Ισαβέλλα της Βηρυτού
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Ισαβέλλα της Βηρυτού | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1252 |
| Θάνατος | 1282 |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | σύζυγος ηγεμόνα |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Ούγος Β΄ της Κύπρου (1265–1267)[1] Αμό λε Στρανζ (1272–1275) Νικόλαος Αλεμάν (1276–1277) Γουλιέλμος Μπαρλαί (από 1278) |
| Γονείς | Ιωάννης Β΄ της Βηρυτού και Αλίκη ντε Λα Ρος |
| Αδέλφια | Εσίβη του Ιμπελέν |
| Οικογένεια | Οίκος του Ιμπελέν |
Η Ισαβέλλα, γαλλ. Isabella d'Ibelin (1252 - 1282) από τον Οίκο του Ιμπελέν ήταν κόρη του κυρίου της Βηρυτού, που τον διαδέχθηκε το 1264-82. Με τον γάμο της έγινε βασίλισσα της Κύπρου· έκανε και άλλους τρεις γάμους με ιππότες.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήταν η πρώτη κόρη του Ιωάννη Β΄ κυρίου της Βηρυτού και της Αλίκης ντε Λα Ρος, κόρης του Γκυ Α΄ ντε Λα Ρος δούκα των Αθηνών. Μικρότερη αδελφή της ήταν η Εσίβα, σύζυγος πρώτα του κυρίου της Τύρου και μετά του κοντόσταυλου της Κύπρου.
Το 1264 κληρονόμησε τον πατέρα της και έγινε κυρία της Βηρυτού και ιδιοκτήτρια του ανακτόρου των Ιμπελέν εκεί. Το φέουδο ήταν υποτελές στο βασίλειο της Ιερουσαλήμ, ωστόσο είχε κάνει ιδιαίτερη συμφωνία το 1261 με τον Μπαϊμπάρς ηγέτη των Μαμελούκων. Η Ισαβέλλα κυβερνούσε ανεξάρτητα και είχε φιλικές σχέσεις με τους Μαμελούκους: το 1269 διαπραγματεύθηκε μία νέα, 10ετή ειρήνη με τον Μπαϊμπάρς.
Αρραβωνιάστηκε τον Ούγο Β΄ της Κυπρου, αλλά αυτός απεβίωσε πριν ολοκληρωθεί ο γάμος. Η Ισαβέλλα είχε μία σχέση με τον ορμητικό Ζουλιάν Γρανιέ κόμη της Σιδώνας και μάλλον αυτή η "διαβόητη έλλειψη αγνότητας" προκάλεσε την επίσημη επιστολή "Audi filia et" από τον πάπα Κλήμη Δ΄ προτρέποντάς την να παντρευτεί. Έτσι στα 20 έτη της παντρεύτηκε τον Αμό λε Στρανζ, έναν πλούσιο άρχοντα από τις μαρκιωνίες της Ουαλίας, ίσως ακόλουθο του Εδουάρδου Α΄ της Αγγλίας. Όμως το επόμενο έτος (1273) ο Αμό απεβίωσε. Στην επιθανάτιο κλίνη του έθεσε την Ισαβέλλα και τη Βηρυτό υπό την ασυνήθιστη προστασία του Μπαϊμπάρς σουλτάνου των Μαμελούκων.
Τότε ο Ούγος Α΄ της Κύπρου θέλησε να βρει στην πλούσια κληρονόμο έναν ιππότη, που θα πολεμήσει για τους Αγίους Τόπους. Με τη βία την πήρε στην Κύπρο για να κανονίσει τον γάμο, όμως η Ισαβέλλα αντιστεκόταν· έλαβε τη βοήθεια του Μπαϊμπάρς και των Ναΐτών. Το θέμα ήλθε στη Συνέλευση των βαρόνων (Haute Cour) της Ιερουσαλήμ, όπου έγινε συζήτηση για το ποιος έχει την επικυριαρχία στην κυρία της Βηρυτού, ο βασιλιάς ή ο σουλτάνος. Η απόφαση βγήκε υπέρ του Μπαϊμπάρς και έτσι Μαμελούκοι φρουροί τέθηκαν για την προστασία της Ισαβέλλας. Το 1277 απεβίωσε ο σουλτάνος και η Ισαβέλλα παντρεύτηκε τον Νικολά ντ'Αλεμάν κύριο της Καισαρείας και μετά τον Γουλιέλμο Μπαρλαί.
Το 1282 απεβίωσε η Ισαβέλλα σε ηλικία 30 ετών και το 1304 ο Γουλιέλμος Μπαρλαί. Η κυριότητα της Βηρυτού περιήλθε στη μικρότερη αδελφή της Εσίβα, που απεβίωσε το 1312.
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1265 μνηστεύθηκε με τον Ούγο Β΄ των Λουζινιάν βασιλιά της Κύπρου. Αυτός όμως απεβίωσε το 1267, 14 ετών, πριν ολοκληρωθεί ο γάμος.
Το 1272 έκανε δεύτερο γάμο με τον Αμό λε Στρανζ (Αμό τον Ξένο), που όμως απεβίωσε το 1273.
Το 1277 η Ισαβέλλα παντρεύτηκε για τρίτη φορά, με τον Νικόλαο ντ'Αλεμάν κύριο της Καισάρειας, ο οποίος φονεύθηκε το ίδιο έτος.
Έπειτα από αυτό η Ισαβέλλα έκανε τέταρτο γάμο με τον Γουλιέλμος Μπαρλαί. Δεν απέκτησε απογόνους από τους γάμους της.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Tyerman, Christopher. God's War. pp. 728–729.
- Nicolle, David (2001). The Crusades. Osprey Publishing. p. 73. ISBN 978-1-84176-179-4.
- ↑ p56829.htm#i568285. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.