Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ινβίντια

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η Ινβίντια σε γκραβούρα του Ζακ Καλό (1620)

Στην ρωμαϊκή μυθολογία, η Ινβίντια είναι η θεά του φθόνου και της ζήλιας. Για λογοτεχνικούς σκοπούς, τα δύο τελευταία αισθήματα προσωποποιούνταν. Οι Αρχαίοι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν την Ινβίντια στην θέση δύο ελληνικών επινοήσεων: την Νέμεσις, «την αγανάκτηση αναφορικά με ένα αθέμιτο πλεονέκτημα», και τον Φθόνο, την ζήλια[1].

Στον Χριστιανισμό, η Ινβίντια κατέστη ως ένα από τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα, τα οποία απεικονίζονταν στην γοτθική και αναγεννησιακή εικονογραφία.

Απεικονιζόταν υπό την μορφή γυναικείου πνεύματος, το οποίο είχε το κεφάλι ζωσμένο με φίδια, χλωμό χρώμα δέρματος και φέρων φίδια στα χέρια του.[εκκρεμεί παραπομπή]