Κάστρο της Άτσι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κάστρο της Άτσι
Χάρτης
Είδοςκάστρο[1], military museum building[2][3], αρχαιολογικό μουσείο[4], μουσείο φυσικής ιστορίας[4], historical park museum[5] και museum of a public entity[3]
ΔιεύθυνσηPiazza Castello 2, 95021 Aci Castello[2], Piazza Castello, 25[1] και Piazza Castello, 95021 Aci Castello[3]
Γεωγραφικές συντεταγμένες37°33′15″N 15°8′58″E
Διοικητική υπαγωγήAci Castello[6][2][1]
ΧώραΙταλία[6][1]
ΙδιοκτήτηςΒυζαντινή Αυτοκρατορία
Προστασίαιταλικό πολιτισμικό αγαθό[6][7]
Commons page Πολυμέσα
δεδομένα (π)

Το Κάστρο της Άτσι (ιταλικά : Castello di Aci) είναι κάστρο στην Ιταλία που βρίσκεται στο χωριό Άτσι καστέλο στην επαρχία της Κατάνια. Η οχύρωση είναι αβέβαιης προέλευσης. Κατά τη διάρκεια του Σικελικού εσπερινού, καταλήφθηκε από τον Ρογήρο ντε Λούρια και πολιορκήθηκε πολλές φορές. Σήμερα στεγάζει μουσείο.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το ακρωτήρι του βασάλτη (promontorio basaltico), όπου βρίσκεται το κάστρο, διαχωρίστηκε από την ηπειρωτική χώρα από την ηφαιστειακή έκρηξη του 1169. Ιστορικά, το πρώτο κάστρο χτίστηκε τον έβδομο αιώνα μ.Χ. (σύμφωνα με άλλους στο έκτο αιώνα) από τους Βυζαντινούς σε μια υπάρχουσα οχύρωση της Ρωμαϊκής περιόδου ίσως του 38 μ.Χ. και ονομαζόταν "Κάστρο Γιακίς" (Castrum Jacis) με στόχο την προστασία του πληθυσμού από τις αραβικές επιδρομές.

Το καλοκαίρι του 902 ο εμίρης Ιμπραχήμ κατέλαβε την ισχυρή Ταορμίνα και ήταν έτοιμος να εισβάλει στο κάστρο της Άτσι. Ο πληθυσμός τότε συνθηκολόγησε μαζί του και παρέδωσε το κάστρο αμαχητί, οι μουσουλμάνοι δεν πείραξαν την χώρα αλλά ισοπέδωσαν το κάστρο.

Στο 909 ο χαλίφης Αλ Μουζ ξανάχτισε πάνω σε έναν βράχο κάστρο (το Qalat) που ήταν μέρος ενός ευρύτερου αμυντικού συστήματος που αποσκοπούσε στην προστασία της πόλης.

Το δέκατο αιώνα σύμφωνα με τον αραβικό κανόνα το χωριό ονομαζόταν "Al-Yag ή Yag-Li", ήταν ένα σημαντικό κέντρο της Σικελίας στην ανατολική Ευρώπη (σύμφωνα με τον Al-Muqaddas , ιστορικό που έγραψε το Kitab 'ahsan στο ταξίμι). Ευδιάκριτο όμως παρέμεινε και το βυζαντινό ύφος, τόσο πολύ, ώστε ο συγγραφέας Ίμπν αλ Αθίρ στο βιβλίο του αναφέρει την Άτσι ως κέντρο της αντίστασης[8].

Με την Νορμανδική κατάκτηση της Σικελίας το κάστρο και η περιοχή πέρασε σε νέο καθεστώς και χωρίστηκε σε φέουδα. Το 1092 το κάστρο της Άτσι και η γύρω περιοχή παραχωρείται στον ηγούμενο και επίσκοπο της Κατάνια Ανφκέριο της Αγίας Ευθυμίας[9] και χρησιμοποιήτε η βυζαντινή του ονομασία. Στις 17 Αυγούστου 1126 ο επίσκοπος της Κατάνια έφερε στο κάστρο τα λείψανα της Αγίας Αγαθής, τα έφεραν από την Κωνσταντινούπολη όπου βρίσκονταν ιππότες[10]. Μέσα σε ένα μικρό εκκλησάκι εξακολουθούν να υπάρχουν ίχνη μιας τοιχογραφίας με τον εορτασμό της εκδήλωσης.

Το κάστρο από τη θάλασσα (φωτογραφία : inizi Novecento)

Η ηφαιστειακή έκρηξη του 1169 είχε ξεκινήσει με μικροσεισμούς από τις 4 του Φλεβάρη και ήταν θανατηφόρα. Η λάβα από την έκρηξη έφτασε στο κάστρο και γεφύρωσε το στενό που το χώριζε από την ακτή.

Το 1239 ο αυτοκράτορας Φρειδερίκος Β΄ της Σουαβίας αφαίρεσε το κάστρο από τον επίσκοπο[11]. Το 1277 το χωριό είχε 1.200 κατοίκους που έμεναν γύρω από το κάστρο .

Στο τέλος του δέκατου τρίτου αιώνα το κάστρο πέρασε πάλι στον επίσκοπο της Κατάνια. Κατά τη διάρκεια του Σικελικού Εσπερινού , όπου συμμετείχε το χωριό, ο Φρειδερίκος Γ΄ της Αραγονίας έδωσε το Άτσι στον Ρογήρο ντε Λούρια το 1297 με τον όρο να δίνει κάθε χρόνο όχι λιγότερο από 30 ουγγιές χρυσού στον επίσκοπο της Κατάνια, το οποίο στην πραγματικότητα δεν έγινε ποτέ. Αργότερα ο Φρειδερίκος επιτέθηκε στο κάστρο και τον Λούρια και το κατέλαβε έπειτα από πολιορκία. Το 1320 το παραχώρησε στον Αλαγκόνα Μπλάσκο Β΄, το 1326 λεηλατήθηκε από τα στρατεύματα του Ροβέρτο των Ανζού[12].

Στο 1329 η περιοχή και πάλι καταστράφηκε από έναν τρομερό σεισμό και την έκρηξη που έπληξε μεγάλο τμήμα της επικράτειας. Από τη νέα ανοικοδόμηση, αυτή τη φορά στα βόρεια δημιουργήθηκε ο οικιοσμός Νέα Ακουίλα. Το 1353 πέθανε στο κάστρο ο βασιλιάς Λουδοβίκος της Αραγωνίας μόλις 17 ετών[13]. Το 1354 το κάστρο κατακτήθηκε από τον Ατζαγιόλι που απέστειλε στη Σικελία ο Λουδοβίκος του Ανζού.

Το 1356 ο κυβερνήτης της Μεσίνα, Νίκολας Σεζαρέο, μετά από διαφωνίες με τον Αρτάλε ι Αλαγκόνα, ζήτησε ενισχύσεις από τον Λουδοβίκο της Ανζού, ο οποίος έστειλε τον στρατάρχη Ατσαγιόλι. Τα στρατεύματα μα βοήθεια από τη θάλασσα με πέντε γαλέρες κατέλυσε και πάλι το έδαφος της Άτσι και πολιορκεί το κάστρο χωρίς να καταφέρει να το καταλάβει.

Κατά τη διάρκεια της εξέγερσης κατά του οίκου της Αραγονίας ο Αρτάλε Αραγκόνα Β΄ επαναστάτησε έστησε οδοφράγματα κι οχυρώθηκε στο κάστρο. Μόνο μετά από μια μακρά πολιορκία του κάστρου αυτό καταλήφθηκε κι έληξε η επανάσταση. Λέγεται ότι κατελήφθη όταν οι πολιορκητές κατάφεραν να κόψουν την παροχή του νερού στο κάστρο[14]. Σε 1398 Πάντα βασιλιάς Μάρτιν ο νεώτερος έκανε τα εδάφη του Άρτσι βασιλική περιουσία[15], πιθανώς για να εμποδίσει την επιστροφή τους στα χέρια των βαρόνων. Το 1399 είχε δοθεί προνόμιο απαλλαγής από τους τελωνειακούς φόρους. Στο 1402 ο βασιλιάς Μάρτιν ο νεώτερος έκανε το κάστρο σπίτι του με τη δεύτερη σύζυγό του Μπλάνς της Ναβάρρας. Το 1404 το χωριό είχε 2.400 κατοίκους.

Στο δέκατο πέμπτο αιώνα,το Άτσι και η γύρω περιοχή άλλαξε πολλές φορές χέρια μέχρι το 1530. Το 1421 ο αντιβασιλέας της Σικελίας Φερδινάδος Βελάσκεζ το αγόρασε για 10.000 φιορίνια. Από το θάνατο του Βελάσκεζ το 1434 θα περάσει στο βασιλικό βρέφος της Ισπανίας Ντον Πέντρο και στη συνέχεια στον βασιλιά Αλφόνσο το 1437. Το 1439 το κάστρο θα περάσει στην οικογένεια Πλαταμόνε και στη συνέχεια το 1468 στους βαρώνους του Μαστραντόνιο.

Από τα μέσα του δέκατου έκτου αιώνα το κάστρο θα χρησιμοποιηθεί για πρώτη φορά ως στρατώνας και στη συνέχεια ως φυλακή. Στο 1647 το κάστρο πωλήθηκε στον Φίλιππο IV της Ισπανίας για 7500 κορώνες. Θα υποστεί νέες καταστροφές στον σεισμό της 11ης Ιανουαρίου 1693. Το 1969 θα αποκατασταθεί και στη συνέχεια από το 1985 είναι ανοιχτό και λειτουργεί σαν μουσείο.

Σήμερα η πρόσβαση γίνεται μέσω μιας σκάλας στην τοιχοποιία, στο σημείο όπου βρισκόταν η ξύλινη κινητή γέφυρα που χρησιμοποιούνταν παλιότερα. Στο κέντρο του κάστρου είναι ο τετράγωνος πύργος επίκεντρο του φέουδου. υπάρχει ένας μικρός βοτανικός κήπος κι ένα βυζαντινό παρεκκλήσι.

Παραπομπές & σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Atlante castellano d'Italia.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 «Indagine sui musei e le istituzioni similari». ISTAT 2020 survey on museums and similar institutions. 2022.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 «Indagine sui musei e le istituzioni similari». ISTAT 2022 survey on museums and similar institutions. 2024.
  4. ↑ 4,0 4,1 Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής της Ιταλίας: «Indagine sui musei e le istituzioni similari». ISTAT 2019 survey on museums and similar institutions. 2021.
  5. ↑ Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής της Ιταλίας: «Indagine sui musei e le istituzioni similari». ISTAT 2011 survey on museums and similar institutions. 28  Νοεμβρίου 2013.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 dati.beniculturali.it.
  7. ↑ Wiki Loves Monuments Italia.
  8. ↑ Citazione da ipaesaggi.it Αρχειοθετήθηκε 2007-05-14 στο Wayback Machine.
  9. ↑ Parla della concessione del castello di Aci la voce Angerio da S.Eufemia
  10. ↑ Il viaggio di Goselino e Gisliberto viene descritto dalla voce Sant'Agata
  11. ↑ Cita la rimozione di Gualtiero di Palearia, icastelli.it Αρχειοθετήθηκε 2005-02-10 στο Wayback Machine.
  12. ↑ L'assalto angioino viene riportato in Cenni storici Αρχειοθετήθηκε 2014-12-18 στο Wayback Machine. a cura di Matteo Donato
  13. ↑ Cita la morte presso il castello di Aci la voce Ludovico d'Aragona
  14. ↑ L'assalto al castello viene riportato da icastelli.it Αρχειοθετήθηκε 2005-02-10 στο Wayback Machine.
  15. ↑ Citazione dal documento on-line Cenni storici sul blasone Αρχειοθετήθηκε 2007-09-19 στο Wayback Machine. curata dal prof. Matteo Donato

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Brocato D., Scarcella G., Castelli e luoghi fortificati della provincia di Catania, edito da Apt Catania, 2004.
  • Raccuglia S., Storia di Aci, ristampa, edito dalla Accademia degli Zelanti e dei Dafnici, Acireale 1987.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

CC-BY-SA
Μετάφραση 		Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Castello di Aci της Ιταλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες).
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κάστρο_της_Άτσι&oldid=10189248"