Κινηματογράφος της Νότιας Ινδίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Τα στούντιο AVM στο Τσεννάι, το παλαιότερο σωζόμενο στούντιο στην Ινδία.

Ο κινηματογράφος της Νότιας Ινδίας, αναφέρεται στον κινηματογράφο των τεσσάρων μεγάλων κινηματογραφικών βιομηχανιών στη Νότια Ινδία, όπου ασχολούνται κυρίως με τη δημιουργία ταινιών μεγάλου μήκους στις τέσσερις κύριες γλώσσες της περιοχής, συγκεκριμένα — Ταμίλ, Τελούγκου, Κανάντα και Μαλαγιαλάμ. Συχνά αναφέρονται στην καθομιλουμένη ως Κόλιγουντ (Kollywood), Τόλιγουντ (Tollywood), Σάνταλγουντ (Sandalwood) και Μόλιγουντ (Mollywood).

Αν και οι τέσσερις βιομηχανίες αναπτύχθηκαν ανεξάρτητα για μεγάλο χρονικό διάστημα, η ακαθάριστη ανταλλαγή καλλιτεχνών και τεχνικών, καθώς και η παγκοσμιοποίηση συνέβαλε στη διαμόρφωση αυτής της νέας ταυτότητας. [1] Μέχρι το 2010, η Νότια Ινδία διέθεται 6.320κινηματογραφικές αίθουσες, ή περίπου το 62% των 10.167 κινηματογραφικών αιθουσών στην Ινδία. [2]

Για το οικονομικό έτος 2013, τα συνδυασμένα καθαρά έσοδα από τα εισιτήρια της κινηματογραφικής βιομηχανίας Ταμίλ και Τελούγκου ανήλθαν στο 36% των συνολικών καθαρών εσόδων του ινδικού κινηματογράφου. [3] Το 2021, το συνδυασμένο εγχώριο box office των τεσσάρων κινηματογραφικών βιομηχανιών της Νότιας Ινδίας ανήλθε σε 2.400 ₹ crore, ξεπερνώντας αυτό των αγορών ταινιών Χίντι, όπου το σύνολο του box office ανήλθε σε ₹ 800 crore. [4] Το 2021, η κινηματογραφική βιομηχανία των Τελούγκου αναδείχθηκε ως η μεγαλύτερη κινηματογραφική βιομηχανία της Ινδίας όσον αφορά τα έσοδα από το box office. [5] [6]

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά τη διάρκεια της Προεδρίας του Μαντράς[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1897, ένας Ευρωπαίος εκθέτης προέβαλε για πρώτη φορά μια επιλογή βωβών ταινιών μικρού μήκους στο Victoria Public Hall στο Μαντράς (σημερινό Τσεννάι). [7] Όλες οι ταινίες περιείχαν μη φανταστικά θέματα και ήταν κυρίως φωτογραφημένα αρχεία καθημερινών γεγονότων. Στο Μαντράς, ιδρύθηκε το Electric Theatre για την προβολή βωβών ταινιών. [7] Ήταν ένα αγαπημένο στέκι της βρετανικής κοινότητας στο Μαντράς, ωστόσο το θέατρο έκλεισε μετά από λίγα χρόνια. Αυτό το κτίριο είναι τώρα μέρος ενός συγκροτήματος ταχυδρομείων στην Anna Salai. Στην ίδια περιοχή κτίστηκε και το Λυρικό Θέατρο . [7] Αυτός ο χώρος διέθετε μια ποικιλία εκδηλώσεων, όπως θεατρικά έργα στα αγγλικά, συναυλίες δυτικής κλασικής μουσικής και χορούς. Ως πρόσθετο αξιοθέατο προβλήθηκαν και οι βωβές ταινίες. Ο Σουαμικάνου Βίνσεντ, ένας υπάλληλος των σιδηροδρόμων της Νότιας Ινδίας στο Κοϊμπατόρε, αγόρασε έναν μηχανικό προβολέα και βωβές ταινίες από τον Γάλλο ΝτουΠόντ και δημιούργησε μια επιχείρηση ως εκθέτης ταινιών. [8]. Ο κινηματογράφος του έγινε δημοφιλής και ταξίδεψε σε όλη την πολιτεία με την κινητή μονάδα του. [9] Στα μετέπειτα χρόνια, παρήγαγε ομιλούσες ταινίες και επίσης έχτισε έναν κινηματογράφο στο Κοϊμπατόρε . [10]

Για τον εορτασμό του γεγονότος της επίσκεψης του Βασιλιά Γεωργίου Ε' το 1909, οργανώθηκε μια μεγαλειώδης έκθεση στο Μαντράς. Το κύριο αξιοθέατο του ήταν η προβολή ταινιών μικρού μήκους συνοδευόμενες από ήχο. Μια βρετανική εταιρεία εισήγαγε ένα μεγάφωνο Crone, που αποτελείται από έναν προβολέα ταινιών στον οποίο ήταν συνδεδεμένο ένα γραμμόφωνο με έναν δίσκο που περιείχε προηχογραφημένο ήχο, όπου και τα δύο λειτουργούσαν ταυτόχρονα, παράγοντας εικόνα και ήχο. Ωστόσο, δεν υπήρξε συγχρονισμένος διάλογος. Ο Raghupathy Venkaiah Naidu, ένας επιτυχημένος φωτογράφος, ανέλαβε τον εξοπλισμό μετά την έκθεση και έστησε έναν κινηματογράφο με σκηνή κοντά στο Ανώτατο Δικαστήριο του Μαντράς. [7] Ο εύπορος R. Venkaiah, το 1912 έχτισε έναν μόνιμο κινηματογράφο στην περιοχή Mount Road με το όνομα Gaiety Theatre. Ήταν ο πρώτος στο Μαντράς που προέβαλε ταινίες σε συνεχή βάση. Το θέατρο έκλεισε αργότερα για εμπορικές δραστηριότητες. [11]

Ο Βίνσεντ, ο οποίος είχε κατασκευάσει τον πρώτο κινηματογράφο της Νότιας Ινδίας στο Κοϊμπατόρε, εισήγαγε την ιδέα του "Tent Cinema" στο οποίο μια σκηνή υψωνόταν σε μια έκταση ανοιχτής γης κοντά σε μια πόλη ή ένα χωριό για την προβολή των ταινιών. Το πρώτο του είδους του ιδρύθηκε στο Μαντράς, με το όνομα "Edison's Grand Cinemamegaphone". Αυτό οφειλόταν στο γεγονός ότι οι ηλεκτρικοί άνθρακες χρησιμοποιήθηκαν για κινηματογραφικούς προβολείς. [12] Πλήρεις κινηματογραφικά στούντιο χτίστηκαν στο Σάλεμ (Στούντιο Σύγχρονων Θεάτρων) και στο Κοϊμπατόρε (Σέντραλ στούντιο, Ποσειδώνας και Πακσιράγια). Το Τσενάι έγινε το κέντρο της δραστηριότητας στούντιο με δύο ακόμη κινηματογραφικά στούντιο που χτίστηκαν στο Τσεννάι, τα Vijaya Vauhini Studios και Gemini Studios . Έτσι, με την αδιαίρετη Προεδρία του Μαντράς, που είναι η πρωτεύουσα στο μεγαλύτερο μέρος της Νότιας Ινδίας, το Τσενάι έγινε το κέντρο των ταινιών στη Νότια Ινδία.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ ET Bureau. «Southern movies account for over 75% of film revenues». The Economic Times. Ανακτήθηκε στις 1 Ιανουαρίου 2011. 
  2. ↑ «STATEWISE NUMBER OF SINGLE SCREENS». filmfederation.in. Ανακτήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 2022. 
  3. ↑ «The Digital March Media & Entertainment in South India» (PDF). Deloitte. Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2014. 
  4. ↑ Sambamurthy, Kashmeera (7 Δεκεμβρίου 2022). «The rise of South Indian Cinema: How Southern movies are going national». Moneycontrol (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 2023. 
  5. ↑ S, Srivatsan (7 January 2022). «The 'pan-Indian' strategy of Telugu cinema» (στα en-IN). The Hindu. ISSN 0971-751X. https://www.thehindu.com/entertainment/movies/the-pan-indian-strategy-of-telugu-cinema/article38163523.ece. Ανακτήθηκε στις 20 January 2022. 
  6. ↑ «Tollywood | ఆ విషయంలో బాలీవుడ్‌ను వెనక్కి నెట్టేసిన టాలీవుడ్.». Namasthe Telangana (στα Αγγλικά). 5 Ιανουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 20 Ιανουαρίου 2022. 
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 Muthukumaraswamy, M. D· Kaushal, Molly (2004). Folklore, public sphere, and civil society. NFSC www.indianfolklore.org. σελ. 116. ISBN 9788190148146. 
  8. ↑ «Pioneers In Indian Cinema – Swamikannu Vincent». Indiaheritage.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Μαΐου 2013. 
  9. ↑ Rajmohan, Joshi (2006). Encyclopaedia of Journalism and Mass Communication: Media and mass communication. Isha Books. σελ. 68. ISBN 9788182053663. 
  10. ↑ Brahmanyan (21 September 2007). «Down Memory Lane – Bioscope in Coimbatore». The Times Of India. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 June 2015. https://web.archive.org/web/20150630202911/http://o3.indiatimes.com/brahmanyan/archive/2007/09/21/4783241.aspx. 
  11. ↑ «Cinema at Round Tana». The Hindu (Chennai, India). 25 June 2003. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 October 2003. https://web.archive.org/web/20031023142920/http://www.hindu.com/thehindu/mp/2003/06/25/stories/2003062500120300.htm. Ανακτήθηκε στις 26 September 2011. 
  12. ↑ «He brought cinema to South». The Hindu (Chennai, India). 30 April 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 May 2010. https://web.archive.org/web/20100505150330/http://www.hindu.com/fr/2010/04/30/stories/2010043051340400.htm. Ανακτήθηκε στις 26 September 2011. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κινηματογράφος_της_Νότιας_Ινδίας&oldid=10220071"