Θόλος (λουτρά)
Ο θόλος ήταν κυκλική αίθουσα, οποία κτίζεται για πρώτη φορά στο ελληνιστικό λουτρό και συνεχίζει να αποτελεί μέρος της λουτρικής αρχιτεκτονικής στις οθωμανικές λουτρικές εγκαταστάσεις.
Η αίθουσα του θόλου χρησιμοποιούνταν κυρίως για ζεστό μπάνιο. Η ονομασία προέρχεται από τον τρόπο στέγασης και της ημισφαιρικής μορφής της.[1]. Στο κέντρο της θόλου βρίσκεται το οπαίο, ένα στρογγυλό άνοιγμα που εξυπηρετεί τον εξαερισμό του χώρου, την απόληξη του καπνού και την εισαγωγή του φωτός.
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Κουκουλές Φ: Βυζαντινών Βίος και Πολιτισμός σελ. 427, τόμος Δ΄, Αθήνα, 1948-55
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ελένη Κανετάκη, Οθωμανικά λουτρά στον Ελλαδικό χώρο, Τεχνικό επιμελητήριο Ελλάδας 2004
- Κουκουλές Φ., Βυζαντινών Βίος και Πολιτισμός, τόμος Δ΄, Αθήνα 1948-55