Θρησκευτική ελευθερία στο Μαυροβούνιο
Η θρησκευτική ελευθερία στο Μαυροβούνιο αναφέρεται στο βαθμό στον οποίο οι άνθρωποι στο Μαυροβούνιο είναι ελεύθερα ικανοί να ασκούν τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις, λαμβάνοντας υπόψη τόσο τις κυβερνητικές πολιτικές όσο και την κοινωνική στάση απέναντι σε θρησκευτικές ομάδες. Οι νόμοι του Μαυροβουνίου εγγυώνται την θρησκευτική ελευθερία και απαγορεύουν οποιασδήποτε μορφής θρησκευτικές διακρίσεις, ενώ θεωρούν επίσης ότι δεν υπάρχει μία επίσημη κρατική θρησκεία στο Μαυροβούνιο. Η κυβέρνηση παρέχει κάποια χρηματοδότηση σε ορισμένες οργανωμένες θρησκευτικές ομάδες.[1][2][3]
Το Μαυροβούνιο έχει βιώσει λιγότερες θρησκευτικές συγκρούσεις από άλλα πρώην γιουγκοσλαβικά κράτη και ιστορικά είχε υψηλό βαθμό θρησκευτικής ανοχής και διαφορετικότητας. Ωστόσο, υπάρχει μια εκκρεμής διαφωνία μεταξύ της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και της Ορθόδοξης Εκκλησίας του Μαυροβουνίου, καθώς αμφότερες οι Εκκλησίες διεκδικούν τους Ορθόδοξους θρησκευτικούς χώρους της χώρας και αμφισβητούν τη νομιμότητα της άλλης.[4]
Σύμφωνα με μελέτη του 2008, η κυβέρνηση του Μαυροβουνίου επιδίδεται σε μικρές διακρίσεις κατά της μουσουλμανικής μειονότητας και των σχισματικών Ορθόδοξων ομάδων που υπάρχουν στη χώρα. Ωστόσο, σύμφωνα με έρευνα του 2017 που διεξήχθη από το Συμβούλιο της Ευρώπης σε συνεργασία με το Γραφείο Διαμεσολαβητή του Μαυροβουνίου, το 45% των ερωτηθέντων ανέφεραν ότι είχαν υποστεί κάποιας μορφής θρησκευτική διάκριση.[4]
Νομικό πλαίσιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το σύνταγμα εγγυάται την θρησκευτική ελευθερία, καθώς και το δικαίωμα αλλαγής θρησκείας κάποιου ατόμου, όπως και το δικαίωμα στην ιδιωτικότητα σε σχέση με την θρησκεία κάποιου. Το σύνταγμα ορίζει ότι η ελευθερία έκφρασης θρησκευτικών πεποιθήσεων μπορεί να περιοριστεί μόνο εάν απαιτηθεί για την προστασία της ζωής και της υγείας των πολιτών, της ειρήνης και της τάξης ή άλλων δικαιωμάτων που κατοχυρώνονται από το σύνταγμα. Διευκρινίζει ότι δεν υπάρχει κρατική θρησκεία και εγγυάται την ισότητα και την ελευθερία για όλες τις θρησκευτικές κοινότητες σε θρησκευτικές δραστηριότητες και υποθέσεις.[4][5]
Ο νόμος απαγορεύει «την κατάχρηση θρησκευτικών κοινοτήτων ή των θρησκευτικών χώρων τους για πολιτικούς σκοπούς».[4]
Το σύνταγμα απαλλάσσει τους αντιρρησίες συνείδησης, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που αντιτίθενται για θρησκευτικούς λόγους, από τη στρατιωτική θητεία.[4] Δεν προβλέπεται επίσης εναλλακτική υπηρεσία. Ένας νόμος του 2012 ορίζει ότι οι μουσουλμανικές θρησκευτικές ανάγκες, όπως τα τρόφιμα «χαλάλ» ή το δικαίωμα της μη εργασίας τις Παρασκευές, παρέχονται σε στρατιωτικούς και δημόσιους θεσμούς.[6]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Μαΐου 2020. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2020.
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 18 Οκτωβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2020.
- ↑ http://www.mmp.gov.me/ResourceManager/FileDownload.aspx?rid=236350&rType=2&file=Draft%20Law%20on%20freedom%20of%20religion%20.pdf[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 International Religious Freedom Report 2017 Montenegro, US Department of State, Bureau of Democracy, Human Rights, and Labor.
Αυτό το λήμμα περιλαμβάνει κείμενο από αυτή την πηγή, που είναι κοινό κτήμα.
- ↑ Ferrari, Silvio (5 Μαρτίου 2015). Routledge Handbook of Law and Religion (στα Αγγλικά). Routledge. ISBN 9781135045555.
- ↑ Rifat Fejzic, the reis (president) of the Islamic community in Montenegro Αρχειοθετήθηκε 21 September 2013[Date mismatch] στο Wayback Machine. Today's Zaman
