Μετάβαση στο περιεχόμενο

Καρναβάλι της Βενετίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Το Βενετσιάνικο Καρναβάλι φημίζεται για τις χαρακτηριστικές μάσκες του.
Οι άνθρωποι συνηθίζουν να παρακολουθούν το Καρναβάλι φορώντας περίτεχνα κοστούμια, καθώς και μάσκες.

Το Καρναβάλι της Βενετίας (ιταλικά: Carnevale di Venezia‎‎) είναι ετήσιο φεστιβάλ, που πραγματοποιείται στη Βενετία της Ιταλίας. Το καρναβάλι τελειώνει με την έναρξη της χριστιανικής Σαρακοστής, σαράντα ημέρες πριν από το Πάσχα: την «Ευλογημένη Τρίτη» (Martedi «Grasso ή Mardi Gras), την ημέρα πριν από την Καθαρά Τετάρτη. Το φεστιβάλ είναι παγκοσμίως φημισμένο για τις περίτεχνες μάσκες του.

Λέγεται ότι το Καρναβάλι της Βενετίας ξεκίνησε από μια νίκη της «Γαληνοτάτης Δημοκρατίας» εναντίον του Πατριάρχη της Ακυληίας Ουλρίκο ντι Τρέβεν κατά το έτος 1162. Σε ανάμνηση αυτής της νίκης, οι άνθρωποι άρχισαν να χορεύουν και να κάνουν συγκεντρώσεις στην πλατεία του Αγίου Μάρκου στη Βενετία. Προφανώς, αυτό το φεστιβάλ ξεκίνησε εκείνη την περίοδο και έγινε επίσημο στην Αναγέννηση.[1] Το δέκατο έβδομο αιώνα, το μπαρόκ καρναβάλι ήταν ένας τρόπος αποθήκευσης της εικόνας του γοήτρου της Βενετίας στον κόσμο.[2] Ήταν πολύ διάσημο κατά τη διάρκεια του δέκατου όγδοου αιώνα.[3] Ενθάρρυνε την ελευθερία και την ευχαρίστηση, αλλά χρησιμοποιήθηκε επίσης για την προστασία των Ενετών από την αγωνία για το παρόν και το μέλλον.[4] Ωστόσο, σύμφωνα με τον κανόνα του βασιλιά της Αυστρίας, το φεστιβάλ είχε τεθεί εκτός νόμου εξ ολοκλήρου το 1797 και η χρήση των μασκών απαγορεύθηκε αυστηρά. Επανεμφανίστηκε σταδιακά κατά τον δέκατο ένατο αιώνα, αλλά μόνο για μικρά χρονικά διαστήματα και πάνω απ' όλα για ιδιωτικές γιορτές, όταν έγινε μια ευκαιρία για καλλιτεχνικές δημιουργίες.[5]

Μετά από μακρά απουσία, το Καρναβάλι άρχισε εκ νέου να πραγματοποιείται το 1979.[6] Η Ιταλική κυβέρνηση αποφάσισε να φέρει πίσω την ιστορία και τον πολιτισμό της Βενετίας, και προσπάθησαν να χρησιμοποιήσουν το παραδοσιακό καρναβάλι ως το επίκεντρο των προσπαθειών της. Η αναδιαμόρφωση των μασκών ξεκίνησε ως άσκηση ορισμένων Ενετών φοιτητών για τον τουριστικό κλάδο. Σήμερα, περίπου 3.000.000 επισκέπτες έρχονται στη Βενετία κάθε χρόνο για το Καρναβάλι. Ένα από τα πιο σημαντικά γεγονότα είναι ο διαγωνισμός για το La maschera più bella («η πιο όμορφη μάσκα») τοποθετείται στο τελευταίο Σαββατοκύριακο της Αποκριάς και κρίνεται από μια διεθνή ομάδα σχεδιαστών μόδας.

2015 : Le stelle dell'amore από τον Horst Raack, καλύτερο κοστούμι για το επίσημο θέμα La regina della cucina veneziana από την Tanja Schulz-Hess, πιο δημιουργικό κουστούμι Monsieur Sofa et Madame Coco από τον Lorenzo Marconi
2014 : Una giornata in campagna από τον Horst Raack, και Radice Madre από την Maria Roan di Villavera
2013 : Alla Ricerca del Tempo Perduto από την Anna Marconi, πιο πολύχρωμο κουστούμι Luna Park
2012 : Il servizio da thè del settecento (ώρα για τσάι) από τον Horst Raack, πιο δημιουργικό κουστούμι  Oceano από την Jacqueline Spieweg
2011 : La famille Fabergé από τον Horst Raack, και Ommagio a Venezia από τον Paolo και την Cinzia Pagliasso και την Anna Rotonai, καλύτερο κουστούμι για το επίσημο θέμα 19th century by Lea Luongsoredju and Roudi Verbaanderd
2010 : Pantegane από την Αγγλία
2009 : The voyagers of Marco Polo από τον Horst Raack και την Tanja Schulz-Hess
2008 : Luna park από την Tanja Schulz-Hess
2007 : La Montgolfiera από την Tanja Schulz-Hess

Μάσκες καρναβαλιού

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μια επιλογή από βενετσιάνικες μάσκες καρναβαλιού

Οι μάσκες ανέκαθεν υπήρξαν ένα σημαντικό χαρακτηριστικό του βενετσιάνικου καρναβαλιού. Παραδοσιακά, οι άνθρωποι είχαν τη δυνατότητα να τις φορούν μεταξύ του φεστιβάλ του Αγίου Στεφάνου (26 Δεκεμβρίου) και την αρχή της σεζόν του καρναβαλιού, τα μεσάνυχτα της Καθαράς Τρίτης. Επειδή οι μάσκες επιτρεπόταν και στην Ανάληψη και από τις 5 Οκτωβρίου έως τα Χριστούγεννα, οι άνθρωποι μπορούσαν να περάσουν ένα μεγάλο μέρος του χρόνου μεταμφιεσμένοι. Οι κατασκευαστές των μασκών (mascherari) απολάμβαναν μια ιδιαίτερη θέση στην κοινωνία, με τους δικούς τους νόμους και τη δική τους συντεχνία.

Οι Βενετσιάνικες μάσκες μπορεί να είναι κατασκευασμένες από δέρμα, πορσελάνη ή χρησιμοποιώντας την πρωτότυπη τεχνική του γυαλιού. Οι αρχικές μάσκες ήταν μάλλον απλές στον σχεδιασμό, τη διακόσμηση, και συχνά είχαν μια συμβολική και πρακτική λειτουργία. Σήμερα, οι περισσότερες από αυτές κατασκευάζονται από γύψο και φύλλα χρυσού και είναι όλες ζωγραφισμένες στο χέρι χρησιμοποιώντας φυσικά φτερά και πολύτιμους λίθους για να διακοσμηθούν. Ωστόσο, αυτό τις καθιστά ακριβές σε σύγκριση με τις διαδεδομένες, χαμηλής ποιότητας πλαστές μάσκες που παράγονται κυρίως από κινεζικά εργοστάσια. Αυτός ο αθέμιτος ανταγωνισμός είναι ένας ακόμη παράγοντας που επιταχύνει την παρακμή αυτής της ιστορικής δεξιοτεχνίας που προσιδιάζει την πόλη της Βενετίας.

Υπάρχουν λίγα αποδεικτικά στοιχεία που εξηγούν το κίνητρο για την πρώτη μάσκα που φορέθηκε στη Βενετία. Ένας μελετητής υποστηρίζει ότι καλύπτοντας το πρόσωπο δημόσια ήταν μία μοναδική βενετσιάνικη απάντηση σε μία από τις πιο άκαμπτες ιεραρχίες στην Ευρωπαϊκή ιστορία.[7]

Οι πρώτες τεκμηριωμένες πηγές που αναφέρουν τη χρήση της μάσκας στη Βενετία μπορούν να βρεθούν ήδη από τον 13ο αιώνα.[8]

Ένας άλλος νόμος του 1339 απαγόρευσε στους Βενετούς να φορούν χυδαίες μεταμφιέσεις και να επισκέπτονται μοναστήρια, ενώ φορούσαν μάσκες. Ο νόμος απαγόρευσε επίσης τη ζωγραφική του προσώπου ενός ατόμου, ή το να φοράει γενειάδες ή περούκες.[8]

Κοντά στο τέλος της Δημοκρατίας, η χρήση των μασκών στην καθημερινή ζωή ήταν αυστηρά περιορισμένοι. Από το 18ο αιώνα, περιορίστηκε μόνο σε περίπου τρεις μήνες από τις 26 Δεκεμβρίου. Οι μάσκες παραδοσιακά φοριόταν με διακοσμητικές χάντρες που ταιριάζαν στο χρώμα.

Πολλά διαφορετικά στυλ μασκών φοριούνται στο Καρναβάλι της Βενετίας, μερικά με διακριτά ονόματα.[9] Οι άνθρωποι με διαφορετικά επαγγέλματα φορούσαν διαφορετικές μάσκες.

  1. Danilo Reato, Storia del carnevale di Venezia, Venezia, Assessorato alla Cultura della Provincia di Venezia, 1988.
  2. Gilles Bertrand, Histoire du carnaval de Venise, XIe-XXIe siècle, Paris, Pygmalion, 2013, p. 37-94.
  3. Stefania Bertelli, Il Carnevale di Venezia nel Settecento, Roma, Jouvence, 1992.
  4. James H. Johnson, Venice incognito: masks in the Serene Republic, Berleley, University of California Press, 2011; Gilles Bertrand, Histoire du carnaval de Venise, XIe-XXIe siècle, Paris, Pygmalion, p. 95-235.
  5. Gilles Bertrand, Histoire du carnaval de Venise, XIe-XXIe siècle, Paris, Pygmalion, 2013, p. 237-310.
  6. Alessandro Bressanello, Il carnevale in età moderna: 30 anni di carnevale a Venezia 1980-2010, Venezia, Studio LT2, 2010; Fulvio Roiter, Carnaval de Venise, Lausanne, Payot, 1981.
  7. Johnson, James H. (2011). Venice incognito: masks in the serene republic. σελ. 54. ISBN 9780520267718. 
  8. 8,0 8,1 Janet Sethre, The souls of Venice, 2003. Page 132.
  9. Danilo Reato: Les masques de Venise, Paris, Hersher, 1991 (α΄ έκδοση 1988)