Ζαν Ντυζαρντέν (θεολόγος)
| Ζαν Ντυζαρντέν | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Jean Dujardin (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 31 Οκτωβρίου 1936[1] Καμπερνόν[1] |
| Θάνατος | 3 Μαρτίου 2018[2][1] Μπουλόν-Μπιγιανκούρ[1] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Θρησκεία | Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία |
| Θρησκευτικό τάγμα | Αδελφότητα του Ορατορίου |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[3] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | καθολικός ιερέας ιστορικός |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο πατέρας Ζαν Ντυζαρντέν (γαλλικά: Jean Dujardin), γεννημένος στις 31 Οκτωβρίου 1936 στο Καμπερνόν (Μανς) και αποβιώσας στις 3 Μαρτίου 2018 στο Μπουλόν-Μπιγιανκούρ, ήταν Γάλλος Καθολικός ιερέας, θεολόγος και ιστορικός, με ειδίκευση στον Ιουδαϊσμό, καθώς και στις Σχέσεις μεταξύ Ιουδαϊσμού και Χριστιανισμού.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1955, ο πατέρας Ζαν Ντυζαρντέν κατέστη μέλος της Αδελφότητας του Ορατορίου[4], έχοντας, προηγουμένως, πραγματοποιήσει σπουδές φιλοσοφίας, θεολογίας και ιστορίας. Τον Ιούνιο του 1962, χειροτονήθηκε ως ιερέας[4].
Το 1971, διαδέχθηκε τον πατέρα Πιερ Νταμποβίλ ως διευθυντής της Σχολής Σαιν-Μαρτέν-ντε-Φρανς, ορατοριανού κολλεγίου όπου και ο ίδιος διετέλεσε καθηγητής ιστορίας[4]. Μεταξύ 1984 και 1999, διετέλεσε γενικός ηγούμενος του Ορατορίου της Γαλλίας. Μεταξύ 1987 και 1999, διετέλεσε γραμματέας της Γαλλικής Επισκοπικής Επιτροπής επί των Σχέσεων με τον Ιουδαϊσμό (γαλλικά: Comité épiscopal français pour les relations avec le judaïsme)[4]. Το 1992, παρενέβη προκειμένου να διακόψει τη διαδικασία μακαριοποίησης της βασίλισσας της Ισπανίας, Ισαβέλλας της Καθολικής[4], καθώς η τελευταία είχε προχωρήσει στην εκδίωξη των Εβραίων από την Ισπανία. Ο ίδιος ήταν ειδικός σύμβουλος της επιτροπής η οποία ασχολείτο με το συγκεκριμένο ζήτημα, ενώ, παράλληλα, ήταν μέλος της διευθύνουσας επιτροπής της Ιουδαιοχριστιανικής Φιλίας Γαλλίας (γαλλικά: Amitié judéo-chrétienne de France ή AJCF).
Το 1997, ο πατέρας Ντυζαρντέν συνέγραψε, από κοινού με τον Σεβασμιώτατο Γκαστόν Πουλαίν, το κεφάλαιο υπό τον τίτλο Église, judaïsme et communauté juive française του βιβλίου L'Église et les français, crise de la foi, crise morale, crise sociale : quatorze évêques répondent[5]. Κατά τη διάρκεια του ίδιου έτους, συμμετείχε στη σύνταξη της δήλωση μετάνοιας των επισκόπων της Γαλλίας, η οποία και ανεγνώσθη στο Ντρανσί στις 30 Σεπτεμβρίου, για την σιωπή της εθνικής εκκλησιαστικής διοικήσεως εμπρός στις απελάσεις των γαλλικών εβραϊκών πληθυσμών[4].
Ο πατέρας Ντυζαρντέν δίδαξε στην Καθεδρική Σχολή[4], καθώς και στο Κολλέγιο των Βερναρδίνων[4] του Παρισιού και στο Ιεροδιδασκαλείο Αγίου Σουλπικίου του Ισί-λε-Μουλινώ. Ήταν συγγραφέας αριθμού συγγραμμάτων με αντικείμενο τον Ιουδαϊσμό και το Ολοκαύτωμα[6].
Το 1998, σε συνεργασία με την αδελφή Λουίζ-Μαρί Νις και την Μαρτίν Κερέτ, ξεκίνησε την πρωτοβουλία των «Τραίνων Μνήμης» (γαλλικά: Trains de la Mémoire), μέσω της οποίας εκατοντάδες νέοι μετέβησαν στο Άουσβιτς με απώτερο σκοπό μία «προσέγγιση εκ βαθέων περισυλλογής»[7].
Στις 3 Μαρτίου 2018, ο πατέρας Ζαν Ντυζαρντέν απεβίωσε στο Μπουλόν-Μπιγιανκούρ[4].
Επιλεγμένη εργογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βιβλία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- (Γαλλικά) Réflexions sur la situation en Israël. CLD Moyen-Orient. 1989.
- (Γαλλικά) L'Église catholique et le peuple juif, un autre regard. Sciences humaines et Essais. Calmann-Lévy. 2003. ISBN 978-2702135310.[8]
- (Γαλλικά) Guérir de l'antisémitisme : sortir de la condition post-nazie. Éditions du Rocher. 2005. ISBN 978-2268054728.
- (Γαλλικά) Catholiques et Juifs. 50 ans après Vatican II où en sommes nous ?. Présences du judaïsme. Albin Michel. 2012. ISBN 978-2226241955.
Συλλογικά έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- (Γαλλικά) Rémond, René, επιμ. (1992). Paul Touvier et l'Église. Fayard.
- (Γαλλικά) Bédarida, François· Azéma, Jean-Pierre, επιμ. (1995). Les Années de tourmente. Flammarion.
- (Γαλλικά) Édith Stein et le mystère d'Israël. Ad Solem. 1998. ISBN 978-2940090372.
- (Γαλλικά) Juifs et chrétiens : entre ignorance, hostilité et rapprochement (1898-1998). Πανεπιστήμιο Σαρλ-ντε-Γκωλ - Λιλ 3. 2002.
- (Γαλλικά) Coppola, David L., επιμ. (2004). Religion, Violence and Peace : Continuing Conversations and Study Guide. Φαίρφιλντ, Κονέκτικατ: Sacred Heart University Press.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 «Fichier des personnes décédées». Fichier des personnes décédées. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουνίου 2022.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 132085545.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb132085545. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 4,7 4,8 (Γαλλικά) Bevilacqua, Arnaud (4 Μαρτίου 2018). «Le père Jean Dujardin, artisan majeur du dialogue judéo-chrétien, est mort». La Croix. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουλίου 2022.
- ↑ (Γαλλικά) «L'Église et les Français». Livre de Michel Damien. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Αυγούστου 2007. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουλίου 2022.
- ↑ (Γαλλικά) «Présentation par le père Jean Dujardin». Auschwitz... autrement !. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουλίου 2022.
- ↑ (Γαλλικά) «Retour sur le 20ème anniversaire du Train de la Mémoire». Oratoire de France. 20 Ιανουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 5 Μαρτίου 2018.
- ↑ (Γαλλικά) Rastoin, Cécile (Απρίλιος 2004). «Jean Dujardin - L'Église catholique et le peuple juif, un autre regard». Esprit et Vie (103): 26-29. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2011-05-19. https://web.archive.org/web/20110519174613/http://esprit-et-vie.com/article.php3?id_article=805. Ανακτήθηκε στις 2022-07-03.
|