Θερμική αντοχή
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Στη μηχανική, ο όρος θερμική αντοχή (ή συχνά και πυραντοχή) προσδιορίζει την ιδιότητα ενός υλικού να υφίσταται αλλεπάλληλες θερμοκρασιακές αλλαγές ή ακόμα και θερμικές τάσεις χωρίς αυτό να υφίσταται αλλοιώσεις στη δομή του, παραμορφώσεις, ή/και ρηγματώσεις.
Γενικά τα υλικά που παρουσιάζουν υψηλό βαθμό αντοχής χαρακτηρίζονται πυρίμαχα ή πυράντοχα, που μπορεί να αφορούν σκεύη για οικιακή μέχρι και βιομηχανική χρήση. Τέτοια υλικά συνήθως συντίθενται από χημικές ενώσεις που περιέχουν: γύψο, άσβεστο, περλίτη, πυριτικές ενώσεις με νάτριο - κάλιο - ασβέστιο, μελαμίνη, ή ενώσεις που περιέχουν βρώμιο, χλώριο, αργίλιο, φώσφορο, μαγνήσιο, βόριο, οργανικά αλογόνα και αρκετές άλλες. Στη μεταλλουργία ακολουθούνται διάφορες διεργασίες προκειμένου μέταλλα και κράματα ν' αποκτήσουν υψηλή θερμική αντοχή.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- «Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Larousse Britannica» τομ. 28ος, σελ. 17
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με τη Μηχανολογία χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |