Ιστορικός Κύκλος

Οι Κύκλοι των Βασιλέων, επίσης γνωστοί ως οι Κύκλοι Βασιλέων ή ο Ιστορικός Κύκλος είναι το σώμα της Παλαιάς και Μεσαιωνικής Ιρλανδικής λογοτεχνίας. Περιέχουν ιστορίες των μυθικών βασιλέων της Ιρλανδίας, για παράδειγμα Κόρμακ μακ Αιρτ, Νίαλ των Εννέα Ομήρων, Ίογκαν Μορ, Κόναλ Κορκ, Γκουαίαρ Αίντνε μακ Κολμαίν, Ντίαρμαιτ μακ Σέρμπαιλ, Λουγκαίντ μακ Κον, Κον των Εκατό Μαχών, Λόεγκαιρ μακ Νιλ, Κρίμθαν μακ Φινταίγκ, και Μπράιαν Μπόρου.

Ήταν μέρος του καθήκοντος των μεσαιωνικών Ιρλανδών βάρδων, ή των ποιητών της αυλής, να καταγράφουν την ιστορία της οικογένειας και της γενεαλογίας του βασιλιά που υπηρετούσαν. Αυτό που έκαναν στα ποιήματα ήταν να συνδυάσουν το μυθολογικό και το ιστορικό σε ένα μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό. Η μορφή των ιστοριών που προέκυψαν έχει γίνει γνωστή ως ο Ιστορικός Κύκλος, ή πιο σωστά Κύκλοι, καθώς υπάρχει ένας αριθμός ανεξάρτητων ομαδιποιήσεων.

Οι βασιλείς που περιλαμβάνονται εκτείνονται από τον σχεδόν ολότελα μυθολογικό Λαμπραίντ Λινγκσίτς, ο οποίος κατά ισχυρισμούς έγινε Υψηλός Βασιλιάς της Ιρλανδίας γύρω στο 431 π.Χ., μέρχι τον εξ ολόκληρου ιστορικό Μπράιαν Μπόρου. Ωστόσο, η μεγαλύτερη δόξα του Ιστορικού Κύκλου είναι το Buile Shuibhne (Το Παραλήρημα του Σουίνι), ένα 12ου αιώνα παραμύθι ειπομένο σε στίχους και πεζό λόγο.

Ο Suibhne, βασιλιάς του Νταλ νAραίντι, ήταν καταραμένος από τον Άγια Ρόναν και έγινε βασιλιάς μισός άνθρωπος, μισός πουλί, καταδικασμένος να ζει τη ζωή του στο δάσος, προσπαθόντας να ξεφύγει από τους ανθρώπινους συντρόφους του. Η ιστορία έχει εξάψει τη φαντασία της σύγχρονων Ιρλανδών ποιητών και έχει μεταφραστεί από τους Τρέβορ Τζόις και Σίμους Χίνι.

Περαιτέρω ανάγνωση

• Μακ Ιόιν, Γκιρόιντ (1989). «Προφορά και Γραμματοσύνη σε μερικές Μεσαιωνικές-Ιρλανδικές Ιστορίες για Βασιλιάδες». Στο: Στίβεν Τράντερ, et al., επιμ. Mündlichkeit und Schriftlichkeit in der frühen irischen Literatur. Tübingen, σσ. 149–83. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Κύκλοι των Βασιλέων