Ζηνόβιος της Φλωρεντίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ζηνόβιος της Φλωρεντίας
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση26  Ιανουαρίου 337
Φλωρεντία
Θάνατος417
Φλωρεντία
ΘρησκείαΡωμαιοκαθολική Εκκλησία
Eορτασμός αγίου25 Μαΐου
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταιερέας
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαεπίσκοπος (Φλωρεντία)
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Άγιος Ζηνόβιος (ιταλικά: San Zanobi, 337-417/424) ήταν ο πρώτος επίσκοπος της Φλωρεντίας και ανακηρυγμένος «Άγιος» από την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Η μνήμη του γιορτάζεται στις 25 Μαΐου και θεωρείται προστάτης της Αρχιεπισκοπής της Φλωρεντίας, μαζί με τον Άγιο Αντώνιο.

Βίος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ζηνόβιος γεννήθηκε από παγανιστές γονείς, οι οποίοι ανήκαν στην φλωρεντίνικη αριστοκρατική τάξη. Από νωρίς ήρθε κάτω από την επιρροή του επισκόπου Θεόδωρου, βαφτίστηκε από τον ίδιο και κατάφερε, μετά από πολλή αντίσταση, να προσυλητήσει τον πατέρα και τη μητέρα του στο Χριστιανισμό. Υιοθέτησε το επάγγελμα του κληρικού και γρήγορα ανήλθε στη θέση του αρχιδιάκονου, όταν οι αρετές και οι αξιοσημείωτες δυνάμεις του ως ιεροκήρυκας τον έκαναν γνωστό στον Άγιο Αμβρόσιο, μέσω του οποίου έγινε γνωστός στον Πάπα Δάμασο Α΄ (366-386). Ο τελευταίος τον κάλεσε στη Ρώμη και τον συμπεριέλαβε σε διάφορες σημαντικές αποστολές, συμπεριλαμβανομένης μιας πρεσβείας στην Κωνσταντινούπολη. Με το θάνατο του Δαμάσου επέστρεψε στην πόλη που γεννήθηκε, όπου επανέλαβε το αποστολικό του έργο, ενώ με το θάνατο του επισκόπου Θεόδωρου, ο Ζηνόβιος, προς μεγάλη χαρά του λαού του, τον διαδέχτηκε στο αξίωμά του. Ο Ζηνόβιος κατάφερε να εκχριστιανίσει πλήρως τη Φλωρεντία και τα περίχωρά της και καταπολέμησε με επιτυχία τον Αρειανισμό.[1]

Σύμφωνα με τον βιογράφο και διάδοχό του στη Έδρα της Φλωρεντίας, Αντώνιο, πέθανε στο ενενηοστό έτος της ηλικίας του, το 424. Ωστόσο, ο Αντώνιος αναφέρει ότι ο Πάπας Ιννοκέντιος Α΄ (401-417) ήταν τότε Ποντίφηκας, κάτι που σημαίνει ότι το έτος θανάτου του Ζηνόβιου είναι σχετικά αβέβαιο. Υπάρχουν λόγοι να πιστεύουμε ότι πέθανε στις 25 Μαΐου 417, ημέρα κατά την οποία ο αρχαίος πύργος όπου φέρεται να έζησε, κοντά στο Πόντε Βέκιο, στολίζεται κάθε χρόνο με λουλούδια.

Το σώμα του θάφτηκε αρχικά στη Βασιλική του Αγίου Λαυρεντίου της Φλωρεντίας και αργότερα μεταφέρθηκε στην εκκλησία της Σάντα Μαρία ντελ Φιόρε. Ο βωμός του Αγίου Ζηνόβιου κατασκευάστηκε γύρω στο 1440 και αποτελεί ένα έργο απαράμιλλης τέχνης του Λορέντσο Γκιμπέρτι. Στο κεντρικό μέρος του χάλκινου μνημείου απεικονίζεται ο Άγιος Ζηνόβιος να εκτελεί ένα θαύμα, την ανάσταση ενός νεκρού παιδιού. Πάνω από τον βωμό βρίσκεται ο πίνακας του Μυστικού Δείπνου του Τζοβάνι Μπαλντούτσι.

Θαύματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Τελευταίο Θαύμα και ο Θάνατος του Αγίου Ζηνόβιου από τον Μποτιτσέλι.

Σημαντικά θαύματα, συμπεριλαμβανομένων πολλών περιπτώσεων ανάστασης νεκρών, αποδίδονται στον Άγιο Ζηνόβιο. Λέγεται επίσης ότι μετά το θάνατό του, μια φτελιά άνθισε όταν το σώμα του την άγγιξε κατά τη μεταφορά για την ταφή του στον καθεδρικό ναό.

Ένας μύθος αναφέρει ότι κάποτε ένα παιδί καταπατήθηκε από ένα κάρο, την ώρα που έπαιζε στο δρόμο. Η μητέρα του, η οποία ήταν χήρα, μετέφερε με θρήνους τη σορό του νεκρού παιδιού της στον Ζηνόβιο. Με μια προσευχή εκείνος ανέστησε το παιδί και το παρέδωσε υγιέστατο στη μητέρα του.[2]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Ferguson, George (1961). Signs and Symbols in Christian Art (New York: Oxford University Press), 147.
  • Zenobius, Saint. D. O. Hunter-Blair, Τόμος 15, σελίδες 755–756

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]