Κλάση καταδρομικών μάχης Μόλτκε

Η κλάση Μόλτκε ήταν μία κλάση δύο θωρακισμένων καταδρομικών του Γερμανικού Αυτοκρατορικού Ναυτικού τα οποία ήταν εξοπλισμένα αποκλειστικά με πυροβόλα μεγάλου διαμετρήματος και τα οποία κατασκευάστηκαν μεταξύ  1909-1911. Ονομάστηκαν Μόλτκε και Γκαίμπεν και ήταν παρόμοια με το μοναδικό θωρακισμένο καταδρομικό της προηγούμενης κλάσης Φον ντερ Ταν. Ωστόσο, η σχεδίαση τους περιλάμβανε αρκετές βελτιώσεις. Τα Μόλτκε ήταν ελαφρώς μεγαλύτερα, ταχύτερα και καλύτερα θωρακισμένα και διέθεταν ένα επιπρόσθετο ζεύγος πυροβόλων των 280 χιλιοστών. 

Και τα δύο σκάφη είδαν υπηρεσία κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Το Μόλτκε συμμετείχε σε πολές μεγάλες μάζεις μαζί με τον υπόλοιπο Στόλο Ανοικτών Θαλασσών, συμπεριλαμβανομένων των ναυμαχιών του Ντόγκερ Μπανκ και της Γιουτλάνδης στη Βόρειο Θάλασσα και της Επιχείρησης Αλβιών στη  Βαλτική Θάλασσα. Στο τέλος του πολέμου, το Μόλτκε τέθηκε υπό περιορισμό στο Σκάπα Φλόου μαζί με τα περισσότερα από τα σκάφη του Στόλου Ανοικτών Θαλασσών, ενώ η τύχη τους συζητούταν στις διαπραγματεύσεις της συνθήκης ειρήνης. Τα σκάφη αυτοβυθίστηκαν στις 21 Ιουνίου 1919 προκειμένου να μην καταληφθούν από τους συμμάχους.

Το Γκαίμπεν στάθμευε στη Μεσόγειο κατά την έναρξη του πολέμου και κατάφερε να διαφύγει της καταδίωξης των σκαφών του Βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού και να καταφύγει στην Κωνσταντινούπολη. Το πλοίο, μαζί με το ελαφρύ καταδρομικό Μπρεσλάου, παραχωρήθηκε στο Οθωμανικό Ναυτικό αμέσως μετά την άφιξη του εκεί. Από στρατηγικής απόψεως, το Γκαίμπεν έπαιξε έναν πολύ σημαντικό ρόλο: αφενός συνέβαλε στην είσοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στον πόλεμο στο πλευρό των Κεντρικών Δυνάμεων και αφετέρου η παρουσία του παρεμπόδισε τις προσπάθειες των Αγγλογάλλων και του Ρωσικού Στόλου της Μαύρης Θάλασσας να εκβιάσουν την είσοδο τους στον Βόσπορο. Το Γκαίμπεν διατηρήθηκε από τη νέα Τουρκική κυβέρνηση και μετά τον πόλεμο. Με ελάχιστες μόνο μετατροπές, παρέμεινε σε ενεργό υπηρεσία με το Τουρκικό Ναυτικό μέχρι την απόσυρση του στις 20 Δεκεμβρίου 1950. Διεγράφη από τα μητρώα του Ναυτικού στις 14 Νοεμβρίου 1954. Δύο χρόνια νωρίτερα, με την είσοδο της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ το 1952, έλαβε τον κωδικό Β70. Το πλοίο προσφέρθηκε για πώληση στην κυβέρνηση της Δυτικής Γερμανίας το 1963, χωρίς όμως επιτυχία. Καθώς δεν υπήρξε κάποια ομάδα που θα μπορούσε να το συντηρήσει σαν μουσείο, το πλοίο πωλήθηκε στην εταιρεία ΜΚΕ Σεϋμάν το 1971 για διάλυση. Ρυμουλκήθηκε στο διαλυτήριο στις 7 Ιουνίου 1973 και οι εργασίες ολοκληρώθηκαν τον Φεβρουάριο του 1976.