Η καταστροφή μιας καρδιάς

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η καταστροφή μιας καρδιάς
ΣυγγραφέαςΣτέφαν Τσβάιχ

Η καταστροφή μιας καρδιάς (γερμανικός τίτλος: Untergang eines Herzens) είναι νουβέλα του Αυστριακού συγγραφέα Στέφαν Τσβάιχ που εκδόθηκε το 1927. Αναφέρεται στο χάσμα των γενεών, στην ψυχική και σωματική κατάρρευση ενός μεσήλικα που δεν μπορεί να παραδεχτεί ότι η κόρη του ενηλικιώνεται και έχει προσωπική ζωή. Παρασύρεται σε μια κατάσταση που σιγά σιγά τον απομονώνει από την οικογένειά του και τον καταστρέφει. Το έργο είναι βαθιά επηρεασμένο από τις θεωρίες της ψυχανάλυσης του Σίγκμουντ Φρόιντ. Ο Ρομαίν Ρολάν το χαρακτήρισε ως μια από τις «πιο ξεκάθαρες τραγωδίες της σύγχρονης ζωής, της αιώνιας ανθρωπότητας».[1]

Υπόθεση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Άποψη του Γκαρντόνε Ριβιέρα, κοσμοπολίτικο θέρετρο στη βόρεια Ιταλία

Ο έμπορος Σολομών, ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους στην πόλη του, βρίσκεται για διακοπές του Πάσχα σε ξενοδοχείο στο Γκαρντόνε Ριβιέρα με τη σύζυγό του και τη 19χρονη κόρη τους Έρνα. Μερικές φορές ο 65χρονος κοντός, χοντρός άντρας υποφέρει από πόνους στη χολή. Ο κ. Σολομών σε όλη τη ζωή του ενδιαφερόταν μόνο για την επιχείρησή του και τα κέρδη, ώστε να προσφέρει στη γυναίκα του και στην αγαπημένη του κόρη όλη την άνεση που μπορούσαν να εξασφαλίσουν τα χρήματα, μάλιστα αγόρασε και τον τίτλο του συμβούλου για να μπορούν οι γυναίκες να διασκεδάζουν με την καλή κοινωνία σε χορούς και κοσμικές συγκεντρώσεις, όταν αυτός επέστρεφε κατάκοπος τα βράδια στο σπίτι. Συχνά τις συμβούλευε να προσέχουν τις ύποπτες γνωριμίες και να είναι ήσυχες και σεμνές αλλά τον περιγελούσαν ως «ντεμοντέ».

Τη νύχτα που ξεκινά η ιστορία, ξυπνάει γύρω στις 4 το πρωί από πόνο στο στομάχι που απέδωσε στο ιταλικό φαγητό. Σηκώνεται και, για να μην ενοχλήσει τη γυναίκα του, βγαίνει στον σκοτεινό διάδρομο, όπου κάνει μια απίστευτη ανακάλυψη: προς μεγάλη του φρίκη, βλέπει την κόρη του Έρνα να βγαίνει από ένα δωμάτιο του ορόφου και να επιστρέφει κρυφά στο δωμάτιό της, χωρίς να τον προσέξει. Ο κ. Σολομών νιώθει τον κόσμο να καταρρέει, ούτε ρωτάει τη μοναχοκόρη του ούτε συζητά το ιδιαίτερο περιστατικό με τη γυναίκα του. Αντίθετα, αναρωτιέται, εσωτερικά βασανισμένος, για το ποιος από τους τρεις «ανόητους κομψευόμενους» θα μπορούσε να είναι ο εραστής της μέχρι τότε αγαπημένης του κόρης. Είναι ο κόμης Ουμπάλντι, ο κομψός Ιταλός αξιωματικός ή ο μαρκήσιος του Μεκλεμβούργου φον Μέντβιτς;

Την επόμενη μέρα ο κύριος Σολομών αγοράζει ένα χοντρό ορειβατικό μπαστούνι με σκοπό να σκοτώσει τον διαφθορέα, αλλά δεν τολμά. Δεν ξέρει τι να κάνει. Με αόριστους λόγους - ότι η παρέα των τριών ανδρών φαίνεται ακατάλληλη για την Έρνα - ζητά από τη γυναίκα του να φύγουν για τη Φλωρεντία ή τη Ρώμη. Η γυναίκα του, που διασκεδάζει με την κόρη της με τη συντροφιά των τριών ανδρών, δεν δέχεται και απορρίπτει το αίτημα του συζύγου της ως ανοησία.

Όταν η Έρνα, που υποτίθεται ότι ήταν η πηγή της ευτυχίας των γηρατειών του, ξεκινά και πάλι για μια νυχτερινή βόλτα, η κατάρρευση του ηλικιωμένου έχει προ πολλού αρχίσει. Φεύγει μόνος του για το σπίτι αφήνοντας τις δύο γυναίκες πίσω. Όταν τελικά αυτές επιστρέφουν, βρίσκουν έναν αδιάφορο πατέρα και σύζυγο. Οι διασκεδάσεις στο σπίτι συνεχίζονται, ο κ. Σολομών κλείνεται στον εαυτό του και φτάνει στο σημείο να μην πηγαίνει ούτε στο γραφείο του. Αυτός που ποτέ δεν είχε πιστέψει πραγματικά στη ζωή του, στρέφεται στη θρησκεία, στην εβραϊκή πίστη όπως τη διδάχτηκε από παιδί. Απομακρύνεται εντελώς από την οικογένειά του και μια μέρα πηγαίνει στον δήμαρχο και του παραδίδει μια επιταγή με τεράστιο ποσό για φιλανθρωπικούς σκοπούς και για την κηδεία του.

Απρόθυμα, ο σωματικά άρρωστος άνδρας, χωρίς να πει τίποτε στους δικούς του, χειρουργείται τελικά όταν δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Μετά την εγχείρηση, η αγαπημένη του κόρη έρχεται να τον δει για τελευταία φορά. Δεν τα καταφέρνει. Τη διώχνει μακριά πριν πεθάνει.[2]

Μετάφραση στα ελληνικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Καταστροφή μιας καρδιάς, μτφ. Πολύβιος Βοβολίνης
  • Η καταστροφή μιας καρδιάς, μτφ. Μ. Λίλης, εκδ. Ο Κεραμεύς, 1947 [3]
  • Η καταστροφή μιας καρδιάς, μτφ. Κωστής Μεραναίος, εκδ. Αστέρι, 1980
  • Συντριβή μιας καρδιάς, μτφ. Τατιάνα Λιάνη, εκδ. Ροές, 2003 [4]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]