Ιγνάτιος Καλλέργης
 |
Το λήμμα πιθανόν να περιλαμβάνει πληροφορίες που αποτελούν πρωτότυπη έρευνα, που δεν έχουν προηγουμένως δημοσιευτεί ή δεν έχουν ελεγχθεί από ειδικούς. |
 |
Η ουδέτερη οπτική γωνία αυτού του λήμματος αμφισβητείται. |
| Ιγνάτιος Καλλέργης | |
|---|---|
 | |
| Γέννηση | 1892 Λάρισα, Ελλάς |
| Θάνατος | 10 Μαΐου 1964 Αθήνα, Ελλάς |
| Χώρα |  Ελλάς |
| Βαθμός | Υποστράτηγος |
| Μάχες/πόλεμοι | Βαλκανικοί Πόλεμοι, Εκστρατεία στην Κριμαία, Μικρασιατική Εκστρατεία |
| Ιδιότητα | Γενικός Διευθυντής Υπουργείου Στρατιωτικών Μέση Ανατολή), Πρόεδρος Ένωσης Αποστράτων και Απότακτων Αξιωματικών, Πρόεδρος Κρατικών Προμηθειών (1951-1952) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Ο Ιγνάτιος Καλλέργης (1892–1964) ήταν Αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού. Έφτασε μέχρι το βαθμό του υποστράτηγου, συμμετέχοντας στους Βαλκανικούς Πολέμους, στην εκστρατεία στην Μεσημβρινή Ρωσία και στην Μικρασιατική εκστρατεία. Διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στα γεγονότα της Μέσης Ανατολής. Έλαβε μέρος σε εννέα κρίσιμες μάχες και τιμήθηκε με το σύνολο σχεδόν των παρασήμων ανδρείας. Παντρεύτηκε την Ελπίδα Καρίμαλη και απέκτησε δύο παιδιά, την Ελισάβετ και τον Κωνσταντίνο (Καθηγητή Ιατρικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης)
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα πρώτα χρόνια. Συμμετοχή στους Βαλκανικούς πολέμους (1912-1913) - Περίοδος Διχασμού[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στη Λάρισα, όπου υπηρετούσε ο πατέρας του Κωνσταντίνος Καλλέργης, Αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού. Εγκατέλειψε τις σπουδές του στην Ιατρική και ακολούθησε στρατιωτική σταδιοδρομία. Με το πρόσταγμα του Ελευθέριου Βενιζέλου «ανασυγκροτούμε το κράτος, διπλασιάζουμε την Ελλάδα», κατετάγη εθελοντής στον Ελληνικό Στρατό. Συμμετείχε στους δύο Βαλκανικούς Πολέμους και στη μάχη του Σαραντάπορου τραυματίσθηκε στον δεξιό βραχίονα. Αμέσως μετά είχε ταχεία άνοδο στις κατώτερες βαθμίδες των αξιωματικών. Την περίοδο του διχασμού εκτοπίστηκε στην νήσο Ίω αλλά επανήλθε στο στρατό και εστάλη στο Μακεδονικό μέτωπο. Ως Διοικητής Λόχου του 5/42 Συντάγματος Ευζώνων, συμμετείχε στο εκστρατευτικό σώμα στη Μεσημβρινή Ρωσία και στη μάχη του Μαλ Μπουγιαλίκ (23/3/1919). Για διακεκριμένη πράξη στις επιχειρήσεις στη Ρωσία, προήχθη επ’ ανδραγαθία σε Ταγματάρχη το 1920[1].
Συμμετοχή στη Μικρασιατική Εκστρατεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στην πορεία προς το Σαγγάριο, ως Διοικητής του Α’ Τάγματος του 33ου Συντάγματος έλαβε μέρος στη μάχη του Τσαούς-Τσιφλίκ (3/7/1921) και στην τελευταία πολύνεκρο νικηφόρο μάχη του Καλέ-Γκρότο (16-8-1921), μαχόμενος με διαμπερές τραύμα στο μηρό μέχρι την κατάληψη των υψωμάτων. Πριν από την καταστροφή της Σμύρνης, ανήσυχος για τις φήμες της πρόωρης αποχώρησης του Ελληνικού Στρατού και εγκατάλειψης του ελληνικού πληθυσμού, μέλος πενταμελούς επιτροπής, ως εκπρόσωποι τριακοσίων αξιωματικών, ζήτησαν από τον Υπουργό Στρατιωτικών Νικόλαο Θεοτόκη, να δημιουργήσουν γραμμή άμυνας, αποφασισμένοι να πέσουν μαχόμενοι παρά να αποχωρήσουν αμαχητί. Το αίτημα δεν έγινε αποδεκτό από την πολιτική ηγεσία με τα γνωστά αποτελέσματα[2].
Περίοδος Μεσοπολέμου - Εκτοπίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Με την θλίψη της Μικρασιατικής καταστροφής έλαβε μέρος στο Κίνημα της 11ης Σεπτεμβρίου 1922. Εν συνεχεία έφυγε για στρατιωτική εκπαίδευση στην Ανωτέρα Σχολή Πολέμου της Γαλλίας (1923-1924). Απεφοίτησε από την Σχολή Πολέμου Αθηνών και παρακολούθησε μαθήματα σχολών Πυροβολικού και την Ακαδημία Επιτελών Ναυτικού. Το 1931 προήχθη σε Συνταγματάρχη και διετέλεσε επιτελάρχης του Δ’ Σώματος Στρατού. Παρά το γεγονός ότι δεν έλαβε μέρος στο Κίνημα του 1935, αποστρατεύθηκε ως προσκείμενος στη δημοκρατική παράταξη. Διετέλεσε Πρόεδρος του Συλλόγου Αποστράτων και Αποτάκτων Αξιωματικών του ΄35. Εκτοπίσθηκε συνολικά για δέκα οκτώ (18) μήνες στη Σαντορίνη, στη Σίφνο και στην Ικαρία για την αντίθεσή του στις ενέργειες του Γεώργιου Κονδύλη και στο καθεστώς της 4ης Αυγούστου του Ιωάννη Μεταξά.
Μέση Ανατολή - Β΄Παγκόσμιος Πόλεμος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Με την κήρυξη του Ελληνοϊταλικού Πολέμου ζήτησε να επανέλθει στο Στράτευμα, αλλά το αίτημα δεν έγινε δεκτό από το καθεστώς Μεταξά. Τον Σεπτέμβριο του 1941 πέρασε από την Ικαρία στα τουρκικά παράλια και από εκεί στο Κάιρο. Στις 12-12-1941 ανεκλήθη στην ενεργό δράση, προήχθη στο βαθμό Υποστρατήγου και του ανετέθη η Γενική Διεύθυνση του Υπουργείου Στρατιωτικών, αντί της διοίκησης Μάχιμης Ταξιαρχίας την οποίαν δικαιούτο λόγω βαθμού και πολεμικής εμπειρίας. Από την θέση του Γενικού Διευθυντού υποστήριξε με θέρμη την συγκρότηση Μάχιμων Ελληνικών Ταξιαρχιών με σκοπό την ενεργό συμμετοχή τους στην απελευθέρωση της Ελλάδος.
Αντιθέτος με τα άστοχα κινήματα που συνέπεια είχαν την διάλυση των Ελληνικών Ταξιαρχιών και ασυμβίβαστος με τα λάθη των πολιτικών της κυβέρνησης του Καϊρου, συνελήφθη στις 4-4-1944 από την Αγγλική Στρατιωτική Διοίκηση, η οποία για την Ελλάδα εξυπηρετούσε συγκεκριμένα συμφέροντα και εκτοπίσθηκε στην Ασμάρα της Ερυθραίας για δέκα οκτώ (18) μήνες, όπου και αποστρατεύθηκε[3].
Περίοδος Αποστρατείας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μετά την αποστρατεία περιέγραψε τα γεγονότα της Μέσης Ανατολής σε πόνημα με τίτλο «Πικρές Αλήθειες». Το πόνημα κατετέθη στα αρχεία της Διεύθυνσης Ιστορίας του Γενικού Επιτελείου Στρατού και αποτελεί υπεύθυνη πηγή των γεγονότων της Μέσης Ανατολής. Ο Θρασύβουλος Τσακαλώτος στην εφημερίδα ΑΚΡΟΠΟΛΗ (21-5-1960) υποδεικνύει τον Στρατηγό Ιγνάτιο Καλλέργη ως έναν εκ των ενδεδειγμένων προσώπων αναφοράς στα γεγονότα της Μέσης Ανατολής.
Το 1951-1952 διετέλεσε Πρόεδρος Κρατικών Προμηθειών και εν συνεχεία ασχολήθηκε ενεργά με τα κοινά στην κοινότητα Παλαιού Ψυχικού, συμβάλλοντας στην διαμόρφωση περιοχών της κοινότητας και στην επέκταση του δημοτικού σχολείου.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Βακάς, Δημήτριος (1965). Η Μεγάλη Ελλάς Και Ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Αθήνα: Ζουμπουλάκη. σελ. 282, 300.
- ↑ ΚΑΨΗΣ, ΓΙΑΝΝΗΣ (2001). ΧΑΜΕΝΕΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ. Αθήνα: ΛΙΒΑΝΗΣ. σελ. 197-199. ISBN 9789602360309.
- ↑ ΚΑΤΣΙΚΩΣΤΑΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ (2015). Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΕΞΟΡΙΑ, 1941-1944. Αθήνα: ΑΛΦΕΙΟΣ. σελ. 93,98,106,108. ISBN 9789606679414.