Ηλίας Κόκκινος
| Ηλίας Κόκκινος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1911 |
| Θάνατος | 23 Σεπτεμβρίου 1995 Λαμία |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα Αυστρία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
Ο Ηλίας Κόκκινος (γερμανικό όνομα: Γιόζεφ Μπλέχινγκερ, γερμ. Josef Blechinger) γεννήθηκε το 1911, στο Κλόστεργκραμπ/Χρομπ της Σουδητίας της Αυστροουγγαρίας, στα σύνορα της τότε Αυστριακής Βοημίας με την Γερμανική Σαξονία. Ήταν αυστριακός φιλέλληνας με αντιστασιακή δράση κατά τη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής στην Πόλη της Λαμίας.
Βιογραφικά στοιχεία[1][Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο πατέρας του ήταν Αυστριακός και η μητέρα του Τσέχα. Η οικογένεια είχε άλλα δυο αγόρια και μια κόρη. Οι δεσμοί του με την Ελλάδα, προϋπήρχαν… μιας και ένας προπάππους του, ήταν από την Πάτρα. Επιστρατευμένος από τα στρατεύματα κατοχής του Χίτλερ σε ηλικία 28 ετών, ο Αυστριακός στην καταγωγή Γιόζεφ, την περίοδο του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, βρέθηκε να υπηρετεί στην Ελλάδα στις υπηρεσίες των σιδηροδρόμων. Πρώτα όμως γνώρισε τη φρίκη του πολέμου και τις θηριωδίες των Γερμανών στην Πολωνία (καταναγκαστικά έργα). Εργάστηκε ως υπεύθυνος κλειδούχος, των γερμανών στη σιδηροδρομική γραμμή Λιανοκλαδίου-Στυλίδας (1941-1944), με σταθμάρχη τον Α.Βούλγαρη.
Κατά τη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής, ο Γιόζεφ[2] βοηθούσε τους αγωνιζόμενους Λαμιώτες,εφοδιάζοντας τους με τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης ,που έφθαναν μέσα από τις γερμανικές γραμμές, αψηφώντας τις συνέπειες.(σύμφωνα με επίσημες μαρτυρίες κατοίκων της εποχής εκείνης). Συνδέθηκε με το ΕΛΑΝ (ΕΑΜ[3] -13η μεραρχία), έσωσε τις ζωές πολλών αγωνιστών,ειδοποιώντας τους για τα γερμανικά μπλόκα και βοήθησε πολίτες που ήταν στα κρατητήρια.
Το σαμποτάζ[4][Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις 17 Οκτώβρη, παραμονές του Αγ.Λουκά, ενώ ετοιμαζόταν να αποχωρήσει με τα γερμανικά στρατεύματα, πληροφορήθηκε από τον σύνδεσμό του Μαρία (εταίρα στους οίκους ανοχής των Γερμανών, στην πλατεία Λαού), πως οι γερμανοί είχαν τοποθετήσει εκρηκτικά στο στρατόπεδο Τσαλτάκη (όπου γινόταν ανεφοδιασμός της Μ.Ανατολής,λόγω της καταστροφής της γέφυρας του Γοργοποτάμου) ώστε να ανατινάξουν τα πυρομαχικά του στρατοπέδου, κατά την αποχώρηση τους. Ζήτησε απο τη Μαρία, να τον φέρει σε επαφή με τον ιταλό φίλο της τον Μάριο και κανόνισαν να βρίσκεται ο ιταλός σκοπός στη νότια πύλη του στρατοπέδου για να μπορέσει ο Γιόζεφ να εισχωρήσει εντός.Κατέστρεψε τους μηχανισμούς και τα καλώδια πυροδότησης εκρηκτικών και πυρομαχικών, ματαιώνοντας την ανατίναξη .Αποχωρώντας απο το στρατόπεδο,φυγαδεύτηκε από Λαμιώτη αντιστασιακό, του ΕΛΑΝ, τον "Νίκο" (Αθ.Τσεκούρα)[5] προς Ροδίτσα-Μαυρομαντήλα -Αγ.Μαρίνα- Στυλίδα, όπου τον περίμεναν αντιστασιακοί του ΕΛΑΝ να τους ενημερώσει για το σαμποτάζ, ώστε να εισέλθουν στην Πόλη.
Η ζωή του μεταπολεμικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Με την λήξη του πολέμου, παρέμεινε στη Λαμία.Το 1945 παντρεύτηκε την Κούλα Καρακώστα από το Δίκαστρο Φθιώτιδας και απέκτησε έναν γιο,τον Νίκο. Την ίδια χρονιά,βαφτίστηκε στον Αγ.Δημήτριο, παίρνοντας το όνομα Ηλίας Κόκκινος,(του πρώτου Λαμιώτη πεσόντα στο Αλβανικό μέτωπο).
Επί υπουργού εσωτερικών Η. Τσιριμώκου, με απόφαση της Βουλής των Ελλήνων, του δόθηκε η Ελληνική Ιθαγένεια (1955).
Ασχολήθηκε με την Διαφήμιση και την βυζαντινή αγιογραφία, δημιουργώντας το ατελιέ «Λουξ» στην συνοικία " 7 Βρύσες". Έργα του βρίσκονται σε αρκετές εκκλησίες της Φθιώτιδας και άλλων περιοχών της Ελλάδας.
Στις 18 Οκτωβρίου 1979 (γιορτή του Αγίου Ευαγγελιστή Λουκά), μετά από ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου επί δημαρχίας Αντώνη Φίλη[6],τιμήθηκε με το Αργυρό μετάλλιο τιμής της Λαμίας, για την προσφορά του στον τόπο. Με αφορμή την επέτειο των 50 χρόνων του ΕΑΜ, βραβεύτηκε και επισήμως από την Π.Ε.Α.Ε.Α, με μετάλλιο και δίπλωμα, για την προσφορά του (1991).
Κατά τη διάρκεια της ζωής του , έδωσε πολλές συνεντεύξεις σε ραδιοφωνικές εκπομπές και σε εφημερίδες. Πλήθος άρθρων έχουν γραφτεί γύρω από το όνομά του, με θέμα την προσφορά του.
Την παραμονή της εορτής του Αγ. Λουκά, μετά από πρόσκληση μετέβαινε σε δημοτικά σχολεία της Πόλης, για να μιλήσει για το έργο και τη δράση του.
Την 18η Οκτωβρίου, ανήμερα της εορτής του Αγίου Ευαγγελιστού Λουκά, πολιούχου της Λαμίας ήταν επίσημος προσκεκλημένος.
Ο Ηλίας Κόκκινος απεβίωσε στις 23/09/1995, στη Λαμία. Έζησε μακριά από την δημόσια προβολή. Όταν τον ρωτούσαν, για τη δράση του, απλώς έλεγε «Δεν θέλω τίποτα, δεν ζητάω τίποτα. Γράψτε πως είμαι Έλληνας δημοκράτης… τίποτα άλλο».[7]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Λαμία: Ηλίας Κόκκινος! Ο Αυστριακός που έγινε… Λαμιώτης σώζοντας τη». Lamianow.gr. 17 Οκτωβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ Chrysopoulos, Philip. «The German Soldier Who Saved a Greek Town from Destruction». GreekReporter.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ Μεγρέμη, Τόνια. «Μια απίστευτη ιστορία του ΄40 - Ο Γερμανός στρατιώτης που παρασημοφορήθηκε από τον ΕΑΜ - Δημοτική Ραδιοφωνία Τρίπολης». Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ «Ι. Μπλέχινγκερ. Ο γερμανός στρατιώτης που έσωσε μια ελληνική πόλη από την καταστροφή και έδινε πληροφορίες στους αντάρτες. Άλλαξε το όνομά του σε Ηλίας Κόκκινος και έμεινε στην Ελλάδα». ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ. 22 Οκτωβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ «Ώς μηδέ έχοντες, μα τα πάντα κατέχοντες: Ιστορίες από την Εθνική Αντίσταση». 3 Νοεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 5 Ιανουαρίου 2021.
- ↑ «Αντώνιος Φίλης | Δήμος Λαμιέων». www.lamia.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Δεκεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 5 Ιανουαρίου 2021.
- ↑ «Ο Αυστριακός που έσωσε μια ελληνική πόλη!». Πεμπτουσία. 27 Οκτωβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 28 Δεκεμβρίου 2020.