Ιερό κείμενο

Η Μετάφραση των Εβδομήκοντα, σελίδα απο τον Βατικανό Κώδικα.

Ιερό κείμενο ή γραφή ονομάζεται το σώμα κειμένων που συνδέεται αξεδιάλυτα με τις λατρευτικές πρακτικές μιας θρησκείας ή πνευματικού κινήματος. Το ιερό κείμενο θεωρείται θεϊκής προέλευσης ή αποκαλυπτικό ως προς τη φύση και την προέλευσή του και ο τίτλος του καταγράφεται με κεφαλαίο γράμμα ως ένδειξη σεβασμού ή παράδοσης.

Τα ιερά συγγράμματα ή κείμενα, διαφοροποιούνται από τα κοινά κείμενα επειδή θεωρούνται ότι, είτε φέρουν και μεταδίδουν πνευματικές ή μαγικές δυνάμεις, είτε ότι είναι τα μέσα με τα οποία τα θεία όντα ή οι θείες πραγματικότητες αποκαλύπτονται. Αφορούν στις θρησκείες του κόσμου και αποτελούν ένα σημαντικό τμήμα της παγκόσμιας γραμματείας. Παρουσιάζουν διαφορές στη μορφή, την έκταση, στον χρόνο συγγραφής και το βαθμό ιερότητας.

Κείμενα όπως η Ριγκβέντα του Ινδουϊσμού που συντέθηκαν περίπου το 1500–1300 Π.Κ.Ε. ή η Αβέστα του Ζωροαστρισμού μεταδόθηκαν ως προφορική παράδοση επί σειρά αιώνων πριν την οριστική καταγραφή τους. Ως πρώτο καταγραμμένο κείμενο θεωρείται η βουδιστική Διαμαντένια Σούτρα και είναι το πρωιμότερο καταγραμμένο δείγμα κειμένου τυπωμένου με ημερομηνία. Φέρει την ημερομηνία 11 Μαΐου 868 του Κινεζικού ημερολογίου.

Ο γενικός όρος γραφές χρησιμοποιείται για να περιγράψει τα ιερά κείμενα μιας θρησκείας - για παράδειγμα ινδουϊστικές ή ιουδαϊκές γραφές. Οι όροι Γραφές (με γάμα κεφαλαίο σε αντίθεση με τον πρώτο όρο) και Αγία Γραφή αναφέρονται γενικώς στα ιερά κείμενα της Βίβλου, δηλαδή τις Εβραϊκές Γραφές ή αλλιώς Παλαιά Διαθήκη ή/και την Καινή Διαθήκη.

Σπουδαιότερη πηγή ιερών κειμένων είναι η εμπειρία της θείας αποκάλυψης, όπου ένα θείο ον ή μία θεία πραγματικότητα αποκαλύπτεται ως υπερφυσική εκδήλωση (οπτική ή ακουστική εμπειρία) σε μια ομάδα ή σε ένα άτομο.

Βλέπε επίσης

• Ιερή γλώσσα