατομμύρια ανθρώπους - ή, πιο απλά, από μιά "πυρηνική" οικογένεια. Οι νόμοι αυτοί είναι ο σκελετός της κοινής λογικής, αλλά όπως αναφέρθηκε εκ των προτέρων, για να έχουμε καλύτερη κατανόηση του ορισμού "κοινή λογική", πρέπει να κατανοήσουμε την κουλτούρα κάθε ομάδας.[εκκρεμεί παραπομπή]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. «Αριστοτέλης». greekbooks.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Ιουνίου 2012. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουλίου 2012. 
  2. Aristotle: De Anima, Book III, Part 2
  3. Thomas Aquinas: Summa Theologiae, Pars I, Q. 78 A. 4 Ad 1