Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ηρώ Νικοπούλου

Προσθήκη συνδέσμων
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ηρώ Νικοπούλου
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Ηρώ Νικοπούλου (Ελληνικά)
Γέννηση1958[1]
Νέα Σμύρνη
ΕθνικότηταΕλληνική
Χώρα πολιτογράφησηςΕλληνική
ΣπουδέςΑνωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών
Ιδιότηταζωγράφος[1], συγγραφέας και ποιητής
Είδος τέχνηςΖωγραφική, Ποίηση, Πεζογραφία
Βραβεύσεις1ο Βραβείο Μικροδιηγήματος Φεστιβάλ ΛΕΑ (2020)
Ιστοσελίδαhttp://www.ironikopoulou.gr/
δεδομένα (π • σ • ε )

Η Ηρώ Νικοπούλου είναι Ελληνίδα εικαστικός και συγγραφέας.

Βιογραφικά στοιχεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στην Νέα Σμύρνη όπου κατοικεί και εργάζεται. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας ζωγραφική με τον Νίκο Κεσσανλή και τον Δημήτρη Μυταρά, και σκηνογραφία με τον Γιώργο Ζιάκα.

Έ­χει κά­νει έντεκα α­το­μι­κές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε πολλές ο­μα­δι­κές εκ­θέ­σεις στην Ελ­λά­δα και το ε­ξω­τε­ρι­κό. Κρι­τι­κές για το έρ­γο της έ­χουν δη­μο­σιευ­θεί στον η­με­ρή­σιο τύ­πο και σε ει­κα­στι­κά πε­ριο­δι­κά. Συ­γκα­τα­λέ­γεται στο Ει­κα­στι­κό Λε­ξι­κό των Ελ­λή­νων Καλ­λι­τε­χνών 16ο-20ος αιώ­νας των εκ­δό­σε­ων Μέ­λισ­σα (1999). Έρ­γα της βρί­σκο­νται σε δη­μό­σιες και ι­διω­τικές συλ­λο­γές (Συλλογή της Βουλής των Ελλήνων, Συλ­λο­γή Βορ­ρέ, Συλλογή Νίκας, Μουσείο ΟΣΕ, Σ I.T.F. Lon­don, ­C.G.S.P. Belgium, G.I.D. Deut­chlan­ds­, ­Trade Union of Hun­ga­rian Railwaymen Hungury, Συλ­λο­γή Υ­πουρ­γεί­ου Δι­και­ο­σύ­νης, Συλ­λο­γή Ε­θνι­κής Τρά­πε­ζας, Ο.Η.Ε. Τhe Netherlands Red Cross, Amsterdam, Holland, κ.ά).

Από το 1986 ασχολείται συστηματικά με τη λογοτεχνία. Έχει δημοσιεύσει οκτώ ποιητικές συλλογές, ένα μυθιστόρημα και τέσσερις συλλογές διηγημάτων. Επίσης κριτικές και άρθρα της έχουν δημοσιευθεί σε εφημερίδες (Ελευθεροτυπία, Αυγή, Εποχή, Δρόμος της Αριστεράς, κ.α.) και λογοτεχνικά περιοδικά (Χάρτης, Πλανόδιον, Δέκατα, Κάπα, Νέο Πλανόδιον, και άλλα).

Έχει συμμετάσχει ως προσκεκλημένη σε πολλά διεθνή φεστιβάλ ποίησης: Τουρκία (Σμύρνη, 2012), Θεσσαλονίκη (2013), Αθήνα (2013, 2025), Κροατία (2015), Γαλλία, (Σετ, 2021), Πάτρα (2025) και άλλα.

Από το 2010 συνδιευθύνει με τον Γιάννη Πατίλη την ψηφιακή επιθεώρηση για το μικρό διήγημα Πλανόδιον-Ιστορίες Μπονζάι και μαζί του επιμελήθηκε τις ανθολογίες μικρού διηγήματος Ιστορίες Μπονζάι ’14,' Ιστορίες Μπονζάι ’15 και Ιστορίες Μπονζάι ’16 (εκδ. Γαβριηλίδης). Έχει επιμεληθεί (με τους Β. Μανουσάκης και Ε. Σταγκουράκη) την επετειακή έκδοση για τα δεκαπέντε χρόνια από την πτώση των Δίδυμων Πύργων, 83 Ιστορίες Μπονζάι για το Σημείο Μηδέν (2016, Σιδέρης), Τα πάθη της λογοτεχνίας (2016, Καστανιώτης και Εταιρεία Συγγραφέων), κ.ά.

Ποι­ή­μα­τα, δι­η­γή­μα­τα και άρ­θρα της έ­χουν δη­μο­σι­ευ­θεί στον πε­ρι­ο­δι­κό, ημε­ρή­σιο και ηλεκτρονικό τύ­πο, έχουν μεταφραστεί στα Αγγλικά, Γαλλικά, Ιταλικά, Ισπανικά, Πορτογαλικά, Ρωσικά, Τουρκικά, Ρουμανικά, Βουλγαρικά, Φινλανδικά και Κροατικά και περιλαμβάνονται σε πολλές Ανθολογίες.

Στην Ισπανία κυκλοφορεί μία ανθολογία ποιημάτων της με τον τίτλο Aceptiones de la Miranda (2019, El arbol de la luz, Sevilla, σε μετάφραση του Jose Antonio Mereno Jurado).

Το 2019 το λογοτεχνικό περιοδικό Σίσυφος αφιέρωσε το 17ο τεύχος του στο ποιητικό και πεζογραφικό της έργο.

Το 2023 το περιοδικό Δίοδος τχ. 25 φιλοξένησε αφιέρωμα στο εικαστικό της έργο.[2]

Το 2024 το ένα εκ των δύο αφιερωμάτων του διπλού τχ. 101-102 στο λογοτεχνικό περιοδικό Εμβόλιμον αφορούσε μέρος του λογοτεχνικού της έργου της.

Είναι μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος[3], της Εταιρείας Συγγραφέων[4] και του Κύκλου Ποιητών.

Διατηρεί την ιστοσελίδα: www.ironikopoulou.gr

Έχει κάνει πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έργα της βρίσκονται σε πολλές ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές (Βουλή των Ελλήνων, κ.α) της Ελλάδας και του εξωτερικού.

Έχει επιμεληθεί τα σκηνικά και τα κουστούμια θεατρικών παραστάσεων. Συγκαταλέγεται στο Εικαστικό Λεξικό των Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος-20ος αιώνας των εκδόσεων Μέλισσα (1999).

Κριτικές για το ζωγραφικό της έργο έχουν δημοσιευθεί στον ημερήσιο τύπο, καθώς και σε εικαστικά περιοδικά.

Η ζωγραφική της, μέχρι στιγμής, χωρίζεται σε δύο περιόδους. Στην πρώτη, που την απασχολούν περισσότερο η δομή και τα πλαστικά στοιχεία, οι έννοιες υποδηλώνονται με πιο έμμεσο και κρυπτικό τρόπο και οι μορφές είναι αφαιρετικές· και στη δεύτερη περίοδο, που ξεκινά μετά το 2010 και παρουσιάζεται μια μετατόπιση βάρους προς την συμβολική αξία των μορφών και των πλαστικών στοιχείων, με αποτέλεσμα τα έργα της να αποκτούν έντονο ψυχογραφικό χαρακτήρα και μεγαλύτερη ατμοσφαιρικότητα.

Έχει ασχοληθεί, επίσης, με εγκαταστάσεις, κατασκευές και με τη γλυπτική.

Ατομικές εκθέσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

* 2024 "Το Σβηστό Μανουάλι. Εικόνες για έναν Κόσμο που Περιμένει",Ιστορικό Μουσείο Διέξοδος, Μεσολόγγι.[5]

  • 2023 "Το Σβηστό Μανουάλι. Εικόνες για έναν Κόσμο που Περιμένει", Μουσείο Αργυροτεχνίας, Κάστρο Ιωαννίνων.
  • 2022 "Το Σβηστό Μανουάλι. Εικόνες για έναν Κόσμο που Περιμένει", υπό την Αιγίδα του Πανεπιστημίου Πατρών, Αίθουσα Τέχνης Αγορά Αργύρη, Πάτρα.
  • 2019 "Ο δικός μου Δρόνος", Αίθουσα Τέχνης Ζείδωρος, Κύθηρα.
  • 2017 Αίθουσα Τέχνης Περιτεχνών, "Η άλλη πόλη"
  • 2014 Αίθουσα τέχνης Περιτεχνών[6][7][8][9][10]
  • 2010 Αίθουσα Τέχνης Ερμούπολη, Σύρος[11][12][13][14]
  • 1997 “Εικόνες του ρευστού κόσμου” (εικαστικό-φιλμικό περιβάλλον-performance), Φούρνος, Αθήνα[15]
  • 1997 "Ορυκτών Πνεύμα", Ε.Μ.Π., Αθήνα
  • 1996 Αίθουσα Τέχνης Αστρολάβος, Αθήνα[16][17][18]
  • 1995 Γυναικείες Φυλακές Κορυδαλλού, Αθήνα[19][20][21][22][23]
  • Νέα Εργοστάσια Νίκας, Αθήνα, 1994, Ελληνογαλλικός Σύνδεσμος, Αθήνα.

Ομαδικές εκθέσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • 2023 "Έξοδος-Διέξοδος 1922-2022", Καπνεργοστάσιο, (ΕΕΤΕ)
  • 2021 "Προς Επισκευήν Ολομελείας 1821-2021", Δημοτική ΠινακοΘήκη Πάτρας, (ΕΕΤΕ)
  • 2020 ''Το Σβηστό Μανουάλι, 1821-2021 in Memorian'', έκθεση Γλυπτικής, Βυζαντινό Μουσείο.

(Τέμπλο Νο1: ξύλο, σημαιόπανο, δερμάτινοι ιμάντες: (230x70εκ.), Μανουάλι: σίδηρος, κεριά, μπετό 125x48εκ.) έργο σε εξέλιξη.

  • 2019 ''Το Σώμα Σήμα'' (μέταλλο και ξύλο, 20x55x10), έκθεση Γλυπτικής, Βυζαντινό Μουσείο.
  • 2018 ''Dedalus' Diary'' (χαλκόχυτο, 19x7,5), έκθεση Μικρογλυπτικής, Βυζαντινό Μουσείο.
  • 2015 "Αντίσταση τώρα", Δημοτική Πινακοθήκη Αθήνας[24]
  • 2010 ART AZ, Τεχνόπολη-Γκάζι.
  • 2010 "Η Ανθρώπινη φιγούρα στην Τέχνη", Τεχνόπολη-Γκάζι, Αθήνα.
  • 2002 "1η Διαβαλκανική Έκθεση Σύγχρονης Μικρογραφικής Τέχνης-Μινιατούρας", Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Θεσσαλονίκη.
  • 2001 CHEAP ART – Αθήνα[25]
  • 2001 Μήνας Εικαστικών Τεχνών, Τεχνόπολη - Γκάζι, Αθήνα.
  • 1998 Αστρολάβος, Αθήνα
  • 1997 Αίθουσα Τέχνης Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά, Πειραιάς
  • 1997 Αίθουσα Τέχνης Εντός των Τεχνών, Θεσσαλονίκη Πολιτιστική Πρωτεύουσα, Ελλάδα
  • 1997 Ο.Η.Ε. Τhe Netherlands Red Cross, Amsterdam, Holland
  • 1995 "Περί Κύπρου", Σπίτι της Κύπρου, Αθήνα[26]
  • 1994 Τitanium, Αθήνα
  • 1994 "Με ένα βιβλίο πετάω", Υπουργείο Πολιτισμού, Αθήνα
  • 1994 Αίθουσα Τέχνης Ο.Σ.Ε., Αθήνα
  • 1994 Κέντρο Τεχνών Αθηνών, Αθήνα
  • 1993 Αίθουσα Τέχνης Κρεωνίδης, έκθεση Φωτογραφίας, εργαστήριο του Δ. Μυταρά, Αθήνα
  • 1992 Αίθουσα Γλυπτών, Αθήνα
  • 1990 Αίθουσα Τέχνης Αίολος, Αθήνα
  • 1988 Δημοτική Πινακοθήκη Αθηνών, Αθήνα

Ζωγραφικό Λεύκωμα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξώφυλλα - εικαστική επιμέλεια βιβλίων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

"Πλανόδιον", "Πάροδος", "Το έγχορδο", "Δυτικές Ινδίες", "Παρέμβαση", "Σιδηροδρομικά Συνεταιριστικά Νέα", "Ελίτροχος", "Ανθολογία Ελληνικού Χαϊκού", "Χαίρε ώ Χαίρε Ελευθεριά! Ο αγώνας του 1821 στην ελληνική και ξένη ποίηση", "Ο ποιητής και ο Τύραννος" του Συμεών Σταμπουλού, και πολλά άλλα.[27]

Γλυπτική, Εγκαταστάσεις και κατασκευές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μεταλλικές κατασκευές, χυτευτά και άλλα[28]

Έχει φιλοτεχνήσει το γλυπτό για το "Βραβείο Δαίδαλος" της Εταιρείας Συγγραφέων.

Πρωτοεμφανίστηκε το 1986 με την ποιητική συλλογή ο “Μύθος του οδοιπόρου”, από το 2003 κι έπειτα ασχολείται εντατικά και με την πεζογραφία. Κριτικές για λογοτεχνικά έργα τρίτων και άρθρα της έχουν δημοσιευθεί στον ημερήσιο και περιοδικό τύπο.

Στο πρώτο βιβλίο με τίτλο “Σαν σε καθρέφτη” (μυθιστόρημα, Μεταίχμιο, 2003), ξεδιπλώνεται μια ιστορία αναζήτησης ταυτότητας η οποία μορφολογικά είναι δομημένη με απολύτως κατοπτρικό τρόπο. Στα επόμενα τρία βιβλία η αφηγηματική φόρμα είναι το διήγημα. Με γραφή στρωτή, ύφος λιτό, αφαιρετικό και πυκνό, με ατμόσφαιρα συχνά υπαινικτική καταγράφεται η ψυχογραφία των ηρώων μέσα από γεγονότα. Πρόκειται για ψυχογραφίες ανθρώπων μέσα στον μικρό οικογενειακό κύκλο και αργότερα μέσα στον ευρύτερο της πόλης. Χαρακτηριστικό της γραφής της είναι η επιλογή του ανοιχτού τέλους της αφήγησης.

Υπαρξιακή, πολιτική και συγχρόνως ερωτική, με γλώσσα λιτή και πυκνό ύφος.

* Το θαύμα στην Εντατική (ΑΩ, 2024)

  • Ο Μύθος του Οδοιπόρου (Αθήνα, 1986)
  • Ανέμου (Πλανόδιον, 1999)[57][58]
  • Μη με ψάχνετε εδώ (Πλανόδιον, 2009)[59][60][61][62][63][64]
  • Το πριν και το μετά την παύλα (Γαβριηλίδης, 2018) [62]
  • Acepciones de la mirada (traduccion: Jose Antonio Moreno Jurado, El Arbol de la Luz, Sevilla 2019)
  • 2023 "4Χ4 Ποιήσεις#3" (εκδ. ΑΩ)

Διδακτική εμπειρία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1993 διοργάνωσε το "Πολιτιστικό Οδοιπορικό" στις Γυναικείες Φυλακές Κορυδαλλού όπου και δίδαξε εθελοντικά ζωγραφική έως το 1996.

Από το 1999 που διορίστηκε στην Μέση Δημόσια Εκπαίδευση διδάσκει Εικαστικά, Ελεύθερο Σχέδιο και Ιστορία της Τέχνης.

  1. 1 2 BiblioNet. 15919. Ανακτήθηκε στις 19  Σεπτεμβρίου 2022.
  2. ↑ Pchatz (24 Φεβρουαρίου 2025). «Μικρό αφιέρωμα σε έναν μεγάλο Δραμινό – Πύλη της Δράμας». Ανακτήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 2025.
  3. ↑ «E.E.T.E Μέλη/Τμήμα Ζωγραφικής/Νικοπούλου Αργυρώ».[νεκρός σύνδεσμος]
  4. ↑ «ΗΡΩ ΝΙΚΟΠΟΥΛΟΥ - Εταιρεία Συγγραφέων».
  5. ↑ «2023.04.08 Συνέντευξη στο Αθηναϊκό Πρακτορείο για την έκθεση Το Σβηστό Μανουάλι στο Μουσείο της Ακρόπολης Ιτς Καλέ στα Γιάννενα(Μαίρη Τζώρα) | ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ». pictorial.ironikopoulou.gr. Ανακτήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 2025.
  6. ↑ «Συνεντεύξεις στην artnews.gr: «Δωμάτια, Ένοικοι, Ανοίγματα» από την Ηρώ Νικοπούλου». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Ιουλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2016.
  7. ↑ «Η Άρτεμις Καρδουλάκη γράφει για την έκθεση "Δωμάτια-΄Ενοικοι-Ανοίγματα" (Τα Νέα της Τέχνης, 29-12-2010)».[νεκρός σύνδεσμος]
  8. ↑ «Ο Δον Μανουέλ Οζόριο και οι μικρές του φίλες».
  9. ↑ «Η ψυχή στον καθρέφτη. Η νέα ζωγραφική δουλειά της Ηρώς Νικοπούλου - Art22».
  10. ↑ «Ευγενία Κριτσέφσκαγια, κριτική παρουσίαση της έκθεσης ζωγραφικής στην γκαλερί Περιτεχνών (Ρωσικό Περιοδικό, 01-07-2014)».
  11. ↑ «Εισαγωγικό κείμενο του Αντώνη Ζέρβα "Η σύχγρονη ελληνίδα της Ηρώς Νικοπούλου" γιά τόν κατάλογο της έκθεσης "Δωμάτια-Ένοικοι-Ανοίγματα", Ερμούπολη, Σύρος, 07.12.2010».
  12. ↑ «Α. Κ. Χριστοδούλου, "Αποτυπώματα Αγγέλων ή Ένα χρωστήρας που σκέπτεται", Μια σπουδή στη ζωγραφική της Ηρώς Νικοπούλου (περίληψη).».
  13. ↑ «Λήδα Καζαντζάκη, "Το αμείλικτο βλέμμα των μικρών παιδιών", κριτική για την έκθεση "Δωμάτια-Ένοικοι-Ανοίγματα" (ηλεκτρονική έκδ. εφ. Αυγή, 19-03-2014)».[νεκρός σύνδεσμος]
  14. ↑ «Το αμείλικτο βλέμμα των μικρών παιδιών, (έντυπη έκδ. εφ. Αυγή, 19-03-2014)».
  15. ↑ «Άρθρο της Βίκυς Καρα'ί'σκου για την φιλμική εγκατάσταση "Εικόνες του Ρευστού Κόσμου" στο Φούρνο (περ. Arti International, τχ. 36, 01.09.1997)».
  16. ↑ «Κείμενο του Μανώλη Μαυρομμάτη για το τρίπτυχο της έκθεσης ζωγραφικής στον Αστρολάβο (01.10.1996)».
  17. ↑ «Κείμενο του Μανώλη Μαυρομμάτη για την έκθεση ζωγραφικής στον Αστρολάβο (εφ. Κέρδος, αρ. φ. 3432, 06.10.1996)».
  18. ↑ «Άρθρο της Βίκυς Καρα'ί'σκου για την έκθεση ζωγραφικής στον Αστρολάβο (περ. Arti International, τχ. 32, 01.01.1997)».
  19. ↑ «Εκθεση στις Γυναικείες Φυλακές Κορυδαλλού (εφ. Balkan News Int'l., αρ. φ. 92, 26.03.1995)».
  20. ↑ «Άρθρο της Εύας Νικολάου για το πολιτιστικό οδοιπορικό στις Γυναικείες Φυλακές Κορυδαλλού, (εφ. Επενδυτής, 24-12-1997)».
  21. ↑ «Άρθρο για την έκθεση στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά με σκοπό την ενίσχυση των Γυναικείων Φυλακών Κορυδαλλού, (εφ. Έθνος 20-11-1997)».
  22. ↑ «Άρθρο της Εύας Νικολάου για το Πολιτιστικό Οδοιπορικό και τις εκδηλώσεις στις Γυναικείες Φυλακές Κορυδαλλού (εφ. Επενδυτής 29.12.1995)».
  23. ↑ «Πολιτιστικό Οδοιπορικό στις Γυναικείες Φυλακές Κορυδαλλού (περ.The Art Magazine, τχ. 18, 01.07.1995)».
  24. ↑ «Μια ιστορική έκθεση στην Δημοτική Πινακοθήκη της Αθήνας». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Ιανουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 4 Μαΐου 2016.
  25. ↑ «CHEAPART 7 Athens 2001». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Μαΐου 2016. Ανακτήθηκε στις 4 Μαΐου 2016.
  26. ↑ «Άρθρο του Μανώλη Μαυρομμάτη για την εγκατάσταση της έκθεσης στο Σπίτι της Κύπρου (εφ. Κέρδος, αρ. φ. 3184, 06.12.1995)».
  27. ↑ «Εικονογραφήσεις Εντύπων».
  28. ↑ «Εγκαταστάσεις».
  29. ↑ «Η Μαρώ Τριανταφύλλου για το μυθιστόρημα "Σαν σε καθρέφτη" (εντευκτήριο του περ. Εμβόλιμον 21.2.2005)».
  30. ↑ «Ο Μάκης Πανώριος γράφει για την συλλογή διηγημάτων "Ομελέτα με μανιτάρια", Σύγχρονος ρεαλισμός με μύθο και φαντασία (εφ. Καθημερινή, 26-08-2008)».
  31. ↑ «"Σύγχρονος ρεαλισμός με μύθο και φαντασία" (έντυπη έκδ.)».
  32. ↑ «Η Μάρη Θεοδοσοπούλου για την συλλογή διηγημάτων "Ομελέτα με μανιτάρια" (εφ. το Βήμα της Κυριακής, 04-11-2007)».
  33. ↑ «Η Λίνα Πανταλέων για τη συλλογή διηγημάτων "Ομελέτα με μανιτάρια" (εφ.Ελευθεροτυπία, Βιβλιοθήκη, 28-09-2007)».
  34. ↑ «O Γιώργος Βέης για την συλλογή διηγημάτων "Ομελέτα με μανιτάρια" (εφ. Αυγή, 11-10-2007)».
  35. ↑ «Η Ελένη Σκάλβη για την συλλογή διηγημάτων "Ομελέτα με μανιτάρια" (πολιτιστική ομάδα Φράγμα Λεχαινών, 15-12-2007)».
  36. ↑ «Ο Σέργιος Μαυροκέφαλος για την συλλογή διηγημάτων "Ομελέτα με μανιτάρια" (περ.Highlights τχ. 31, 01-11-2007)».
  37. ↑ «Η Μαρώ Τριανταφύλλου για τη συλλογή διηγημάτων "Ομελέτα με μανιτάρια" (το περ. Οροπέδιο, Δεκέμβριος 2007)».
  38. ↑ «Ο Γιώργος Γιαννόπουλος για τη συλλογή διηγημάτων "Ομελέτα με μανιτάρια" (περ. Ένεκεν τ.χ. ,Μάρτιος 2008)».
  39. ↑ «H Νατάσα Κεσμέτη για την συλλογή διηγημάτων "Ομελέτα με μανιτάρια" (περ. Κάπα τ.χ. 1 , Ιούνιος 2008)».
  40. ↑ «Η Σταυρούλα Γ. Τσούπρου γράφει για το βιβλίο Ελληνιστί: Ο γρίφος (diastixo.gr, 2014)».
  41. ↑ «Πενήντα βιβλία για το καλοκαίρι». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Μαΐου 2016. Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2016.
  42. ↑ «Ο Λάμπρος Σκουζάκης γράφει για την συλλογή διηγημάτων "Ελληνιστί: ο γρίφος", Άλυτοι κόμποι στο παίγνιο του βίου (Πανδοχείο, 29-04-2014)».
  43. ↑ «Η Ελένη Γούλα, για την συλλογή διηγημάτων "Ελληνιστί: ο Γρίφος", (περ. Μανδραγόρας, τχ. 49, 10-11-2013)».
  44. ↑ «Ο Αλέξης Ζήρας για την συλλογή διηγημάτων, "Ελληνιστί: ο Γρίφος", Η πείνα και η δίψα για τον οικείο άλλο, (ψηφιακή έκδ. εφ. Αυγή, Αναγνώσεις, 03-11-2013)».
  45. ↑ «Η πείνα και η δίψα για τον οικείο άλλο, (έντυπη μορφή, εφ. Αυγή, Αναγνώσεις, 03-11-2013)».
  46. ↑ «Ο Αντρέας Μήτσου για την συλλογή διηγημάτων "Ελληνιστί: ο Γρίφος" (περ. Φρέαρ, Δεκέμβριος 2013)».
  47. ↑ «"Σελίδες για την Ηρώ Νικοπούλου", (περ. "Σίσυφος", τχ. 9, Ιανουάριος-Ιούνιος 2015, γράφουν: Κατερίνα Κούσουλα, Μαρώ Τριανταφύλλου, Σταυρούλα Γ.Τσούπρου)».
  48. ↑ «Η Τούλα Ρεπαπή γράφει για τη συλλογή διηγημάτων "Ελληνιστί: ο γρίφος", Το κολάζ της ζωής μας (Ιστολόγιο Diavasame, 30-05-2013)». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Μαΐου 2016. Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2016.
  49. ↑ «Το κολάζ της ζωής μας».
  50. ↑ «Η Αλεξάνδρα Μπακονίκα γράφει στη Book Press για την "Ασφαλή πόλη", Το καλό, το κακό και οι ασχήμιες».
  51. ↑ «Για την "Ασφαλή πόλη" της Ηρώς Νικοπούλου – γράφει ο Γρηγόρης Τεχλεμετζής».
  52. ↑ «Ο Μιχάλης Μοδινός για την "Ασφαλή πόλη" (εφ. Τα Νέα, Βιβλιοδρόμιο), Νιρβάνα στις συγκοινωνίες και τραυματικά μακιγιάζ».
  53. ↑ «Ο Μιχάλης Μοδινός για την συλλογή διηγημάτων "Ασφαλής πόλη" (εφ. Τα Νέα, Βιβλιοδρόμιο, 20.12.2015)».
  54. ↑ «Κριτική της Άννας Αφεντουλίδου για την «Ασφαλή πόλη» (diastixo.gr, 2015)».
  55. ↑ «Ο Βαγγέλης Τζάνος για την συλλογή διηγημάτων "Ασφαλής πόλη" (Μανδραγόρας, 01.11.2015)».
  56. ↑ «Η Μαρία Στασινοπούλου για την συλλογή διηγημάτων "Ασφαλή πόλη" (Εντευκτήριο τχ. 109, 12-05-2016)».
  57. ↑ «O Γιώργος Αράγης για την ποιητική συλλογή "Ανέμου" (Νέα Εστία, Μηνολόγιο, τμ.152, τχ.1749,01-10-2002)».
  58. ↑ «H Καίτη Χιωτέλλη για την ποιητική συλλογή "Ανέμου" (περ. Σύναξη, τχ. 77, Ιανουάριος-Μάρτιος 2001)».
  59. ↑ «Ο Τάσος Γουδέλης για την ποιητική συλλογή "Μη με ψάχνετε εδώ" (περ. Το Δέντρο, τχ. 175, Ιούνιος 2010)».
  60. ↑ «Ο Γιώργος Βέης για την ποιητική συλλογή "Μη με ψάχνετε Εδώ" (περ. Τα Ποιητικά, τχ. 1, Μάρτιος 2011)».
  61. ↑ «Η Μαρώ Τριανταφύλλου για την ποιητική συλλογή "Μη με ψάχνετε εδώ" (περ. Πάροδος, τχ. 39-40, Δεκέμβριος 2010)».
  62. ↑ «Ο Γιώργος Θεοχάρης γράφει για την ποίηση της Ηρώς Νικοπούλου, "Ποίηση σωματική" (ψηφιακή έκδ. εφ. Αυγή, Αναγνώσεις)».
  63. ↑ «Ποίηση σωματική του Γιώργου Θεοχάρη».
  64. ↑ «Ο Γιώργος Βέης για την ποιητική συλλογή "Μη με ψάχνετε Εδώ" (περ. Τα Ποιητικά, τχ. 1, Μάρτιος 2011)».

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ηρώ_Νικοπούλου&oldid=11304746"