Κάστρο του Μάουτερντορφ
Συντεταγμένες: 47°8′15.0″N 13°40′41.9″E / 47.137500°N 13.678306°E
| Κάστρο του Μάουτερντορφ | |
|---|---|
| Burg Mauterndorf | |
 | |
 | |
| Είδος | κάστρο[1] και μουσείο |
| Διεύθυνση | Markt 27[1] |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 47°8′15″N 13°40′42″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Mauterndorf[1] |
| Χώρα | Αυστρία[1] |
| Έναρξη κατασκευής | 1253 |
| Χρηματοδότης | Archbishopric of Salzburg |
| Προστασία | προστατευόμενο μνημείο[1] |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Το Κάστρο του Μάουτερντορφ (γερμανικά: Burg Mauterndorf) είναι κάστρο στον δήμο Μάουτερντορφ, στο αυστριακό κρατίδιο του Σάλτσμπουργκ. Βρίσκεται σε υψόμετρο 1.138 μέτρων. [2]
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ρωμαϊκό φρούριο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Κάστρο Μάουτερντορφ χτίστηκε πιθανώς στη θέση ενός παλιού ρωμαϊκού φρουρίου, που χρονολογείται από το 326 μ.Χ. ή νωρίτερα. Το φρούριο προστάτευε τον ρωμαϊκό ορεινό δρόμο από την Τεουρνία μέσω του περάσματος Ραντστάντερ Τάουερν στο Ιουβάβουμ (σημερινό Σάλτσμπουργκ)[3] και χρησίμευε ως κατοικία του Ρωμαίου διοικητή στην επαρχία Noricum. Το αρχικό φρούριο καταστράφηκε κατά την περίοδο των μεγάλων μεταναστεύσεων.
Μεσαιωνικό κάστρο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ένα κάστρο που χτίστηκε στην τοποθεσία τα μετέπειτα χρόνια χρηματοδοτήθηκε και υποστηρίχθηκε από ένα σύστημα συλλογής διοδίων (γερμανικά: Maut) για τον κοντινό δρόμο. Απόδειξη για αυτό προέρχεται από μια πράξη δώρο, που εκδόθηκε από τον αυτοκράτορα Ερρίκο Β' το έτος 1002. Το "Dorf" είναι γερμανικό επίθημα για χωριό ή οικισμό. Το ίδιο το κάστρο δεν αναφέρθηκε παρά μόνο το 1253, την εποχή που ανεγέρθηκε το φυλάκιο (Bergfried). Το φρούριο, που κατείχαν οι πρίγκιπες-αρχιεπίσκοποι του Σάλτσμπουργκ, διευρύνθηκε σημαντικά υπό την κυριαρχία των αρχιεπισκόπων Μπούρκχαρντ Βάισμπριαχ (1420/23–1466) και Λέοναρντ φον Κόιτσαχ (περίπου 1442–1519) κατά τον 15ο αιώνα, για να φτάσει στη μορφή του, που έχει ακόμα και σήμερα.[3]
Σύγχρονη περίοδος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το σύστημα διοδίων στο δρόμο πέρασμα Ραντστάντερ Τάουερν υποστήριξε το κάστρο και το χωριό μέχρι το 1803, όταν η είσπραξη των διοδίων εγκαταλείφθηκε κατά τη διάρκεια των Ναπολεόντειων Πολέμων. Το 1806 το κάστρο έγινε κτήση του αυστριακού κράτους.
Το 1894 το Κάστρο Μάουτερντορφ αγοράστηκε από τον Χέρμαν Επενστάιν ως χειρουργός του Πρωσικού Στρατού στο Βερολίνο. Ανακαίνισε και αποκατέστησε το κατεστραμμένο κάστρο με μεγάλη προσπάθεια για χρήση ως κατοικία. Το 1908 απέκτησε τον δευτερεύοντα τίτλο του Ρίτερ φον Μάουτερνμπουργκ από τον Αυστριακό αυτοκράτορα Φραντς Ιωσήφ Α' για τις αξιόλογες υπηρεσίες και τη δωρεά του στο Στέμμα.
Κατά τη διάρκεια της θητείας του στη γερμανική Νοτιοδυτική Αφρική στα τέλη της δεκαετίας του 1880, ο Επενστάιν είχε γίνει φίλος με τον Επίτροπο Χάινριχ Ερνστ Γκαίρινγκ. Πίσω στη Γερμανία, πρόσφερε στην οικογένεια Γκαίρινγκ φιλοξενία στις κατοικίες του. Έγινε ο θεράπων ιατρός (και μόνο λίγο κρυφός εραστής) της συζύγου του Γκέρινγκ, Φραντζίσκα, καθώς και νονός και μέντορας των παιδιών του. Η οικογένεια Γκαίρινγκ, μεταξύ των οποίων οι νεότεροι γιοι Χέρμαν και Άλμπερτ, έμεναν συχνά στο Κάστρο Μάουτερντορφ ως καλεσμένοι του Επενστάιν. Ο Επενστάιν αργότερα έγινε πολιτογραφημένος Αυστριακός πολίτης και συνταξιοδοτήθηκε μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, για να ζήσει στο Μάουτερντορφ. Το 1923 δέχθηκε τον Χέρμαν Γκαίρινγκ, που είχε διαφύγει από τη Γερμανία μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα της μπιραρίας, για να αποφύγει την ποινική δίωξη.
Όταν ο Επενστάιν πέθανε το 1934, η περιουσία θα περνούσε στη χήρα του, που η ίδια κληροδότησε το κάστρο στο βαφτιστήρι του Επενστάιν, Χέρμαν Γκαίρινγκ, μετά το θάνατό της το 1939. Ο Γκαίρινγκ, ωστόσο, ποτέ δεν ήταν επίσημα ο ιδιοκτήτης του κάστρου, καθώς η εγγραφή στο κτηματολόγιο δεν έγινε ποτέ, κάτι που αποφασίστηκε σε μια ετήσια δίκη μεταξύ των κληρονόμων του Επενστάιν και του κράτους της Γερμανίας. Στο τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ο Γκαίρινγκ προσπάθησε να καταφύγει στο «κάστρο της νιότης μου», ωστόσο παραδόθηκε στις δυνάμεις του αμερικανικού στρατού στο κοντινό Μπρουκ, επειδή φοβόταν τα στρατεύματα του Κόκκινου Στρατού ότι θα ανέβαιναν στην κοιλάδα του Μουρ προς το Μάουτερντορφ.
Μουσείο, πολιτιστικός χώρος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Από το 1968 το κτήριο ανήκει στο κρατίδιο του Σάλτσμπουργκ και το 2003 ιδρύθηκε ένα μουσείο κάστρου.[3] Ορισμένες άλλες επιχειρήσεις μοιράζονται τις εγκαταστάσεις, συμπεριλαμβανομένου ενός γνωστού τοπικού εστιατορίου και υπηρεσίας catering. Άλλες χρήσεις ήταν ως χώρος συνάντησης για επιστημονικά συνέδρια διεθνούς κύρους και ως χώρος για διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις. Το Περιφερειακό Μουσείο Λουνγκάου άνοιξε τον Μάιο του 2007 υπό την καθοδήγηση της επιμελήτριας Χέλγκα Γκαπμάγιερ. Το μουσείο έχει περάσει από πολλά στάδια κατασκευής, για να πετύχει το θέμα του «Παράδοση με νέα ματιά».
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Wiki Loves Monuments monuments database. 18 Αυγούστου 2017. tools
.wmflabs .org /heritage /api /api .php?action=search&format=json&srcountry=at&srlanguage=de&srid=24215. - ↑ «Burg Mauterndorf Altitude and Location». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Μαΐου 2022. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2022.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 «History». Burg Mauterndorf (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2022.
- Manvell, Roger (2006). Göring. London: Greenhill Books.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|