Η Ξυπόλυτη Κόμισσα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Η Ξυπόλητη Κόμισσα)
Η Ξυπόλυτη Κόμισσα
ΣκηνοθεσίαΤζόζεφ Λ. Μάνκιεβιτς
ΠαραγωγήΤζόζεφ Λ. Μάνκιεβιτς, Robert Haggiag και Άντζελο Ριτζόνι
ΣενάριοΤζόζεφ Λ. Μάνκιεβιτς
ΠρωταγωνιστέςΆβα Γκάρντνερ, Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ, Έντμοντ Ο'Mπράιεν, Βαλεντίνα Κορτέζε, Ροσάνο Μπράτσι, Φράνκο Ιντερλέγκι, Bianca Maria Fusari, Αλμπέρτο Ραμπαλιάτι, Μάριους Γκόρινγκ, Elizabeth Sellars, Warren Stevens, Mari Aldon, Renato Chiantoni, Μπέσι Λαβ, Tonio Selwart, Έντσο Σταϊόλα[1], Helena Makowska[1], Maria Zanoli[1] και Olga San Juan[1]
ΜουσικήΜάριο Νασιμπένε
ΦωτογραφίαΤζακ Κάρντιφ
ΜοντάζΓουίλιαμ Χόρνμπεκ
ΕνδυματολόγοςSorelle Fontana
Εταιρεία παραγωγήςUnited Artists
ΔιανομήUnited Artists, Netflix και Vudu
Πρώτη προβολή1954
Διάρκεια130 λεπτά
ΠροέλευσηΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής και Ιταλία
ΓλώσσαΑγγλικά

Η Ξυπόλυτη Κόμισσα (αγγλικά The Barefoot Contessa) είναι μια δραματική ταινία παραγωγής του 1954 σε σκηνοθεσία Τζόζεφ Λ. Μάνκιεβιτς. Πρωταγωνιστούν οι Άβα Γκάρντνερ, Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ, Ροσάνο Μπράτσι και Έντμοντ Ο'Mπράιεν. Ο Ο'Μπράιεν έλαβε το Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του, ενώ ο Μάνκιεβιτς ήταν υποψήφιος για Όσκαρ Πρωτότυπου Σεναρίου.

Πλοκή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από το τρέιλερ:
Η Γκάρντνερ ως Μαρία Βάργκας
Ο Μπόγκαρτ ως σκηνοθέτης Χάρι Ντόουνς

Την ημέρα της κηδείας της Μαρία Βάργκας, κάποιοι από τους παρευρισκόμενους που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη ζωή της θυμούνται την άνοδο και την πτώση της.

Ο πρώην σκηνοθέτης και συγγραφέας, ο Χάρι Ντόουνς αναλαμβάνει για λογαριασμό του εκατομυριούχου επιχειρηματία Κερκ Έντουαρντς, ο οποίος αποφάσισε ότι θέλει να παράγει μια ταινία για να ενισχύσει το προφίλ του, να βρει μια άγνωστη και λαμπερή κυρία για να γίνει πρωταγωνίστρια στην ταινία του Έντουαρντς. Ο Ντόουνς πηγαίνει σε ένα κακόφημο νυχτερινό κέντρο της Μαδρίτης για να δείτε μια χορεύτρια του φλαμένγκο που ονομάζεται Μαρία Βάργκας, για την οποία του είχε ήδη πει ο Κερκ.

Η Μαρία είναι μια ενθουσιώδης γυναίκα αλλά και υπερήφανο πνεύμα που της αρέσει να χορεύει ξυπόλητη και έχει μια ταραγμένη οικογενειακή ζωή. Της Μαρίας της αρέσει αμέσως ο Χάρι, του οποίου το έργο γνωρίζει, αλλά παίρνει μια άμεση αντιπαράθεση για τον Κέρκ. Παρόλο που φεύγει κατά τη διάρκεια της συνάντησής τους, ο Χάρι την παρακολουθεί καθώς πηγαίνει στην οικογένειά της και την πείθει να πετάξει μαζί του στις Ηνωμένες Πολιτείες για να κάνει την πρώτη της ταινία. Χάρη στην εμπειρία του και τη βοήθεια του ιδρωμένου και ανυπόμονου δημοσιογράφου Όσκαρ Μαλντούν, το ντεμπούτο της Μαρίας στον κινηματογραφο κάνει αίσθηση. Μάσα από τις επόμενες ταινίες, η Μαρία γίνεται μια αξιοσεβαστή ηθοποιός, η καριέρα του Χάρι αναστήθηκε και γίνονται τελικά φίλοι.

Κατά τη διάρκεια μιας δεξίωσης στο σπίτι της Μαρίας, ο Κερκ Έντουαρντς γνωρίζει στην Μαρία τον πλούσιο Λατινο-Αμερικανό Playboy Αλμπέρτο Μπραβάνο, ο οποίος γίνεται εμφανώς θαυμαστής της κατά τη διάρκεια της βραδιάς. Όταν ο Αλμπέρτο την προσκαλεί να τον ακολουθήσει στο γιοτ του στην Ριβιέρα, ο Κερκ την διατάζει να μείνει μακριά από αυτόν. Προσβεβλημένος από την προσπάθεια του Κερκ, η Μαρία αποδέχεται την πρόσκληση του Αλμπέρτο. Βλέποντας επίσης μια ευκαιρία, ο Όσκαρ, κουρασμένος να είναι ο κακός του Κερκ, αποφασίζει να αλλάξει εργοδότη και να πάει στον Αλμπέρτο.

Η Μαρία γίνεται τώρα ένα μεγάλο αστέρι, αλλά δεν είναι ικανοποιημένη. Περιβάλλει την ευτυχία της μαζί με τον φίλος της Χάρι, ο οποίος βρήκε μια νέα σύζυγό, την Τζέρι. Ο Αλμπέρτο είναι πολύ επιπόλαιος και ρηχός γι 'αυτήν. Ένα βράδυ σε ένα καζίνο, ενώ ο Αλμπέρτο είναι τυχερός, η Μαρία παίρνει μερικές από τις μάρκες του και τις εξαργυρώνει, ρίχνοντας τα χρήματα στον τσιγγάνικο εραστή της από ένα παράθυρο. Όταν ο Αλμπέρτο αρχίζει να χάνει μεγάλα πόσα στη ρουλέτα, αποφασίζει να εκθέσει την Μαρία στο κοινό για να καταστρέψει την καριέρας της. Στη συνέχεια, ο Αλμπέρτο δέχεται ένα χαστούκι στο πρόσωπο από τον Κόμη Βιντζέτσο Τορλεάνο-Φαβρίνι, ο οποίος συνοδεύει την Μαρία εξώ από το καζίνο.

Η Μαρία παραμένει με τον Βιντζέτσο και τη χήρα αδερφή του, την Ελεονόρα, στο Παλάτσο του Κόμη. Εκεί βρίσκει τη μεγάλη αγάπη της ζωής της, και παντρεύεται σε μια πλούσια τελετή, στην οποία ο Χάρι παραδίνει τη νύφη. Αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα. Ο Κόμης και η αδελφή του είναι οι τελευταίοι από τους Τορλεάνο-Φαβρίνι. Χωρίς τους απογόνους, η σειρά διαδοχής θα σβήσει. Ο Βιντζέτσο έχει ένα μυστικό. Λόγω ενός τραυματισμού στον πολέμο, είναι ανίκανος να αποκτήσει παιδιά και δεν το αναφέρει στην Μαρία μέχρι τη νύχτα του γάμου τους.

Σε μια βροχερή νύχτα, μήνες αργότερα, ο Χάρι φτάνει στην Ιταλία, βρίσκοντας μια δυσαρεστημένη Μαρία στην αίθουσα του ξενοδοχείου, λέγοντάς του για την ανικανότητα του συζύγου της, αλλά του ομολογεί ότι είναι έγκυος. Πιστεύει ότι ο Βιντζέτσο θα θέλει αυτό το παιδί για να διαιωνίσει την οικογενειακή παράδοση. Ο Χάρι την προειδοποιεί ότι ο Βιντζέτσο είναι πολύ περήφανος να το δεχτεί αυτό, αλλά η Μαρία αισθάνεται διαφορετικά και σχεδιάζει να του πει για την εγκυμοσύνη της την ίδια νύχτα.

Αφού η Μαρία εγκαταλείψει το δωμάτιο του ξενοδοχείου, ο Χάρι βλέπει το αυτοκίνητο του Βιντζέτσο και τους ακολουθεί. Πίσω στο Παλάτσο, ο Βιντζέτσο πυροβολεί θανάσιμα τόσο την Μαρία όσο και τον εραστή της πριν αυτή προλάβει να του πει για το παιδί. Ο Χάρι φτάνει ακριβώς εκείνη την στιγμή, αλλά παρόλα αυτά δεν αποκαλύπτει τίποτα στον Βιντζέτσο για την εγκυμοσύνη της Μαρίας. Η ταινία τελειώνει, όπως άρχισε, με ένα φλάσμπακ στην κηδεία της Μαρίας, όπου στη συνέχεια, ο Βιντζέτσο απομακρύνεται από την αστυνομία.

Διανομή ρόλων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πληροφορίες παραγωγής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σύμφωνα με την ιστοσελίδα Turner Classic Movies, ο Μάνκιεβιτς εμπνεύστηκε για την κεντρική ηρωίδα της ταινίας, Μαρία Βάργκας, από τη Ρίτα Χέιγουορθ που είχε παντρευτεί τον πρίγκηπα Άλι Χαν[2], αντιθέτως οι σχολιαστές στο DVD της ταινίας του Φρήντριχ Βίλεμ Μουρνάου Tabu, 1931 δίνουν ως πηγή έμπνευσης για την ηρωίδα την πρωταγωνίστρια Αν Σεβαλιέ.

Η ταινία γυρίστηκε στα στούντιο της Τσινετσιτά στην Ιταλία[3], ενώ τα εξωτερικά γυρίσματα έλαβαν χώρα στο Τίβολι, το Σαν Ρέμο και το Πορτοφίνο[4][5]. Ο Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ δεν ήταν παρών στα γυρίσματα της ταινίας στο Σαν Ρέμο[6]. Η παραγωγή της ταινίας που έγινε στην Ιταλία αποτελεί μέρος του φαινόμενου Χόλιγουντ στον Τίβερη (που χαρακτηρίζει το γεγονός ότι πολλές ταινίες της δεκαετίας του '50 γυρίζονταν στην Ιταλία).

Αποδοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ταινία επαινέθηκε από πολλούς κριτικούς για την κομψότητά της και θεωρήθηκε μια από τις πιο πολυτελείς παραγωγές του Χόλιγουντ[7] και η Saturday Review αποκάλεσε την Άβα Γκάρντνερ το πιο συναρπαστικό ζώο στη γη[8]. Πολλοί όμως ήταν εκείνοι που έκριναν αρνητικά την υπερβολή της ταινίας: ο Μπόσλεϊ Κράουδερ αποκάλεσε το φιλμ γκροτέσκο[9], ενώ ο οδηγός Feature Cinema in the 20th Century: Volume One: 1913–1950: a Comprehensive Guide χαρακτηρίζει την ταινία κακή[10].

Η ταινία φέρει βαθμολογία 100% στην ιστοσελίδα των κριτικών Rotten Tomatoes.

Βραβεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

'Βράβευση:

  • Β' Ανδρικού Ρόλου – Έντμουντ Ο'Μπράιεν

Υποψηφιότητα:

  • Πρωτότυπου Σεναρίου – Τζόζεφ Λ. Μάνκιεβιτς

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 (Τσεχικά) Česko-Slovenská filmová databáze. 2001.
  2. Frank Miller. «The Barefoot Contessa». Turner Classic Movies. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2009. 
  3. Mankiewicz, Tom· Crane, Robert (14 Μαΐου 2012). My Life as a Mankiewicz: An Insider's Journey through Hollywood. University Press of Kentucky. σελ. 264. ISBN 0-8131-4057-9. 
  4. Hanna, David (1 Μαΐου 1998). Sinatra: Ol' Blue Eyes Remembered. Random House Value Pub. σελ. 29. ISBN 978-0-517-16068-8. 
  5. DK Eyewitness Travel Guide: Italy: Italy. Dorling Kindersley Limited. 1 Φεβρουαρίου 2012. σελ. 240. ISBN 978-1-4053-9313-3. 
  6. Higham, Charles (17 Μαρτίου 1975). Ava: a life story. W. H. Allen. σελ. 108. 
  7. Sadoul, Georges (1 Ιανουαρίου 1972). Dictionary of Film Makers. University of California Press. σελ. 166. ISBN 978-0-520-02151-8. 
  8. Saturday Review. Saturday Review Associates. Σεπτέμβριος 1954. σελ. 31. 
  9. Bosley Crowther (1954-09-30). «The Screen in Review: The Barefoot Contessa Arrives at Capitol». The New York Times. http://movies.nytimes.com/movie/review?res=9507E1DC123AE53BBC4850DFBF66838F649EDE. Ανακτήθηκε στις 2009-12-30. 
  10. Klinowski, Jacek· Garbicz, Adam (2012). Feature Cinema in the 20th Century: Volume One: 1913–1950: a Comprehensive Guide. Planet RGB Limited. σελίδες 2–. ISBN 978-1-62407-564-3. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]