Η οργή των Τιτάνων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η οργή των Τιτάνων
(Wrath of the Titans)
ΣκηνοθεσίαJonathan Liebesman[1][2][3]
ΠαραγωγήΛουί Λετεριέ
ΣενάριοDavid Leslie Johnson-McGoldrick και Dan Mazeau
ΠρωταγωνιστέςΣαμ Γουόρθινγκτον[4][2][3], Λίαμ Νίσον[4][2][3], Ρέιφ Φάινς[4][2][3], Ντάνι Χιούστον[4][3], Ροζαμάουντ Πάικ[4][3][5], Έδγαρ Ραμίρες[2][3][6], Μπιλ Νάιγκι[4][3], Τόμπι Κέμπελ[4][3], John Bell, Kett Turton[4], Λίλι Τζέιμς[4], Matt Milne[4], Σινέντ Κιούζακ[4], Σπένσερ Γουάλντινγκ, Asier Macazaga και Τζορτζ Μπλάγκντεν
ΜουσικήΧαβιέ Ναβαρέτε
ΦωτογραφίαΜπεν Ντέιβις
ΜοντάζMartin Walsh
Εταιρεία παραγωγήςLegendary Entertainment και Warner Bros.
ΔιανομήWarner Bros., InterCom[7] και Netflix
Πρώτη προβολή30  Μαρτίου 2012 (Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής)[8][9][5], 29  Μαρτίου 2012 (Γερμανία και Ουγγαρία)[10][7] και 30  Μαρτίου 2012 (Σουηδία)[11]
Διάρκεια99 λεπτά
ΠροέλευσηΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
ΓλώσσαΑγγλικά
ΠροηγείταιClash of the Titans
δεδομένα (π • σ • ε )

Η οργή των Τιτάνων (αγγλ.: Wrath of the Titans) είναι Αμερικανική ταινία δράσης και φαντασίας του 2012 και σίκουελ της ταινίας Clash of the Titans του 2010. Η σκηνοθεσία είναι του Τζόναθαν Λίμπεσμαν, ενώ το σενάριο έγραψαν οι Νταν Μαζό και Ντέιβιντ Λέσλι Τζόνσον. Πρωταγωνιστούν οι Σαμ Γουόρθινγκτον, Ροζαμάουντ Πάικ, Μπίλ Νάιτι, Έδγαρ Ραμίρες, Τόμπι Κέμπελ, Ντάνι Χιούστον, Ρέιφ Φάινς και Λίαμ Νίσον.

Η οργή των Τιτάνων διαδραματίζεται μια δεκαετία μετά τα γεγονότα της προηγούμενης ταινίας καθώς οι θεοί χάνουν τον έλεγχο των φυλακισμένων Τιτάνων (χάρη στην έλλειψη προσευχών της ανθρωπότητας που εξαντλεί επίσης την αθανασία τους) και ο Περσέας καλείται, αυτή τη φορά να σώσει τον πατέρα του Δία, ανατρέποντας τους Τιτάνες και σώζοντας την ανθρωπότητα.

Η συζήτηση για ένα σίκουελ ξεκίνησε με την κυκλοφορία του Clash of the Titans τον Μάρτιο του 2010. Οι συγγραφείς Νταν Μαζό και Ντέιβιντ Λέσλι Τζόνσον προσλήφθηκαν τον Ιούνιο του 2010 και ο σκηνοθέτης Τζόναθαν Λίμπεσμαν προσλήφθηκε τον Αύγουστο του 2010. Το μεγαλύτερο μέρος του κάστινγκ έλαβε χώρα μεταξύ Ιανουαρίου και Φεβρουαρίου 2011. Η κύρια φωτογραφία ξεκίνησε στο Λονδίνο τον Μάρτιο του 2011. Όπως και ο προκάτοχός της, η ταινία μετατράπηκε σε 3D στο post-production. Η οργή των Τιτάνων κυκλοφόρησε σε 2D και 3D στις 30 Μαρτίου 2012, στις Ηνωμένες Πολιτείες και έτυχε εκτεταμένης αρνητικής υποδοχής από τους κριτικούς καθώς υπολειπόταν στο box office, με εισπράξεις 302 εκατομμυρίων δολαρίων παγκοσμίως με προϋπολογισμό (χωρίς τα έξοδα μάρκετινγκ) 150 εκατομμυρίων δολαρίων. Ένα σίκουελ με τίτλο Revenge of the Titans είχε προγραμματιστεί να κυκλοφορήσει το 2013, αλλά ακυρώθηκε λόγω των κριτικών αποτυχιών των δύο ταινιών και των πολύ λίγων ιδεών για το σενάριο. [12]

Η οργή των Τιτάνων έκανε πρεμιέρα στις 26 Μαρτίου 2012 στη Νέα Υόρκη. [13] Η Warner Bros. κυκλοφόρησε την ταινία στους κινηματογράφους στις Ηνωμένες Πολιτείες στις 30 Μαρτίου 2012. [14]

Πλοκή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δέκα χρόνια αφότου νίκησε τους Κράκεν, ο Περσέας ζει την ταπεινή ζωή ενός ψαρά του χωριού και μεγαλώνει μόνος τον γιο του Έλεο. Ο πατέρας του ο Δίας τον επισκέπτεται και του λέει ότι οι άνθρωποι έχουν σταματήσει να πιστεύουν στους θεούς, γι' αυτό και η δύναμή τους έχει εξασθενήσει. Τα τείχη του Τάρταρου, όπου οι θεοί έχουν φυλακίσει τους Τιτάνες, καταρρέουν και ο Δίας ζητά βοήθεια στην επερχόμενη μάχη που θα βυθίσει τον κόσμο στο χάος, αλλά ο Περσέας αρνείται.

Ο Δίας, ο Ποσειδώνας και ο Άρης κατεβαίνουν στον κάτω κόσμο για να ενισχύσουν τα τείχη του Τάρταρου. Ωστόσο, ο Δίας και ο Ποσειδώνας πέφτουν σε παγίδα. Ο Άδης, γίνεται επικεφαλής των Τιτάνων, ενώ ο Άρης έκανε συμφωνία με τον Κρόνο πως τον βοηθήσουν να ελευθερωθεί και θα διατηρήσει την αθανασία τους. Καθώς ο αιχμάλωτος Δίας είναι αλυσοδεμένος σε ένα μπουντρούμι, ο Κρόνος αρχίζει να του ρουφάει τη δύναμη. Τέρατα ξεσπούν από τα Τάρταρα, ένα από αυτά επιτίθεται στο χωριό του Περσέα. Ο Ποσειδώνας, τραυματισμένος θανάσιμα, ξεφεύγει από την παγίδα, συναντά τον Περσέα και του δίνει την τρίαινά του. Το δίκρανο του Άδη, η τρίαινα του Ποσειδώνα και ο κεραυνός του Δία σχηματίζουν το δόρυ των Τριών Θεών, το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να νικήσει τον Κρόνο. Μετά από παράκληση του Ποσειδώνα, ο Περσέας πηγαίνει στην Ανδρομέδα και ελευθερώνει τον γιο του Ποσειδώνα, Αγήνορα, από τη φυλακή.

Οι ήρωες πηγαίνουν στο νησί για να συναντήσουν τον Ήφαιστο, τον δημιουργό των όπλων των θεών. Μετά από μια σύντομη αντιπαράθεση με τους Κύκλωπες, οι τελευταίοι τους οδηγούν στον Ήφαιστο, ο οποίος δηλώνει ότι έχτισε τα Τάρταρα ως φυλακή για τους Τιτάνες, αλλά άφησε στον εαυτό του ένα κενό για να δραπετεύσει μόλις ολοκληρωθεί η κατασκευή. Ο δρόμος οδηγεί μέσα από έναν εφιαλτικό λαβύρινθο που παραμορφώνει το μυαλό. Η ομάδα φτάνει στην είσοδο του λαβύρινθου, αλλά εδώ τους ήρωες ξεπερνά ο Άρης. Ο Περσέας, ο Αγήνορας και η Ανδρομέδα καταφέρνουν να κρυφτούν στον λαβύρινθο, ενώ ο Ήφαιστος πεθαίνει στα χέρια του Άρη. Στο μεταξύ, ο Δίας ζητά συγχώρεση από τον Άδη, αλλά ο Άρης παρεμβαίνει, μπαίνοντας σε μάχη με τον Άδη. Ο Περσέας νικά τον τερατώδες Μινώταυρο και βοηθά τον Δία να δραπετεύσει. Τώρα ο Περσέας χρειάζεται μόνο τον κεραυνό του Δία για να μαζέψει το δόρυ των Τριών Θεών και να συντρίψει τον Κρόνο. Ο Περσέας πρέπει να το πάρει από τον Άρη. Ο Άδης εμφανίζεται στον ετοιμοθάνατο Δία, ο οποίος τον έχει συγχωρέσει και δίνει στον Δία μια τελευταία ευκαιρία, αναζωογονώντας τον κατά 10 χιλιάδες χρόνια. Ο στρατός που συγκέντρωσε η Ανδρομέδα, καθώς και ο Δίας και ο Άδης, μάχονται με τον στρατό του Κρόνου. Ο Περσέας προκαλεί τον Άρη, τον συναντά στο ναό των θεών και τον νικά, παίρνοντας τον κεραυνό του Δία. Εμφανίζεται ο Κρόνος και αρχίζει να καταστρέφει τον ανθρώπινο στρατό, αλλά ο Περσέας, καβάλα στον Πήγασο, τον τρυπάει με το δόρυ των Τριών Θεών. Μετά τη νίκη, ο Δίας, έχοντας θυσιαστεί για χάρη του αδερφού του Άδη, πεθαίνει από τα τραύματα που του προκάλεσε ο ηττημένος πατέρας του και ο Περσέας επιστρέφει στον Ελεό. Ο Άδης, στερημένος της εξουσίας, παρέμεινε ο τελευταίος ζωντανός Θεός από την Τριανδρία.

Διανομή ρόλων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Υποδοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κριτικές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στο Rotten Tomatoes, η ταινία έχει θετική έγκριση μόλις 26% από 174 κριτικές με μέση βαθμολογία 4,5/10. Η κριτική συναίνεση του ιστότοπου αναφέρει: Τα 3D εφέ της ταινίας είναι μια βελτίωση σε σχέση με την προκάτοχό της, αλλά σχεδόν από κάθε άλλη άποψη, η οργή των Τιτάνων αποτυγχάνει να βελτιώσει την ηθοποιία, τους ξύλινους διαλόγους και την πλοκή του πρώτου μέρους του franchise που βασίζεται στο χάος.[15] Στο Metacritic έχει μέση βαθμολογία 37 στα 100 με βάση 32 κριτικές, υποδεικνύοντας "γενικά δυσμενείς κριτικές".[16] Στις δημοσκοπήσεις του CinemaScore που διεξήχθησαν κατά τη διάρκεια του εναρκτήριου Σαββατοκύριακου, το κοινό έδωσε στην ταινία μέσο βαθμό "B+" σε κλίμακα Α+ έως F, ελαφρώς καλύτερο από τον βαθμό "B" της πρώτης ταινίας.[17]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ www.trailersland.com/film/la-furia-dei-titani. Ανακτήθηκε στις 6  Ιουλίου 2016.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 www.allocine.fr/film/fichefilm_gen_cfilm=181289.html?nopub=1. Ανακτήθηκε στις 6  Ιουλίου 2016.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 3,7 3,8 www.filmaffinity.com/en/film939596.html. Ανακτήθηκε στις 6  Ιουλίου 2016.
  4. ↑ 4,00 4,01 4,02 4,03 4,04 4,05 4,06 4,07 4,08 4,09 4,10 www.imdb.com/title/tt1646987/fullcredits?ref_=tt_ov_st_sm. Ανακτήθηκε στις 6  Ιουλίου 2016.
  5. ↑ 5,0 5,1 www.metacritic.com/movie/clash-of-the-titans-2. Ανακτήθηκε στις 6  Ιουλίου 2016.
  6. ↑ www.adorocinema.com/filmes/filme-181289/. Ανακτήθηκε στις 6  Ιουλίου 2016.
  7. ↑ 7,0 7,1 nmhh.hu/dokumentum/198182/terjesztett_filmalkotasok_art_filmek_nyilvantartasa.xlsx.
  8. ↑ www.moviezine.se/movies/wrath-of-the-titans. Ανακτήθηκε στις 6  Ιουλίου 2016.
  9. ↑ www.imdb.com/title/tt1646987/. Ανακτήθηκε στις 6  Ιουλίου 2016.
  10. ↑ (Αγγλικά) Internet Movie Database. www.imdb.com/title/tt1646987/releaseinfo. Ανακτήθηκε στις 18  Αυγούστου 2016.
  11. ↑ www.sfi.se/sv/svensk-filmdatabas/Item/?type=MOVIE&itemid=75772.
  12. ↑ Scaefer, Sandy (December 26, 2013). «'Clash of the Titans 3' Not Happening Without 'Fresh' Ideas» (στα αγγλικά). Screen Rant. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις December 21, 2021. https://web.archive.org/web/20211221102226/https://screenrant.com/clash-of-the-titans-3-update-not-happening/. Ανακτήθηκε στις March 20, 2017. 
  13. ↑ «"Wrath Of The Titans" New York Premiere - Arrivals». Zimbio. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Δεκεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 28 Μαρτίου 2011. 
  14. ↑ McCarthy, Todd (12 Μαρτίου 2012). «Wrath of the Titans: Film Review». The Hollywood Reporter. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 28 Μαρτίου 2012. 
  15. ↑ «Wrath of the Titans (2012)». Rotten Tomatoes. Fandango. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2020. 
  16. ↑ «Wrath of the Titans». Metacritic. CBS Interactive. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Σεπτεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2012. 
  17. ↑ Amy Kaufman (1 Απριλίου 2012). «Box Office: Greek gods, Snow White no match for 'The Hunger Games' [Updated]». Los Angeles Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Νοεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 27 Νοεμβρίου 2016. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Η_οργή_των_Τιτάνων&oldid=10418249"