Ιωάννης Β΄ του Σαλέρνο
Ιωάννης Β΄ του Σαλέρνο | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 10ος αιώνας Ιταλία |
Θάνατος | 999 |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Οικογένεια | |
Τέκνα | Γουαϊμάρος Γ΄ του Σαλέρνο |
Ο Ιωάννης Β΄, αποκαλούμενος ο Καταραμένος (Maledictus), (απεβ. μεταξύ 994 και 998), γιος του Λάμπερτ του Σπολέτο, ήταν ο κόμης του παλατιού του Σαλέρνο το 980 και ενεργούσε ως επίτροπος για τον πρίγκιπα Πανδόλφος Β΄. Τον έδιωξε με τον πρίγκιπα ο Mάνσo, δούκας του Αμάλφι, το 981. Η κυριαρχία των Αμαλφιτών και του γιου του Ιωάννη Α΄ ήταν καταπιεστική και ο τοπικός πληθυσμός ξεσηκώθηκε και εξέλεξε τον Σπολετανό Ιωάννη Β΄ ως πρίγκιπα το 983, εκδιώκοντας τον Μάνσο.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Προσπάθησε, διορίζοντας τον γραφέα του Τότο ως επιμελητή (advocat), να ελέγξει το μοναστήρι του Σαν Μάσιμο και την περιουσία του, αλλά απέτυχε. Μαζί με τη σύζυγό του Σιχελγκάιτα, ίδρυσε το Σάντα Μαρία ντε Ντόμνο και το έθεσε απευθείας στην αρχιεπισκοπή του Σαλέρνο. Υπό τον πρώτο του ηγούμενο, τον Ράντοαλντ, ήταν πολύ επιτυχημένο, αν και οι προσπάθειες του Ιωάννη Β΄ να ελέγξει τη θρησκεία στο πριγκιπάτο του ήταν λιγότερο. Τον Ιανουάριο του 984, ο Ιωάννης έκανε συγκυβερνήτη τον γιο του Γκουίντο, αλλά ο Γκουίντο απεβίωσε το 988. Μεταξύ Ιανουαρίου και Μαρτίου 989, έκανε συγκυβερνήτη τον επόμενο γιο του Γουαϊμάρος Γ΄, ο οποίος τον διαδέχθηκε. Η Σιχελγκάιτα άφησε άλλους γιους στον Πανδόλφος: τον Λάμπερτ, τον Ιωάννη και τον Πέτρο.
Σύμφωνα με έναν μύθο που αφηγείται ο Πέτερ Ντάμιαν, υπήρξε μία έκρηξη του Βεζούβιου και ο Ιωάννης Β΄ αναφώνησε ότι σίγουρα ήταν ένας οιωνός, που προμήνυε το θάνατο κάποιου πλούσιου άνδρα, ο οποίος σίγουρα θα κατέληγε στην κόλαση. Την επόμενη μέρα, ο Ιωάννης Β΄ βρέθηκε νεκρός στην αγκαλιά μίας ιερόδουλης.
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Νυμφεύτηκε τη Σιχελγκάιτα και είχετέκνα:
- Γκουίντο.
- Γουαϊμάρος Γ΄, πρίγκιπας του Σαλέρνο.
- Λάμπερτ.
- Ιωάννης.
- Πέτρος.
Βιβλιογραφικές αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Caravale, Mario (επιμ.). Dizionario Biografico degli Italiani: LV Ginammi – Giovanni da Crema . Ρώμη, 2000.