Ιωάννης Αμβροσίου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ιωάννης Αμβροσίου
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Ιωάννης Αμβροσίου (Ελληνικά)
Γέννηση1794
Δροβολοβό Αχαΐας
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΕλληνικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός

Ο Ιωάννης Αμβροσίου (γενν. 1794) ήταν Έλληνας έμπορος στην Οδησσό, μέλος της Φιλικής Εταιρείας και πολιτικός παράγοντας στην πρώτη περίοδο της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821.

Ο Αμβροσίου γεννήθηκε στο χωριό Δροβολοβό των Καλαβρύτων. Νεός ακόμη μετανάστευσε στην Οδησσό σε αναζήτηση εργασίας και γρήγορα εξελίχθηκε σε έναν από τους σημαντικούς εμπόρους της πόλεως. Παραλλήλως διατηρούσε επικοινωνία αλληλογραφίας με τον Ιωάννη Καποδίστρια, τον Αλέξανδρο Υψηλάντη και την Οικογένεια Κουντουριώτη. Υπήρξε έτσι ένας από τους πρώτους Έλληνες που μυήθηκαν στη Φιλική Εταιρεία και συνέβαλε με διάφορους τρόπους στην οργάνωσή της. Το 1819 ο Κυριάκος Καμαρηνός επισκέφθηκε την Οδησσό με εντολή από τον Πετρόμπεη να εξακριβώσει την πηγή της Φιλικής Εταιρείας και τότε ο Αμβροσίου προσπάθησε να τον πείσει να επιστρέψει στη Μάνη.

Σύμφωνα με το περιοδικό Λόγιος Ερμής ο Ιωάννης Αμβροσίου προσέφερε αξιόλογα χρηματικά ποσά για την έκδοση διάφορων έργων. Στις 26 Μαρτίου 1821 έστειλε επιστολή προς τους αδελφούς Κουντουριώτη, με την οποία τους διαβεβαίωνε ότι «τα εταιρικά πράγματα [δηλαδή η κίνηση προς την επανάσταση] είναι βάσιμα και προστατεύονται δια της δεξιάς του Υψίστου». Ακόμα, προέτρεπε τους Έλληνες να έχουν ομόνοια και «σέβας προς το θείον, ίνα τούτο παράσχη το ύψιστον των αγαθών, την ελευθερίαν»[1]. Μετά τη διάλυση της Φιλικής Εταιρείας το 1821, ο Αμβροσίου επέστρεψε στην Πελοπόννησο και αναμείχθηκε στα πολιτικά πράγματα. Τα πολύτιμα όμως (ως ιστορική πηγή) έγγραφά του χάθηκαν στο αρχείο του Φωτάκου και δεν δημοσιεύθηκαν στο τέλος των Βίων Πελοποννησίων ανδρών.


Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Αρχείον Κουντουριώτου, τόμ. Α΄, σελ. 4

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Το αντίστοιχο λήμμα στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Χάρη Πάτση», τόμος 4, σελίδα 714